The True Facts Of The Cyprus Problem

Advocate: Arif Tahir Erişen

Former Chairman of the Mehmetcik Philanthropic Association in the U.K. 1973 -1975 and 1982 – 2003 (23Years) Former Public Relations and General Secretary of the Council of Turkish Cypriots Association in the U.K – 1984 – 1992 Former Spokesman of the North Cyprus Turkish Rights Committee in the U.K – 1999 – 2003

PREFACE

From the documents, the United Nation Resolutions and The International Agreements and together with other proofs of evidence referred to in this book, you will see the suffering inflicted on the Turkish Cypriots by the Greeks during the period from 1963 until 1974. In this article you will see how and why the Greek Cypriots wrecked the Cyprus Republic and will read openly the inhumane embargoes imposed on the Turkish Cypriots by the Greek Cypriots. You will also read how the European Union has not honored their decision taken on the 26th April 2004 by the Commission of the European Union to lift the isolation on the Turkish Cypriots.

Furthermore, this article will give you the historical facts and the legal aspects of Cyprus and it will enlighten andpresent you with information on the aspect of human rights by analysing of the decisions given by the European Court of Human Rights in relation to Cyprus, especially on the matter of property disputes and problems. Despite all the sufferings, the Turkish Cypriots have always been on the side of accepting the United Nation Peace Plan and finally accepted the U.N General Secretary Kofi Annan’s Peace Plan in the Referendum held on the 24th of April 2004. Yet again this ultimate peace plans were refused by the Greek Cypriots.

Nevertheless, the Turkish Cypriots are living in the hope that one day a fair and lasting settlement will be reached by
the two communities which will bring peace and prosperity to the island, friendship to the motherlands of Turkey and Greece and stability to the Eastern Mediterranean for the good of the neighboring countries and to the world at large. However if the Greek Cypriots do not want to come to a settlement, the Turkish Cypriots will not wait for them forever, and each community will follow their destiny on their own path.

4th Revised Print

THE COMMUNAL AND POLITICAL RIGHTS OF THE TURKISH CYPRIOTS UNDER THE CONSTITUTION OF THE REPUBLIC OF CYPRUS

HOW THE GREEK CYPRIOTS WRECKED THE CYPRUS REPUBLIC IN 1963 AND FOR THE LAST 50 YEARS ALWAYS REJECTED THE PEACE PLANS.

AFTER THE DECISION IN THE DEMOPOULOS CASE WAS GIVEN, THE LEGAL ARGUMENTS OF THE GREEK CYPRIOTS CLAIMING BACK ALL THEIR IMMOVABLE PROPERTIES LEFT IN THE TRNC AND THEIR STRATEGY IN RELATION TO PROPERTY MATTERS IN THE NEGOTIATIONS COLLAPSED.

WILL THE TURKISH AND GREEK CYPRIOTS REACH A SETTLEMENT OR WILL EACH ONE WALK THEIR OWN PATH TO THEIR OWN DESTINY ?

Dear Readers,

Before describing the present situation and trying to find out as to what might happen in the future, to this strategically very important island of Cyprus, I think it would be useful, if we first take a short look into the past history of the island. We will see that after the Ottoman Empire ruled Cyprus form 1571 for over 300 years, they were forced to lease Cyprus to Great Britain in 1878 in return for the military help given to the Ottomans by the British in their wars with the Russians.

Here below is some information extracted from The Cyprus Convention in 4th June 1878, between the Ottoman Empire and Great Britain.

The Cyprus Convention of 4th June 1878 was a secret agreement reached between the United Kingdom and the Ottoman Empire which granted control of Cyprus to Great Britain in exchange for their support of the Ottomans during the Congress of Berlin.

This agreement was the result of secret negotiations that took place earlier in 1878.

Ottoman’s

Ottoman’s wars with the Russians from 1853 until 1918. The Ottomans rented Cyprus to Great Britain in 1878 in exchange for the help the British gave the Ottomans militarily in their wars with the Russians’.

ARTICLE I:

If Batoum, Ardahan, Kars, or any of them shall be retained by Russia, and if any attempt shall be made at any future time by Russia to take possession of any further territories of His Imperial Majesty the Sultan in Asia, as fixed by the Definitive Treaty of Peace, England engages to join His Imperial Majesty the Sultan in defending them by force of arms.

And in order to enable England to make necessary provision for executing her engagement, His Imperial Majesty the Sultan further consents to assign the Island of Cyprus to be occupied and administered by England.

ARTICLE III:

That England will pay to the Porte whatever is the present excess of revenue over expenditure in the island; (this excess to be calculated upon and determined by the average of the last five years, stated to be 22,336 purses, to be duly verified hereafter, and to the exclusion of the produce of State and Crown lands let or sold during that period.)

ARTICLE VI:

That if Russia restores to Turkey Kars, and the other conquests made by her in Armenia during the last war, the Island of Cyprus will be evacuated by England, and the Convention of the 4th of June, 1878, will be at an end.

Done at Constantinople, the 1st day of July 1878  http://en.wikipedia.org/wiki/Cyprus_Convention 25/08/2011

After the 1878 Cyprus Convention, and following the wars between the Ottoman, Armenians and the Russians, the Towns of Kars, Ardahan and the surrounding territories were captured by the Ottoman and then later by the newly formed Turkish Administration and finally with the Treaty of Kars signed on the 23.10.1921, the Towns of Kars, Ardahan, Igdir and the surrounding territories were given to Turkey.

II_Abdülhamit_Han_1878

Emperor of Ottomans Sultan II Abdülhamit Han – Rented Cyprus in 1878 to Great Britain.

Ever since, no attempt has been made by the Russians to take possession of Kars and any other further territories from the Turks. However, due to the fact that the Ottoman Empire in the First World War took part on the side of the Germans which was the defeated side, the British on the Allies side occupied Istanbul in 1918 together with the French. At this time, during the Turkish war of independence, the Bolshevik Russian Government in power (Lenin) assisted the Turks by supplying considerable amounts of weaponry and money.

However, Great Britain did not honour her undertaking under the Article VI of the Cyprus Convention to evacuate the Island of Cyprus and to handover to Turkey. On the contrary under the Treaty of Lausanne, section 20 below, the British got the sovereignty and ruled the Island of Cyprus as their Colony until 1960.

Here below is some information extracted from The Peace Treaty of Lausanne signed by Turkey with Great Britain, France, Italy and by the other six Countries,

Peace Treaty of Lausanne 24th July 1923

ARTICLE 20:

Turkey hereby recognizes the annexation of Cyprus proclaimed by the British Government on the 5th November, 1914.

ARTICLE 21:

Turkish nationals ordinarily resident in Cyprus on the 5th November, 1914, will acquire British nationality subject to the conditions laid down in the local law, and will thereupon lose their Turkish nationality. They will, however, have the right to opt for Turkish nationality within two years from the coming into force of the present Treaty, provided that they leave Cyprus within twelve months after having so opted.

Turkish nationals ordinarily resident in Cyprus on the coming into force of the present Treaty who, at that date, have acquired or are in process of acquiring British nationality in consequence of a request made in accordance with the local law, will also thereupon lose their Turkish nationality.

It is understood that the Government of Cyprus will be entitled to refuse British nationality to inhabitants of the island who, being Turkish nationals, had formerly acquired another nationality without the consent of the Turkish Government.

http://wwi.lib.byu.edu/index.php/Treaty_of_Lausanne   25.08.2011

Finally, Great Britain handed over the sovereignty of Cyprus to the Turkish and Greek Cypriot communities in 1960, under the formation of the Cyprus Republic but retained two sovereign bases, Dhekelia at Larnaca and Akrotiri at Limasol.

The Cyprus Republic, which was formed in partnership between the Turkish and Greek Cypriots on the 16th of August 1960, lasted for only 3 years. The first Greek Cypriot president of the Cyprus Republic was Archbishop Makarios III and the first Turkish Cypriot Vice-President of Cyprus Republic was Dr. Fazıl Küçük. The sudden formation of the Republic of Cyprus broke the aims and ambitions of the Greek Cypriots helping to unite Cyprus with the mainland Greece. (Reaching to Enosis)

The 13 points plan, which was put to the Turkish Cypriots by the Greek Cypriots in 1963, aimed to eliminate all the Fundamental Constitutional Rights safeguarding the communal and political equalities of the people of Turkish Cypriots.

As it was rejected by the Turkish Cypriots, on the 21st of December 1963 the Greek Cypriots attacked and aimed to destroy the Turkish Cypriots, (Akritas Plan) and in so doing they wrecked the newly formed Cyprus Republic. The Turkish Cypriots, who were equal partners of the Cyprus Republic were declared as outlaws and forced to live in enclaves in only 3% of the island, under siege by the Greek Cypriots.

From 1963 until 1967 so many Turkish Cypriots were killed and Turkish villages were destroyed. Then, the Turkish Cypriots living in Kofinou (Köfünye -Geçitkale) and Ayios Theodoras (Aytotoro – Boğaziçi) Villages were attacked by the Cyprus National Guard on the 15th of November 1967 under the command of the Greek Cypriot General Georgios Grivas known as Digenis, and by thousands of soldiers of the Greek Army. Again many young and old Turkish Cypriots were killed, and houses burnt down in these villages. As a result of this catastrophic situation, Turkey was forced to give the Greek Cypriots and Greece an ultimatum.

This gave a strong warning that if they did not immediately stop the killings of the Turkish Cypriots, and Greece did not withdraw its army from Cyprus and dismantle the Searching Barricades enforced upon the Turks, Turkey would intervene and take the strongest military measurers necessary in order to save the Turkish Cypriots.

3- Turkish Cypriot Leader Dr. Kucuk and Greek Cypriot leader Archbishop Makarios III

The Treaty of Establishment and Treaty of Guarantee of the Republic of Cyprus signed by the Turkish Cypriot leader Dr. Fazl Kucuk and the Greek Cypriot leader Archbishop Makarios 111 and by the British Governor Sir, Hugh Foot.

As a result of Turkey’s ultimatum, the Greeks stopped their attack on the Turks, General Georgios Grivas and over 10,000 Soldiers of the Greek army were forced to leave the island. They also dismantled the barricades all over Cyprus.

After the normalization of the situation in Cyprus, the intercommunal talks first started in Beyrut in 1968 between the Turkish and the Greek Cypriots.

The Turkish Cypriot’s side was represented by Mr. Rauf Raif Denktas and the Greek Cypriot’s side was represented by Mr. Glofkos Clerides. Since then, these negotiations have been taking place with the hope of finding a fair and lasting settlement between the Turkish and Greek Cypriot in Cyprus, some times in New York at the United Nations and at other venues on and off for the last 45 years.

The aim of the Turkish side in these negotiations has always been to reach a bi-communual and bizonal federal settlement which will be formed by two constituent states and based on the political equality of both communities, securing the Turkish Cypriots with an effective guarantee of Turkey.

This aim should be the red line of the Turkish Cypriots and certainly not fall short below the rights, which were given to the Turkish Cypriots under the Constitution of the Cyprus Republic.

Due to this reason, it is worth looking into and knowing what fundamental rights were in fact given to the Turkish Cypriots under the Constitution of the Cyprus Republic.

Under the Treaty of Establishment and Treaty of Guarantee, in 1960, Cyprus became an Independent state. The Constitutional arrangements stated that, the independent state was to comprise of a Greek Cypriot President and a Turkish Cypriot Vice-President. A Council of Ministers with a ratio of Seven Greeks to three Turks and a House of Representative of fifty members again with a seven to three ratio, were to be separately elected by communal balloting on a universal suffrage bases.

Constitutional disputes were to be examined and decided by the Supreme Constitutional Court, comprised of one Greek Cypriot and one Turkish Cypriot judge and presided over by a contracted judge from a neutral country. (See: Cyprus Republic Constitution, Article. 133,139,149, (a), (b). Also, separately Greek and Turkish Cypriot Communal Chambers were provided to exercise control in matters of religion, culture, and education.

The entire structure of government was strongly bi-communual in composition. In order to prevent the Greek Cypriots from the misuse of their numerical advantage and powers in Presidential, Executive and Legislative matters over the Turks, the decisions of the Council of Ministers had to be taken by an absolute majority and the decisions so taken had to be promulgated (published) immediately by the President and by the Vice-President, by the publication in the official gazette. (See: Cyprus Republic Constitution, Article 46).

The President and the Vice-President had the right of FINAL VETO and the right to return the decision of the Council of Ministers under the same conditions as those laid down for laws and decisions of the House of Representatives. The President and the Vice-President of the Republic, jointly and separately had the right of Final Veto on any law or decision concerning foreign affairs and in so many other areas. (See: C.R.C. Articles 50, 51).

The official languages of the Republic of Cyprus were Greek and Turkish. (See: Article, 3. (1), (2), (3), (4). Legislative and Administrative instruments and documents had to be drawn up and promulgated in the two official languages.

Legal disputes between individuals of the same communities were to be tried by judges belonging to that community but legal disputes between individual of different communities were to be tried by a court of judges comprised from both Turkish and Creek Cypriot Communities.

See. Cyprus Republic Constitution, Article159 (1), (2), (3), Where in a civil case the plaintiff and the defendant belong to different Communities, the court shall be composed of such judges belonging to both communities as the High Court shall determine. (4), Where in a criminal case the accused and the person injured belong to different Communities, the court shall be composed of such judges belonging to both communities as the High Court shall determine (5), (6).

As mentioned above, if there was a conflict of interpretation between the Turkish and Greek Cypriots on Cyprus Republic’s Constitution, this legal work had to be carried out by the Supreme Constitutional Court and its judges should have composed of one Greek, one Turkish and presided over by a contracted judge from a neutral country. The High Court of Justice comprised of two Greeks one Turkish and presides by a neutral judge having two votes. (See: CRC, Articles, 152, 153, (1), (2).

However, the Greek Cypriots after 1963, created the Doctrine of Necessity (Cyprus Law Reports 195, Attorney – General v. Mustafa İbrahım, Criminal Appeals No: 2729, 2734, 2735) allowing the Greek Cypriot Courts, contrary to the Constitution of Cyprus, to use only the Greek Language at courts in administrative works and hearings or to allow Greek Judges alone to try a legal dispute between Turkish and Greek Cypriots.

It must be stated that, unless and until any provision of the Constitution is duly changed, all the provisions of the Constitution remain the same and no decision, instrument or law could be interpreted or be against these provisions or against the principles of the constitution. (See: C.R.C. Article 179, (1) – This Constitution shall be the supreme law of Cyprus. (2).

No law or decision of the House of Representative or of any of the Communal Chambers and no act or decision of any organ, authority or person in the Republic exercising executive power or any administrative function shall in any way be repugnant to or inconsistent with, any of the provisions of this Constitution.

The rule under the Constitution of the Cyprus Republic is that, in order to change any of the articles of this Constitution, two-thirds of the Greeks have to agree and two-thirds of the Turkish members of the House of Representatives are required to agree.

This effectively means that, the Greek Cypriots alone could not change any of the articles of the Cyprus Constitution after 1963. (See: C.R.C. Articles. 182, (1), (2), (3).

And therefore any changes in the Cyprus Constitution could not be carried out without the effective participation of the Turkish Cypriots and under the circumstances today’s Cyprus Republic is not the Republic formed between the Turkish and the Greek Cypriots but it is only the Greek Cypriots Administration.

Now it is time to look to see, as to what was the 13 Points Plan which was put by Archbishop Makarios III, in 1963 to the Turkish Cypriots, aimed to eliminate all the Fundamental Constitutional Rights safeguarding the communal and political equalities of the Turkish Cypriot Community.

MAKARIOS’ 13 POINTS PLAN

The right of veto of the President and the Vice-President of the Republic to be abandoned. The Vice-President of the Republic to deputize for the President of the Republic in case of his temporary absence or in capacity to perform his duties.

The Greek President of the House of Representatives and the Turkish Vice-President to be elected by the House as a whole and not as at present the President by the Greek Members of the House and the Vice-President by the Turkish Members of the House.

EOKA

In 1963, the Turkish Cypriot Men, Women and Children were driven of their villages and forced to leave their homes with only their clothes and a small bundle of possessions in their hands by the Greek Cypriot Eoka gangs and mobs.

Muratağa

The Turkish Cypriots, Men, Women and Children massacred in their village at Muratağa (Marata) by the Greeks. The U.N soldiers observed the opening of the mass graves after 20th July 1974.

The Vice-President of the House of Representatives to deputize for the President of the House in case of his temporary absence or incapacity to perform his duties. The constitutional provisions regarding separate majorities for enactment of certain laws by the House of Representatives to be abolished.

Unified Municipalities to be established; The administration of Justice to be unified; The division of the Security Forces into Police and Gendarmerie to be abolished.; The numerical strength of the Security Forces and of the Defence Forces to be determined by a Law;

The proportion of the participation of Greek and Turkish Cypriots in the composition of the Public Service and the Forces of the Republic to be modified in proportion to the ratio of the population of Greek and Turkish-Cypriots. The number of the Members of the Public Service Commission to be reduced from ten to five. All decisions of the Public Service Commission to be taken by simple majority. The Greek Communal Chamber to be abolished.

As it can be seen, the proposed changes were aimed at imposing the will and supremacy of the Greek Cypriot majority on the Turkish Cypriot minority.

http://www.kypros.org/Cyprus_Problem/13_points.html — 25/08/2011

Naturally, these proposals were totally unacceptable to the Turkish Cypriot Community. Following the Turkish Cypriots refusal of these proposals, Archbishop Makarios and the Greek Cypriots put the Akritas Plan into operation. “The plan’s course of action was to firstly persuade the world community that too many rights had been given to the Turkish Cypriots and the constitution had to be re-written if the government was to be workable. The big players such as Britain and the US had to be convinced that the Turkish Cypriots need have nothing to fear from Greek Cypriot political dominance of the island. The next step of the plan was to cancel international treaties that existed to safeguard the republic. If a way could be found to legally dissolve the treaties, then Union with Greece would be possible.

The Treaties and Guarantees had been put into place by Britain, Greece and Turkey. They existed to safeguard the Republic and to protect the rights of the Greek and Turkish Cypriots. The plan stated that if the Turkish Cypriots objected the changes and “attempted to block them by force,” then they should be ‘’violently subjugated before foreign powers could intervene’’

http://en.wikipedia.or/wiki/Akritas_plan – 25/08/2011

After the Greek Cypriots put the final part of the Akritas Plan into operation and ousted the Turkish Ministers from the Government, wrecked the Cyprus Republic and started to violently subjugate the Turkish Cypriots on 21st December 1963, Turkey, as one of the guarantors of the Cyprus Republic, did not envisage that this abnormal situation and killings of the Turkish Cypriots would have gone on for so long, and in order to hasten the United Nations Peace keeping Force to come to Cyprus in the shortest possible time to stop the killing of the Turks, was compelled to accept the United Nation Security Council Resolution 186 in March 1964, which confirmed the continuation of the sovereignty of the Cyprus Republic.

(See: U.N. Security Council Resolution, 186 (1964), (1),

Call upon all Member States, in conformity with their obligations under the Charter of the United Nations, to refrain from any action or threat of action likely to worsen the situation in the sovereign Republic of Cyprus, or to endanger international peace. (2), Asks the Government of Cyprus, which has the responsibility for the maintenance and restoration of law and order, to take all additional measures necessary to stop violence and bloodshed in Cyprus. (3), (4), Recommends the creation, with the consent of the Government of Cyprus, of a United Nations Peacekeeping Force in Cyprus, etc. (5), (6), (7), (8) of 4 March 1964 (S/5575).

Turkish Cypriot

Exchange of Population Agreement signed by the Turkish Cypriot leader Rauf R. Denktas and by the Greek Cypriot leader Glafkos Clerides on the 02.08.1975 in Vienna. In the picture also the U.N General Secretary Kurt Waldheim.

It is for this reason that under the 186 (1964) of the Security Council Resolution, the Greek Cypriots have been able to keep the recognition and the title of the Cyprus Republic to date.

It was not enough that the Greek Cypriots had wrecked the Cyprus Republic. On the 15th of July 1974 with the approval of the military junta in Greece and with the help of soldiers from the Greek army in Cyprus, they first ousted the so called Cyprus President Archbishop Makarios III, and then toppled the Greek Cypriot Administration and killed many Greek Cypriots. They then turned their killings onto the Turkish Cypriots.

Faced with such a catastrophic situation and the threat that the Turkish Cypriots were about to be massacred, Turkey was forced to intervene to protect the Turkish Cypriots and to restore law and order under the rights given to her by the Cyprus Treaty of Guarantee, under Articles 2 and 3 of 16 Aug. 1960.

ARTICLE 2:

Greece the United Kingdom and Turkey, taking note of the undertakings by the Republic of Cyprus embodied in Article 1, recognize and guarantee the independence, territorial integrity and security of the Republic of Cyprus, and also the provisions of the basic articles of its Constitution. They likewise undertake to prohibit, as far as lies within their power, all activity having the object of promoting directly or indirectly either the union of the Republic of Cyprus with any other State, or the partition of the Island.

ARTICLE 3:

In the event of any breach of the provisions of the present Treaty, Greece, the United Kingdom, and Turkey undertake to consult together, with a view to making representations, or taking the necessary steps to ensure observance of those provisions. In so far as common or concerted action may prove impossible, each of the three guaranteeing Powers reserves the right to take action with the sole aim of re-establishing the state of affairs established by the present Treaty.

www.cypnet.co.uk/ncyprus/history/republic/try-huarantee.html — 19/07/2011

After the Intervention of Turkey in July 1974 and following the Exchange of Population Agreement signed by the Turkish Cypriot leader Rauf Raif Denktas and the Greek Cypriot leader Glafkos Clerides on the 2nd of August 1975 in Vienna, the Turkish Cypriots live in the North and the Greek Cypriots live in the South of the island.

The Greek Cypriots always rejected the Peace Plans. However, before and after 1974, the Turkish Cypriots and Turkey have always tried to find and reach a fair settlement in Cyprus and it has always been the Greek Cypriots who have rejected a settlement.

1977 Doruk Andlaşması

1977 High Level Agreements signed by the Turkish Cypriot leader Rauf R. Denktas and by the Greek Cypriot leader Archbishop Makarios with the U.N. Secretary General Kurd Waldheim.

Turkish Cypriot leader Rauf R. Denktas

1979 High Level Agreements signed by the Turkish Cypriot leader Rauf R. Denktas and by the Greek Cypriot leader Spyros Kyprianou. In the picture also the U.N. General Secretary General Kurt Waldheim. Kyprianou rejected U.N Peace Plans of “Evaluation of Waldheim” in 1981 and “Consolidated Documents of Perez De Cuellar” in 1986.

The prime examples of these are, the U.N former Secretary General Kurd Waldheim’s “1981 Evaluation of Waldheim – Interim Agreement” was frustrated by the late Greek Cypriot leader Spyros Kyprianou by not holding face to face talk with the Turkish Cypriot leader Rauf R. Denktas alleging that this would bring Mr. Denktas on an equal footing.

Again the United Nation former Secretary General, Perez de Cuellar’s Consolidated Documents were rejected by the late Greek Cypriot Political leader, Spyros Kyprianou, in 1985 – 86 and, Secretary General Butros Gali’s Set of Ideas was rejected by the Greek Cypriot Political leader George Vasilliou in 1992. Finally, the United Nations Cyprus Peace Plan (Annan Plan), in the 24th April 2004 Referendum was rejected by the Greek Cypriot’s Political Leader the late Tassos Papadopoulos, Dimitris Christophias, by other political leaders and by the Greek Cypriot People. These are all prime examples of the Greek Cypriot’s uncompromising attitudes in not wanting to reach a settlement with the Turkish Cypriots.

The above information is taken from the article of Nicos Rolandis, a former Greek Cypriot Foreign Minister, in The Bridge Magazine – An appeal to the Greek Cypriots.

(http://www.bridge-mag.com/magazine/index.php?option=com_content)

Due to the effective lobbing power of the Greek Cypriots and again because the Greek Cypriots have the recognition of the Cyprus Republic in their hand, until the 24.04.2004 referendum, the Turkish side was always seen as the side not wanting a peaceful settlement in Cyprus and the Greek side was always seen as the side wanting peace and a settlement in Cyprus.

This wrong impression continued until 2004 when the Turkish Cypriots voted 65% yes to United Nation Peace Plan (Annan Plan) in Cyprus and the Greek Cypriots with 75% rejected this Peace Plan.

This showed the Greek Cypriots true face!! However, after the referendum, despite the growing sympathy shown to the Turkish Cypriots by the World Nations, and the resolution passed by the European Union Commission on the 26 of April 2004 to lift the isolations on the Turkish Cypriots, these promises unfortunately have not been kept.

Quite the contrary on the 1st May 2004 the Greek Cypriots were accepted as a member to the European Union, contrary and against the strict conditions of the 16th August 1960, Cyprus Treaty of Guarantee as written below and the isolations on the Turkish Cypriots have still not been lifted!!

ARTICLE 1

The Republic of Cyprus undertakes to ensure the maintenance of its independence, territorial integrity and security, as well as respect for its Constitution.

It undertakes not to participate, in whole or in part, in any political or economic union with any State whatsoever. With this intent it prohibits all activity tending to promote directly or indirectly either union or partition of the Island.

It is sad and ironic to see that, whilst the Greek Cypriots are enjoying the membership of the European Union, the Turkish Cypriots who were the co-founder and equal partner of the Cyprus Republic now having embargoes and isolations imposed upon them by the European Union and by the other countries.

In the inter-communal negotiations, the Greek Cypriots, instead of taking into account the events that have taken place during the past 48 years and trying to come to a fair and lasting settlement with the Turkish Cypriots, and after having rejected the United Nations Peace Plan (Annan Plan) on 24th April 2004, they made it their aim to target the collapse of the Turkish Cypriots economy. They believed that an economically weak Turkish Cypriot side would accept the terms of the Greek Cypriots in the negotiations.

In order to achieve this aim, they exerted their pressure and used their veto power in the European Union not to implement the 26th April 2004 European Commission Decision to lift the isolation on the Turkish Cypriots. They also, intensified their legal attacks on Turkey in respect of Land and ownership matters in Cyprus.

The legal success of the Greek Cypriots on the 28th of November 1996 in the case of Titina Loizidou v. Turkey Case No: 40/1993/435/514 at the European Court of  Human Rights and on the 22nd of December 2005 in the case of Xenides-Arestis , Case No: 46347/99 again at the European Court of Human Rights led them to believe that the Turkish Cypriots and Turkey would yield. These decisions put the Greek Cypriots during these negotiations, into a more uncompromising stand.

After the decision in the Demopoulos case was given, the legal arguments of the Greek Cypriots claiming back all their immovable properties left in the TRNC and their strategy in relation to property matters in the negotiations collapsed.

Turkey accepted the Jurisdiction of the European Court of Human Rights on the 22nd of January 1990. Due to the fact that the cause of action of the Loizidou case occurred in 1974, which was prior to the date Turkey accepted the jurisdiction of the European Court of Human Rights and also the same cause of action having occurred in the TRNC but, outside Turkish territory, Turkey argued that the jurisdiction of the court did not cover the Loizidou case in accordance with the European Convention on Human
Rights, Article 46, for this reason Turkey thought that they should not have been bound by it.

Although in the present case the objection ratione temporis was raised by the Turkish Government, in the proceedings before the Commission, there was no discussion or analysis in its admissibility decision of 4 March 1991 as to whether the matters complained of involved a continuing situation or an instantaneous act.

This argument of Turkey was not accepted by the European Court of Human Rights on the grounds that, Turkey had a military force in North Cyprus and the TRNC was considered a Subordinate Local Administration of Turkey and that due to the reason that the alleged violation was not an instantaneous act but was a continued one,

TRNC Rauf R. Denktas, Greek Cypriot leader George Vasiliou and the U.N. Secretary General Presez de Cuellar

The founding president of the TRNC Rauf R. Denktas, Greek Cypriot leader George Vasiliou and the U.N. Secretary General Presez de Cuellar. Vasiliou, rejected U.N Peace Plan of ‘Boutros Ghali’s Set of Ideas’ in 1992.

Turkey did violate the rights of Loizidou under Article 1 Protocol 1 of the Convention as states, “The High Contracting Parties shall secure to everyone within their jurisdictions the rights and freedoms defined in Section 1 of this Convention.” Eventually Titina Louzidou and the Greek Cypriots won this case.

The Greek Cypriots continued their legal successes in the European Court of Human Rights until 18th March 2010 up to the Demopoulos decision. Following the Greek Cypriot’s legal successes on the property matters in the Titina Loizidou and Xenides Arestis cases, they also had another legal success in the case of David – Linda Orams in Brussels. In this case first, Master Eyre of the Queen’s Bench Division, on the 21st October 2005 ordered the registration of the South Nicosia Greek Court’s Judgement
in the name of Meletios Apostolides for the Registration, Recognition and Enforcement of Judgement under European Council Regulation (EC) No: 44/2001 in the United Kingdom.

However, following an appeal by David – Linda Orams against this registration order, the appeal was allowed by Justice Jack on the 6th of September 2006 and the registration was set aside.

So the British couple won the first round of the legal battle. However, Mr Justice Jack’s decision was appealed by Meletios Apostolidies to the Court of Appeal under the case number of A2/2006/2114).

The British Appeal Court, by an order dated 26th June 2007 referred it to the European Court of Justice for a ruling on issues raised on five questions. These questions were mainly relating to Protocol No: 10 of the Act of Accession 2003 of Cyprus to the E.U and the question was; does the suspension of the acquis communautaire in the Northern area of Cyprus preclude the Recognition and Enforcement of a South Nicosia Court Judgement in relation to an immovable property in the North of Cyprus, in another E.U. Country?

In this case, the Greek Cypriots eventually got the benefit of being a member of the European Union. Whereby, under the European Council Regulation (EC) No: 44/2001, and with the strong legal advice of the Advocate General Julian Kokott in favour of Apostolides and the Greek Cypriots, to the European Court of Justice. The answers from the European Court of Justice whose president was a Greek Judge named Vasillios Sokouris to the British Court of Appeal was given on the 2nd of May 2009 in favour of the Greek Cypriot Apostolidies.

Annan’s Peace Plan

Despite the smile on his face and handshake, the Greek Cypriot leader Tassos Papadopoulos and the Greek Cypriot people rejected the U.N General Secretary ‘‘Annan’s Peace Plan’’ in the referandum held on the 24.04.2004 by 75%. ( In the picture, TRNC faunding president Rauf R. Dektaş, the Greek Cypriot’s leader Tassos Papadopoulos and the U.N General Secretary Kofi Annan)

Finally the British Court of Appeal judges Lord Justice Pill, Lord Justice Lloyd and Sir Paul Kennedy gave their judgement on the 19th of January 2010 in favour of the Greek Cypriot Meletios Apostolides. In that the South Nicosia Greek Cypriot decision can be registered in the United Kingdom and can be recognized and be enforced. Consequently, these legal successes made the Greek Cypriots strengthen their uncompromising stand in the negotiations.

Until the Demopoulos case, in all Human Rights Court’s decisions, the main principle was to confirm that the Greek Cypriots were the legal owners of the lands left by them in 1974 in the Turkish Republic of North Cyprus and also to confirm that, their Greek Cypriot owners were entitled to return to their lands and to claim all their properties back from the Turkish Cypriots.

The Greek Cypriot continued their beliefs and arguments on land ownership and property matters until 18th of March 2010 when the European Court of Human Rights gave the Decision in the case of Demopoulos and others v. Turkey, case no’s: 46113/99, 3843/02, 13571/02, and 13466/03 cases. Now, after this case and decision, the legal arguments of the Greek Cypriots claiming back all their immovable properties left in the TRNC collapsed.

Following this decision, although, the pre-74 Greek Cypriot owners were still considered to be the owners of the lands left in the North of the island, it was now up to the Respondent state (Turkey) as to how it would redress those owners. We therefore should look into this Demopoulos v. Turkey case and its decision in detail and see what principles and precedents this case brought in favour of the Turkish Cypriots and Turkey. Here below is some information extracted from the Judgement of The European Court of Human Rights, Takis Demepoulos and the Others v. Turkey case.

114. “The Court’s case-law indicates that if the nature of the breach allows restitutio in integrum, it is for the respondent State to implement it. However, if it is not possible to restore the position, the Court, as a matter of constant practice, has imposed the alternative requirement on the Contracting State to pay compensation for the value of the property.

This is because the Contracting Parties to a case are in principle free to choose the means whereby they will comply with a judgment in which the Court has found a breach. This discretion as to the manner of execution of a judgment reflects the freedom of choice attaching to the primary obligation of the Contracting States under Article 1 of the Convention to secure the rights and freedoms guaranteed under the Convention”.

116.“The Court must also remark that some thirty-five years after the applicants, or their predecessors in title, left their property, it would risk being arbitrary and injudicious for it to attempt to impose an obligation on the respondent State to effect restitution in all cases, or even in all cases save those in which there is material impossibility, a suggested condition put forward by the applicants and intervening Government which discounts all legal and practical difficulties barring the permanent loss or destruction of the property.

It cannot agree that the respondent State should be prohibited from taking into account other considerations, in particular the position of third parties. It cannot be within this Court’s task in interpreting and applying the provisions of the Convention to impose an unconditional obligation on a Government to embark on the forcible eviction and re-housing of potentially large numbers of men, women and children even with the aim of vindicating the rights of victims of violations of the Convention”.

117. “The Court has stated that it is still necessary to ensure that the redress applied to those old injuries does not create disproportionate new wrongs. Thus, there is no precedent in the Court’s case-law to support the Proposition that a Contracting State must pursue a blanket policy of restoring property to owners without taking into account the current use or occupation of the property in question”.

118. “Thus, the Court maintains its view that it must leave the choice of implementation of redress for breaches of property rights to Contracting States, who are in the best position to assess the practicalities, priorities and conflicting interests on a domestic level even in a situation such as that pertaining in the northern part of Cyprus. No problem therefore arises as regards the impugned discretionary nature of the restitutionary power under the Law 67/2005”.

V. CONCLUSION

127. “The Court finds that Law 67/2005 provides an accessible and effective framework of redress in respect of complaints about interference with the property owned by Greek Cypriots. The applicant property owners in the present cases have not made use of this mechanism and their complaints under Article 1 of Protocol No. 1 to the Convention must therefore be rejected for non-exhaustion of domestic remedies.

Mehmetali Talat and the Greek Cypriot leader Dimitis Christophias with the U.N Secretary General Ban ki- Moon.

TRNC 2nd President Mehmetali Talat and the Greek Cypriot leader Dimitis Christophias with the U.N Secretary General Ban ki- Moon. The present negotiations are continuing on the Joint Statement issued on the 23rd May 2008 by Talat and Christophias.

It is satisfied that Law 67/2005 makes realistic provision for redress in the current situation of occupation that is beyond this Court’s competence to resolve”.

128. “Lastly, it would stress that this decision is not be interpreted as requiring that applicants make use of the IPC. They may choose not to do so and await a political solution. If, however at this point in time, any applicant wishes to invoke his or her rights under the Convention, the admissibility of those claims will be decided in line with the principles and approach above. The Court’s ultimate supervisory jurisdiction remains in respect of any complaints lodged by applicants who, in conformity with the principle of subsidiary, have exhausted available avenues of redress”.

129. “The Court concludes that this part of the application must therefore be rejected pursuant to Article 35 section 1 and 4 of the Convention”.

The conclusion which can be drawn from this European Court of Human Rights decision is that, Demopoulos who had left property in Güzelyurt (Morphou) or any other applicants who have left property in any other place in the area of the TRNC should make their application to the Immovable Property Commission and that the Commission can offer them Compensation or set off land from the Lands the Turkish Cypriots left in the South if asked for, and in some cases can offer the restitution of their properties considered by the court as being a valid and lawful domestic (local) remedy.

Again as a further conclusion, after the European Court of Human Rights Demopoulos Decision, and the new principles laid down in this case, in the inter communal negotiations, the foundation of claiming that all Greek Cypriots were entitled to return to their properties in the North of the island lost its validity and legitimacy. With this decision as mentioned in paragraph 128, it now brought restrictions on the Greek Cypriots when it came to referring to their property claims. If they had not been dealt with and had not past the Admissibility stage, they were directed to make their claims to the Immovable Property Commission.

Therefore about 1400 property cases, waiting in the European Court of Human Rights against Turkey, have been directed to be referred to the Immovable Property Commission in the TRNC. From now on anyone not satisfied with the decision of IPC can appeal against their decision to the High Administrative Court in the TRNC and thereafter anyone who is not satisfied with the High Administrative Court’s Decision will be deemed to have exhausted the local remedy and thereafter will be entitled to take the TRNC High Administrative Court’s Decision to the European Court of Human Rights.

In other words, although the European Court of Human Rights consider the Parliament, Executive and Judiciary of the TRNC, as being the subordinate local administration of Turkey, nevertheless as a Grand Chamber Decision, the acceptance of the Immovable Property Commission and the High Administrative Court formed under the Constitution of the TRNC and its decisions as a Local
Remedy under the Article of 35 of the Convention gave great respect to the TRNC and to Turkey in International Relations.

However, the TRNC Government and Turkey should always remember that the working practices of the Immovable Property Commission should not lead the commission to cease to be a domestic remedy. The law 67/2005 should provide an accessible and effective framework of redress in respect of complaints about interference with the property owned by Greek Cypriots. That is to say, the applications to the commission should be dealt with efficiently, decisions should be given fairly and within a reasonable time and that the decisions of payment of compensations, set off or restitution of property should be carried out without any undue delay.

Otherwise, if the European Court of Human Rights stops seeing the IPC as a domestic remedy, nothing stops the Human Rights Court to resume seeing the property complaints of the Greek Cypriots again. The big answer to the question everyone would like to know: What are the chances of the Turkish and the Greek Cypriots coming to a fair and lasting settlement in Cyprus?

As a conclusion, the inter-communal negotiation between the two communities which started in 1968 with the Turkish Cypriot leader Rauf Raif Denktas and Greek Cypriot leader Glafkos Clerides and continued with Denktas and with Greek Cypriot leaders Makarios III and with Spyros Kyrianou in the Nineteen Seventies resulted with “4 Points High Level Agreements (1977)” and with
“10 Points High Level Agreement (1979)”.

Both Agreements mainly set the principles that a solution for Cyprus will be based on a bi-zonal and bi-communual Federal Government. Ever since, the negotiations have been taking place under the auspices of the United Nations, based on these main principles. During these periods, the parameters created by the U.N also are that, the bi-communual and bi-zonal Federal Government will be based on the political equalities of both communities.

12 March 1990 – U.N Security Council Resolution 649. Section 3: “Calls upon the leaders of the two communities to pursue their efforts to reach freely and mutually acceptable solution providing for the establishment of a federation that will be bi-communual as regards the constitutional aspect and bi-zonal as regards the territorial aspect, in line with the present resolution and their 1977 and 1979 high-level agreements, and to-cooperate, on an equal footing, with the Secretary-General in completing, in the first instance and on an urgent basis, an outline of an overall agreement, as agreed in June 1989”.

In these talks, the Turkish side is seeking the continuation of the 1960 Treaty of Guarantee, providing the Turkish Cypriots an effective guarantee of Turkey, whereas, the Greek Cypriots are seeking to obtain some new guarantees from the U.N or the European Union.

The present negotiations between the two communities are held between the Turkish Cypriot President Dervish Eroglu and the Greek Cypriot leader Dimitris Christophias. These ongoing negotiations are now continuing on the Joint Statement issued by the second TRNC President Mehmetali Talat and the Greek Cypriot leader Dimitis Christophias on the 23rd of May 2008 reaffirming that the settlement between the communities will be based on a bi-zonal, bi-communual federation with political equality, as defined by relevant UN Security Council Resolutions.

This partnership will have a Federal Government with a single international personality. The Turkish Cypriots and Turkey stressing that this Federal Government which will have a single international personality will be comprised of two new a Turkish and a Greek Cypriot Constituent States.

The recent developments on the Cyprus issue is that, the Secretary General of the U.N Ban Ki-Moon met TRNC president Derviş Eroğlu and Greek Cypriot leader Dimitris Christophias on the 7th July 2011 at Geneva, Switzerland and urged the two leaders to narrow their differences on all core issues in the intercommunal negotiations before holding talks in New York in October.

The secretary General reiterated that the progress in the negotiations has been too slow and asked both sides to intensify the negotiations until October 2011. He further stated that the UN was prepared to offer “ enhanced involvement ” without changing the fact that the central principle of the negotiations is a Cypriot initiative.

Ban Ki-Moon confirmed that the leaders of both communities have accepted his offer. In these talks, six issues were negotiated, namely: the relations with the European Union, economy, governance, property, security and territory. The secretary General expressed his expectations from the leaders,

TRNC President Dervis Eroğlu and Greek Cypriot Leader Dimitris Christophias with the U.N General Secretary Ban ki-Moon.

TRNC President Dervis Eroğlu and Greek Cypriot Leader Dimitris Christophias with the U.N General Secretary Ban ki-Moon. The negotiations were held between Eroglu and Christophias.

that he hopes they will reach convergence on all core subject before the planned October meeting at the United Nations in New York, so that this could pave the way towards convening a final international conference.

Ban Ki-Moon also told the leaders that, they should start preparing their people to accept a settlement so that a result of YES vote can come out from both communities in a referendum which was planned to take place in early 2012.

However, It is worth mentioning that according to various survey reports conducted in South Cyprus, the vast majority of the Greek Cypriot do not accept to share the Cyprus Republic and they do not want to live together on an equal bases together with the Turks under a Federal Government.

The situation in the North of the island is that, the Turkish Cypriots who voted Yes to the United Nation Peace Plan (Annan Plan) in the April 2004 referendum are now anxious and also hesitant to come together with the Greek Cypriots under a Federal Government. Obviously, both communities need a lot of encouragement to change their mind in the direction of persuading them to come together and to live under a Federal Government Ban Ki-Moon made both communities and their leaders aware that, the efforts of the United Nations finding a settlement for Cyprus is not endless and that the good offices of the U.N for such assistance may be withdrawn.

However, after the Geneva meeting, there were cautious optimism on the Turkish and less hope on the Greek side that, with the intense negotiations which it was decided were to be held twice a week until October, before the planned meeting at New York, the communities may reach convergence on the core issues and so pave the way for an international conference and a referendum to be held in early 2012.

However, it is widely speculated now that, the massive gunpowder explosion at Evangelos Florakis naval base in Southern Cyprus on the 11th of July 2011 killing 13 people, including naval base commander, Andreas Ioannides and also injuring over 60 people could weaken the negotiating strength of the Greek Cypriot leader Dimitris Christophias, as the Greek Cypriot people are putting mainly the blame on him.

The blast seriously damaged the surrounding area and knocked out the Vassilikos power plant which produces nearly 60% of Southern Cyprus electricity. It is estimated that this blast caused over three billion Euros worth of damages to the Greek Cypriots economy, especially to their tourism sector which left the industry with constant electricity cuts in the peak summer holiday time.

The Turkish Cypriot President Dervis Eroglu was quick to offer electricity supply from the North to the Greeks in the South and after some talks , the Turkish Cypriots started sharing their electricity supply a week later after the blast took place. This clearly shows that, rather than hatred or animosity, there are a lot of good things which may be shared by the communities including the much needed water supply on this dry island which is planned to be brought to North Cyprus from Turkey in the next few years.

The political circles are trying to evaluate as to what impact this catastrophic blast might have in the Cyprus negotiations. Some observers in world politics and at the U.N fear that, after the 11th July blast, the credibility of Dimitris Christophias and respect for him among his people might be weakened thus reducing his ability to take firm decisions in the negotiations. Under such circumstances the ongoing negotiations will go no where. Perhaps it is the right time that, the world leading countries such as the U.S.A, Russia, the European Union and their mother land Greece should urge the Greek Cypriots to stop their animosity towards the Turkish Cypriots and to Turkey and make them realise that there is a lot of good and common interest to share and cooperate with the Turkish Cypriots for the benefit and harmony of both communities. They should look at recent history and see
how, the Greek People in Greece and Turkish People in Turkey, stopped their animosity of a hundred years and helped each other and even if not very close, developed friendship after the big earthquakes that took place on the 17 August 1999 in Turkey and on the 7th September 1999 in Greece.

Greek Cypriots recent unreasonable behaviours and negative attitudes may yet again derail the inter-communal negotiations and deteriorate the relationship between Turkey and Greece.

It is regretted that, the recent course of action taken by the Greek Cypriots does not help the negotiations at all. The most recent damaging development to the communal relationship is that, unlike the Greek Cypriot’s administration which always alleged that it was the ordinary citizens who were taking legal action against the Turkish Cypriots and Turkey on property and other matters, this time, it is blatantly the Greek Cypriot Administration who issued an European Arrest Warrant against a British National, Garry Robb, who had taken part in property developments on pre-1974 Greek Cypriot land in the TRNC. Garry Robb who has served his sentences in the United Kingdom for drug crimes, and following the Greek Cypriot Administration issuing the European Arrest Warrant, he was handed over by the British Judiciary to the Greek Cypriot authorities in the first week of August 2011.

It is very clear that the prime aim of the Greek Cypriots is not to punish a so called ordinary criminal, but their target is to stop the economic development of the TRNC. In order to achieve this, they are spreading fright to the foreign investors, especially to the Europeans, not to invest in the North of the island on pe-1974 Greek Cypriot Lands and that if they do, they will be prosecuted and be brought to the South of the Island for punishment. Greek Cypriots yet again enjoy the benefit of being a member of the European Union, because according to the law that came into operation on the 1st of January 2004 in the European Union, it forces the member state to comply with the provisions of this law described as below.

“The European Arrest Warrant (EAW) is an arrest warrant valid throughout all member states of the European Union (EU). Once issued by a member state, it requires the receiving Member State to arrest and transfer a criminal suspect or sentenced person to the issuing state so that the person can be put on trial or complete a detention period. Extradition must take place within 90 days of arrest or within 10 days if the arrested person consents to surrender. An EAW can only be issued for the purposes of conducting a criminal prosecution (not merely an investigation), or enforcing a custodial sentence. It can only be issued for offences carrying a maximum penalty of 12 months or more. Where sentence has already been passed an EAW can only be issued if the prison term to be enforced is at least four months long”.

http://en.wikipedia.org/wiki/European_Arrest_Warrant— 25/08/2011

It must be noted that the issue of an European Arrest Warrant is not an administrative matter and does not give a discretionary right or power but is a judicial matter of which once the requirement of the law are satisfied the judiciary is compelled to comply with it. It is worth remembering that, as it is analysed, relevant specific clauses in the European Court of Human Rights, Demopoulos decision, quoted in the above paragraphs, even the European Court of Human Rights has recognized that the problem between the Turkish and Greek Cypriots and the property matters is a historical and political one and that it must be solved through negotiations between the two communities rather than by the courts. However, the Greek Cypriots when it suited them have applauded the decisions of the European Court of Human Rights up to the Demopoulos case but now they are turning their backs on this respectable court and its decision on the Demopoulos case.

The use of the weapon of the European Arrest Warrant by the Greeks is against the principles laid down by the European Court of Human Right in the Demepoulos case and its decision.

The latest tactics of the Greek Cypriot Administration using the facility of the European Arrest warrant will not work and will not make the TRNC Government yield to the unjust demands of the Greek Cypriots.

It will not bring much to the Greek Cypriots just as it did not bring much benefit in the cases of Titina Loizidiou, Xenides Arestis and David – Linda Orams, other than frightening some intended European investors into not making investments in the North.

It looks as if the Greek Cypriots instead of trying to reach a Federal settlement want to derail the inter-communal negotiations and put the blame on the Turkish Cypriots and on Turkey thus enabling them not to share but continue owning the internationally recognized Cyprus Republic themselves and themselves alone.

But contrary to the expectations of the Greek Cypriots, investments in the TRNC will not stop and investors from Turkey and other none European countries will fill the vacuum.

We are witnessing that this is what is happening in the last 3-4 years. However, it is certain that if the Greek Cypriot Administration continues to use the weapon of the European Arrest Warrant, in the end, this policy will have a boomerang effect and hit also the troubled economy of the Greek Cypriots. Thousand of Europeans who have purchased homes in the TRNC and over 100 thousand
Turkish Cypriots living abroad will stop using the Greek Planes. The Turkish Cypriots living in the TRNC might also get frightened from this European Arrest Warrant issue and not go shopping and spend millions of Euros in the South of the island.

However, no matter as to what economical consequences may come out from the latest Greek Cypriots tactics; it is the duty of the TRNC State to protect her citizens and the foreign nationals who are using or have made investments in the Pre-1974 Greek Cypriot lands in the North of the island from such Greek Cypriots attacks. Therefore President Dervis Eroglu and the TRNC Government should call the Greek Cypriot Administration to stop such actions.

Furthermore, President Dervis Eroglu, and the TRNC Government together with the Political Parties and civil organizations should start a campaign explaining to the U.N, the member States of the Security Council, European Union and Islamic Nations that what the Greek Cypriot Administration is doing is dangerous and may create a friction between the communities leading to a more dangerous situation and consequences.

Cyprus Problem

The fifth tri-lateral meeting held on the 23 and 24 of January 2012 between the TRNC President Dervis Eroglu (in the picture with his wife Meral Eroglu) and the Greek Cypriot leader Demetris Christophias (in the picture with his wife Elsie Christophias) with the U.N Secretary General Ban ki-Moon ( in the picture with his wife Yoo (Ban) Soon – taek) at Greentree Estate in New York, produced no result towards the settlement of the Cyprus Problem. Now, the negotiations between the Turkish and Greek Cypriot people have been postponed until after the Greek Cypriots’ Presidential Elections in February 2013.

The Greek Cypriots and the Worlds Nations must be reminded that after the exchange of population took place in 1975 and starting from 1977 and 1979 under High Level Agreements between the two communities, it was agreed and understood that the settlement in Cyprus would be based on a bi-communual and bi-zonal Federal Government.

That is to say, the lands of the Turkish Cypriots in the South should be left to the Greek Cypriots and the land of the Greek Cypriots in the North of the island should be left to the Turkish Cypriots (the discussion of 28/2 or 29 + ratio – 1992 U.N Secretary General Boutros Ghali’s Set of Ideas) through negotiations. It is very wrong and ironic that after 38 years of exchange of populations and talks on the property matters, the Greek Cypriot Administration is starting criminal prosecution

EROGLU and CHRISTOPHIAS HOLDING HAND WITH BAN KI MOON

TRNC President Dervis Eroğlu and Greek Cypriot Leader Dimitris Christophias with the U.N General Secretary Ban ki-Moon. The negotiations were held between Eroglu and Christophias. But unfortunately they could not bring the Cyprus Problem to a final settlement.

and using the weapon of the European Arrest Warrant against the TRNC citizen and foreign national who are using or developing pre-1974 Greek Cypriot lands.

This action of the Greek Cypriots is against the 12 March 1990 – U.N Security Council Resolution 649 targeting a settlement based on a bi-zonal and bi-communual federal government between two politically equal communities. It is against the principles of the European Court of Human Rights laid down as in the Demopoulos case and decision. Certainly, it is also against the spirit of the inter-communal negotiation trying to find a settlement for Cyprus.

If they continue with this kind of animosity and vindictive approach to the Turkish Cypriots and to foreign nationals, it will drive the two communities more apart, spoil and even deteriorate or derail the inter-communal negotiations leading to dangerous situations.

Unfortunately, the latest negative and also dangerous act of the Greek Cypriots was to give permission to the foreign companies to search for oil and gas off the South East Coast of the island. This is totally unacceptable to the Turkish Cypriots and also to Turkey. The Greek Cypriots are alleging that they are the Government recognized by the international communities and by the European Union and that they therefore own all the natural resources of the island.

They are ignoring the fact that the Turkish Cypriots were the equal partners and co-founders of the Cyprus Republic and that the Turkish Cypriots also have equal shares in these resources.

This clearly shows that the Greek Cypriots are not the sole owners of the territories (Land, sea and air) of the island and they are not the sole owner of the natural resources of this island.

Eroglu - Anastasiades aras¦-nda d+-zenlenen yemek

After the Greek Cypriots Presidential Elections held on the 24th February 2013, the TRNC President Dr. Dervis Eroglu met at a dinner on the 30th May 2013 with the newly elected Greek Cypriot leader Nicos Anastasiades hosted by the U.N. Envoy to Cyprus, Alexander Downer at the house of the U.N General Secretary Special Representative Lisa Buttenheim in the buffer zone at Nicosia to resume the long – stalled reunification of Cyprus under a Federal State. However the Greek Cypriot leader Anastasiades put an excuse for not resuming the intercommunal talks until they put their troubled economic situation in order possibly in November, 2013.

The Turkish Cypriots have got equal rights in everything. Therefore, they should refrain from making decisions allowing foreign companies to search for oil and gas in and around the surrounding waters of the island before coming to an agreement with the Turkish Cypriots. It is hoped that the Greek Cypriots do not miscalculate again.

It is hoped that the Greek Cypriots do not exasperate the already unsolved Cyprus problem any further and each community co-operates with the United Nations and Secretary General Ban ki-Moon to find a fair and lasting peace on the island.

Certainly, the establishment of peace in Cyprus will also create stability in the Eastern Mediterranean. The emerging strong economy of Turkey, with the co-operation of Greece, the Turkish and Greek Cypriots will certainly bring wealth to both communities in Cyprus and will also bring stability to the neighbouring countries in the region as well as success to the U.N and harmony within the European Union.

Following the meeting held between the TRNC president Dervis Eroğlu with the newly elected Greek Cypriot leader Nicos Anastasiades at a dinner hosted by the U.N. Envoy to Cyprus, Mr. Alexander Downer on the 30th of May 2013 at the house of the UN Secretary-General’s Special Representative in Cyprus Lisa Buttenheim in the buffer zone at Nicosia; the Greek Cypriots under the pretext of their troubled economic situation used the excuse to postpone the negotiations for a long time.

After all, unlike the Turkish Cypriots who are suffering from isolations for years after the Greek Cypriots illegally and with arm attacks usurped the bi-communal Cyprus Republic in 1963 and whilst now enjoying the benefit of recognized statehood, why should they hurry up for a settlement of the Cyprus problem?

U.S Diplomat Victoria Noland and TRNC President Dervis Eroglu

United States of America, the Assistant Secretary of State for European and Eurasian Affairs, Victoria Nuland met with the TRNC President Dervis Eroğlu on the 4th of February 2014.

Turkish & Greek Cypriots Meeting for Joint Declaration 11.02.14

The Turkish Cypriot negotiating team headed by the TRNC President Dervish Eroglu and the Greek Cypriot negotiating team headed by the Greek Cypriot leader Nicos Anastasiades with the UN Secretary-General’s Special Representative in Cyprus Lisa Buttenheim discussing the Joint Declarations on the 11th of February 2014

Due to the rich Hydro Carbon Gas reserves found in the Eastern Mediterranean Sea, in the alleged Economic Exclusive Zone of Cyprus, the United State and European Union wanting to bring these rich Gas Reserves to the European Countries in order to stop these Nations dependency on Russian Gas, they strongly needed to solve this long lasting Cyprus Problem between the Turkish and Greek Cypriots Communities.

With the prospect of bringing the two sides to the negotiation table, the United States of America sent their Assistant Secretary of States for European and Eurasian Affairs to Cyprus Ms Victoria Nuland in early February where she met with the TRNC President Derviş Eroğlu on the 4th of February 2014 and with the Greek Cypriot leader Nicos Anastasiades.

After these meeting the U.S.A Assistant Secretary of State announced that “The two leaders assured me of their strong determination to reach agreement on a joint statement that will define the key principles to foster renewal of fruitful, result-oriented settlement negotiations”.

Turkish and Greek Cypriots Joint Declaration 11.02.2014]

The TRNC president Dervis Eroğlu together with the Greek Cypriot leader Nicos Anastasiades on the 11th February 2014 announcing the Joint Declaration with the UN Secretary-General’s Special Representative in Cyprus Lisa Buttenheim.

Whilst, the United States of America and European Union continued to put their efforts and give encouragement to the two communities to resume the long stalled negotiations, the U.N Secretary General’s Special Representative in Cyprus Lisa Buttenheim brought the two Community leaders together on 11th of February 2014 and the two leaders signed a Joint Declaration laying down the base and the principles for the future negotiations.

Following the announcement of the Joint Declarations, the United States, the European Union, the United Nations and the other leading countries gave their strongest support for this Joint Declaration and for the resumption of the negotiations. White House spokesman Jay Carney praised Greek Cypriot leader Nicos Anastasiades and his Turkish Cypriot counterpart Derviş Eroğlu for their “courage and vision” in reaching a joint statement “which embodies key principles to guide their further work,”

The President of the European Commission, José Manuel Barroso, and the President of the European Council, Herman Van Rompuy, issued that day the following statement:

“The European Union welcomes the agreement announced today by the Greek Cypriot and Turkish Cypriot leaders on a Joint Declaration, which lays a solid foundation for resumption of negotiations for a fair and viable comprehensive settlement of the long-standing Cyprus problem”.

THE JOINT DECLARATION BELOW SIGNED BY THE LEADERS OF THE TWO COMMUNITIES LAID DOWN THE NEW FOUNDATION AND THE PRINCIPLES FOR THE FUTURE INTER – COMMUNAL NEGOTIATIONS.

1. The status quo is unacceptable and its prolongation will have negative consequences for the Greek Cypriots and Turkish Cypriots. The leaders affirmed that a settlement would have a positive impact on the entire region, while first and foremost benefiting Turkish Cypriots and Greek Cypriots, respecting democratic principles, human rights and fundamental freedoms, as well as each other’s distinct identity and integrity and ensuring their common future in a united Cyprus within the European Union.

2. The leaders expressed their determination to resume structured negotiations in a results-oriented manner. All unresolved core issues will be on the table, and will be discussed interdependently. The leaders will aim to reach a settlement as soon as possible, and hold separate simultaneous referenda thereafter.

3. The settlement will be based on a bi-communal, bi-zonal federation with political equality, as set out in the relevant Security Council Resolutions and the High Level Agreements. The united Cyprus, as a member of the United Nations and of the European Union, shall have a single international legal personality and a single sovereignty, which is defined as the sovereignty which is enjoyed by all member States of the United Nations under the UN Charter and which emanates equally from Greek Cypriots and Turkish Cypriots. There will be a single united Cyprus citizenship, regulated by federal law. All citizens of the united Cyprus shall also be citizens of either the Greek- Cypriot constituent state or the Turkish-Cypriot constituent state. This status shall be internal and shall complement, and not substitute in any way, the united Cyprus citizenship.

The powers of the federal government, and like matters that are clearly incidental to its specified powers, will be assigned by the constitution. The Federal constitution will also provide for the residual powers to be exercised by the constituent states. The constituent states will exercise fully and irrevocably all their powers, free from encroachment by the federal government. The federal laws will not encroach upon constituent state laws, within the constituent states’ area of competences, and the constituent states’ laws will not encroach upon the federal laws within the federal government’s competences. Any dispute in respect thereof will be adjudicated finally by the Federal Supreme Court. Neither side may claim authority or jurisdiction over the other.

4. The united Cyprus federation shall result from the settlement following the settlement’s approval by separate simultaneous referenda. The Federal constitution shall prescribe that the united Cyprus federation shall be composed of two constituent
states of equal status.

TRNC President meet Ban Ki Moon on 21.04.14 at U.N

After the Joint Decleration was signed, the TRNC President Derviş Eroğlu made a visit to New York and at his meeting with the U.N. Secretary General Ban Ki Moon on the 21 April 2014 expressed his commitments to the negotiations.

The bi-zonal, bi-communal nature of the federation and the principles upon which the EU is founded will be safeguarded and respected throughout the island. The Federal constitution shall be the supreme law of the land and will be binding on all the federation’s authorities and on the constituent states. Union in whole or in part with any other country or any form of partition or secession or any other unilateral change to the state of affairs will be prohibited.

5. The negotiations are based on the principle that nothing is agreed until everything is agreed.

6. The appointed representatives are fully empowered to discuss any issue at any time and should enjoy parallel access to all stakeholders and interested parties in the process, as needed. The leaders of the two communities will meet as often as needed. They retain the ultimate decision making power. Only an agreement freely reached by the leaders may be put to separate simultaneous referenda. Any kind of arbitration is excluded.

7. The sides will seek to create a positive atmosphere to ensure the talks succeed. They commit to avoiding blame games or other negative public comments on the negotiations. They also commit to efforts to implement confidence building measures that will provide a dynamic impetus to the prospect for a united Cyprus.

PICTURE - Joe Biden, Eroglu Anastasiades Meeting 22. 5.14

The Vice President of the United States of America, Joe Biden with the U.N Secretary -General’s Special Representative in Cyprus Lisa Buttenheim who brought the Turkish Cypriot Community leader Derviş Eroğlu and the Greek Cypriot Community leader Nicos Anastasiades together on the 22nd May 2014.

After signing this Joint Declaration the inter-communal talks are at present conducted by the Turkish Cypriot negotiator Mr. Kudret Ozersay and by the Greek Cypriot negotiator Mr. Andreas Mavroyannis. Whilst the Turkish side are putting every effort and concentration on reaching a quick and final agreement and taking it to a referendum of both communities, the Greek Cypriot side focused their emphasis and concentration on the Confidence Building Measures and within that to get the Varosha (Kapalı Maraş) returned to them.

The Turkish side considers the fenced part of Varosha issue (Maraş) as being the main part of the Negotiations and settling the issue of Varosha (Maraş) beforehand means; it will cause the stimulation and momentum of the negotiations to be lost and will prolong the final settlement or to make it impossible.

Whilst the two communities continue to give a different meaning and interpretation to the clauses of the Joint Declaration, the United States raised their concentration in solving the Cyprus problem to the highest level and with that emphases the Vice President of the United States of America, Joe Biden visited the island in May and brought the two leader of the Communities Derviş Eroğlu and Nicos Anastasiades together on the 22nd May 2014.

Despite all the efforts put in by the United State of America, European Union, United Nations and leading Countries including the Guarantor Countries of Cyprus, United Kingdom and especially Turkey, the two communities are still far from reaching a lasting settlement.

Everyone is emphasising that coming to a settlement will help the economies of both communities, will bring peace and prosperity to the island; open the way for bringing out the rich gas reserves and exporting these to the European Countries by the cheaper way via Turkey; bring stability to the area of Eastern Mediterranean.

However, whilst the Turkish side agrees on the previously resolved issues and accepts to continue the negotiations on the unresolved matters, the Greek Cypriots do not accept the issues agreed on and resolved during the Negotiations held between the TRNC 2nd President Mehmetali Talat, the present TRNC President Derviş Eroğlu and the Greek Cypriot leader Demetris Christophias and contrary to the 2nd clause of the Joint Declaration “All unresolved core issues will be on the table”, and will be discussed interdependently”, —- (that means the already agreed core issues will not be open for discussion again) insist that all issues, including previously resolved ones, will be open for negotiations in order to reach a settlement.

Under the circumstances the Greek Cypriot leader is blatantly in violation of his signature and the Joint Declaration. Therefore, God Knows how long it will take these negotiations again to complete and will we ever be able to see the end of it ?…

I sincerely hope to see the successful completion of these negotiations.

The realty is for the last 45 years, one set of negotiations ends and a new set of negotiations begins or stops or starts with different cummunity leaders with different plans and agenda but all their aims is to solve the Cyprus problem. At the present time, the political situation is as follows; Whilst the TRNC president Dervis Eroglu on the 7th July 2014 put a 5-Step Road Map on the future of the negotiations to the Greek Cypriots, to reach a settlement and put the final agreement to referandum for both communities.

The Greek Cypriots past strategy was ‘‘saying that the Cyprus Problem is the Problem of the two communities and should be solved between themselves’’ but after the Greek Cypriot’s leader Nicos Anastasiades recent visit to Greece with the Greek Prime Minister Andonis Samaras has abandoned their existing plan stated above and altered their strategy on Cyprus claiming the Cyprus Problem is now a problem for the European Union and the E.U to apply pressure on Turkey to solve it, obviously to suit their own demands.

If this should not happen, then the European Union would continue to keep frozen the 8 accession talks of Turkey which was imposed by the E.U on 11 December 2006. The European Commission had pledged on the 26th April 2004, after the Turkish Cypriot on the 24th April 2004 referandum accepted the United Nation’s Peace Plan (Annan plan) that the E.U would lift the Isolation / Embargo on the Turkish Cypriots.

This did not happen, therefore Turkey refused to recognize the Republic of Cyprus as a E.U member, and would not allow the Greek Cypriots Ships and/or Aircraft to use Turkey’s ports and/or airspace until the European Union honored their comitment to lift the isolation / embargos on the Turkish Cypriots.

After the Greek Cypriots became a member of the E.U, they used their membership rights to also block 6 Subject of Turkish accession talks with the E.U until Turkey recognize the Cyprus Republic and normalize her relationship with them i.e to allow the Greek Cypriots ships and aircrafts to use the Turkish Ports and Air Space.

As a matter of fact the Greek Cypriots and the European Union are continueing to ignore the legal restrictions which is that, Cyprus Republic should not have joined or the European Union, without the Turkish Cypriots should not have accepted the Greek Cypriots alone to join the E.U. This is illigal and against the Cyprus Constitution, Appendix B: Treaty of Guarantee, as per the clause which is written on the pages 15 and 16 of this book.

Whilst coming to the end of this article, I would like to be positive and to say that I wish and hope the Cyprus Problem could also come to an end with a fair settlement towards the end of this year or in the middle of next year. The observation is that, after the opening of the border between the North and the South of the Island and the opening entry gates for the passage by peoples to both sides since 2003, there has been no major bad incident between the two communities.

Peoples from either side can come and go feely for shopping and visits everywhere. In recent months, the heads of the religions on both side came together to contribute for the peace on the island. People from the South of the island are holding religious celebrations at the historical Churches in the North.

Turkish Cypriots passed to the South by 21 buses and visited Hala Sultan Tekkesi (Tomb of Umm Hiram) on the 28th July at Ramazan Bayramı (Eid prayer). In addition to the social improvements, the rich gas reserves found in the past years at the alleged E.E.Z in the Eastern Mediterranean Sea of the Island, if can be brought out and exported to Europe via the cheapest way by Turkey, this could help to the troubled economy of the South and also to help for the economic improvement of the North, bringing prosperity to the island as a whole.

With these positive elements above, if the leaders of the political parties and representatives of the civil societies on both side of the Island stopped their negative propaganda and start presenting to public the benefits of coming to a settlement, as demonstrated by the Turkish and Greek Cypriots Building Contractors Union/Association and two sides including Turkey’s and Greece Chamber of Commerce, after coming together on the 23rd May and 2nd June, which announced their signed protocol for their future cooperation and to give their support for the negotiations, the political leaders of both side and the negotiators will find themselves in more relaxed atmosphere to make decisions in the direction of reaching to a fair settlement.

I can say that this responsibility lies much more on the shoulders of the Greek Cypriots political leaders and representatives of the civil societies. According to the statistics, the Turkish Cypriot people are more ready and willing to accept a fair settlement than the Greek Cypriots. The Turkish Cypriots in their heart and mind accept that this island belongs to the two communities and off course other minorities.

The problem is with the Greek Cypriots to accept that this island does not belong to them alone and they must accept that the Turkish Cypriot is no less than the equal owners of this island. If a settlement can be reached, it should be in accordance with the Security Council Resolution 649 dated 12,March 1990, and the Joint Declaration signed on the 11th February 2014 as per states on Section 3; ‘‘The settlement will be based on a bi-communal, bi-zonal federation with political equality, as set out in the relevant Security Council Resolutions and the High Level Agreements’’ and the Federal Government will comprise by two constituent states as outlined on section 4 of the Joint Declaration as states; ‘‘The united Cyprus federation shall result from the settlement following the settlement’s approval by separate simultaneous referenda.

“The Federal constitution shall prescribe that the United Cyprus federation shall be composed of two constituent states of equal status’’

SO THE BIG QUESTION STILL REMAINS.

Will the Turkish and Greek Cypriots reach a settlement in Cyprus embracing the principle described above or should both sides just walk their own paths to their own destiny???

Well, we will wait and see.

It looks however that, either reaching a settlement or the negotiations at least the present one coming to an end is not far away.

Kıbrıs Probleminin Hakiki Gerçekleri

Avukat  Arif Tahir Erişen

İngiltere Mehmetçik Yardımseverler Cemiyeti eski başkanı. 1973 – 1975 ve 1982 -2003 (23 sene)
İngiltere Kıbrıs Türk Dernekleri  Konseyi eski Halkla İlişkiler ve Genel Sekreteri  – 1984 -1992
İngiltere Kuzery Kıbrıs Türk Hakları Komitesi eski Sözcüsü   —  1999 – 2003

 

ÖNSÖZ

Bu kitapta sunulan Belgelerden, Birleşmiş Milletler Kararlarından, Milletlerarası Anlaşmalardan ve yine bu makalede sunulan referans ve delillerden, 1963 ve 1974 seneleri arasında Kıbrıs Rumları tarafından Kıbrıs Türklerine yapılan zulumları göreceksiniz. Yine bu makalede neden ve nasıl Kıbrıs Cumhuriyetinin Kıbrıs Rumları tarafından yıkıldığını göreceksiniz. Kıbrıs Türklerine, Kıbrıs Rumları tarafından uygulanan insanlık ayıbı ambargoları okuyacaksınız. Avrupa Komisyonu tarafından 26 Nisan 2004 tarihinde Kıbrıs Türklerine uygulanan izolasyonları kaldırma kararında, Avrupa Birliğinin sözlerini yerine getirmediğini okuyacaksınız.

Ayrıca bu makale size Kıbrıs konusunda Tarihi gerçekleri ve Hukuki vakıaları ve yine Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin Kıbrıs konusunda ve bilhassa Toprak ve Mülkiyet konularında İnsan Hakları boyutunda vermiş olduğu kararlar üzerinde aydınlatacaktır. Tüm çekmiş olduğu acılara rağmen Kıbrıs Türkleri her zaman Birleşmiş Milletler tarafından sunulan barış planlarını kabul eden taraf olmuştur ve en sonunda Birleşmiş Milletler ve Genel Sekreteri Kofi Annan tarafında sunulan Barış Planını 24 Nisan
2004 tarihinde Kıbrıs Türkleri kabul etmiştir. Fakat en son sunulan bu Barış Planını yine Kıbrıs Rumları tarafından red edildi.

Tüm bunlara rağmen Kıbrıs Türkleri, bir gün iki toplum arasında adil ve kalıcı bir anlaşmaya varıp, her iki topluma barış, huzur ve refah getireceğine inancı içinde yaşamaktadır ki bu barış, iki anavatan Türkiye ve Yunanistan arasında dostluğa, Doğu Akdeniz ve komşu ülkelere ve genelde tüm Dünya istikrarına da katkıda bulunacağına inanmaktadır. Fakat eğer Kıbrıs Rumları, Kıbrıs Türkleri ile bir anlaşmaya varmak istemiyorlarsa, Kıbrıs Türkleri, kendilerini sonsuza kadar beklemeyecek ve her iki toplum kendi yollarında kendi kaderlerini tayin yönüne gideceklerdir.

 

KIBRIS CUMHURİYETİ ANAYASASI ALTINDA, KIBRIS TÜRKLERİNİN TOPLUMSAL VE SİYASAL HAKLARI

KIBRIS RUMLARI, 1963 SENESİNDE KIBRIS CUMHURİYETİNİ YIKTI VE GEÇMİŞ 50 SENE İÇERİSİNDE TÜM BARIŞ PLANLARINI RED ETTİ.

Demepoulos davasında verilen karardan sonra, Kıbrıs Rumlarının KKTC’de bıraktıkları tüm mallarını geri alabileceklerine dair hukuki argumanları ve bu mallarla ilgi Toplumlararası görüşmelerdeki stratejileri çöktü.

KIBRIS TÜRKLERİ VE KIBRIS RUMLARI BİR ANLAŞMAYA VARACAKLAR MI, YOKSA HERKES KENDİ YOLUNDA YÜRÜYEREK KENDİ KADERİNİ TAYİN ETMEYE Mİ GİDECEKTİR?

Değerli Okurlar,

Şimdiki durumu izah etmeye çalışıp, stratejik bakımdan çok önemli olan Kıbrıs’ta ileride neler olabileceğini izah etmeye çalışmadan önce, Kıbrıs adasının tarihi geçmişine çok kısa bir şekilde bakmamızın faydalı olacağını düşünmekteyim. Göreceğiz ki, 1571 senesinden sonra Kıbrıs’ı 300 senenin üzerinde idare eden Osmanlı İmparatorluğu, Büyük Britanya’nın, Osmalıların, Ruslara karşı yapmış oldukları savaşlarda askeri yönden desteklemeleri şartına tabi olarak Kıbrıs’ı, 1878 senesinde  İngilizlere kiralamak zorunda kaldı.

Aşağıda yazılı olan bilgiler, Osmanlı İmparatorluğu ile Büyük Britanya arasında 4 Haziran 1878 senesinde imzalanan Konvansiyondan alınmıştır.

Osmanlı İmparatorluğu ile Birleşik Krallık arasında varılan gizli anlaşma sonucu 4 Haziran 1878 tarihinde imzalanan Konvansiyon neticesinde, Büyük Britanyanın Berlin Konferansında, Osmanlı İmparatorluğu desteklemesinin karşılığında, Osmanlı İmparatorluğu da Büyük Britanya’ya, Kıbrıs’ı idare etme yetkisini verdi. Bu anlaşma 1878 senesinden önce yapılan gizli görüşmeler sonucu ortaya çıktı.

Mad. 1: Eğer, Batum, Ardahan ve Kars veya herhangi bir tanesi Ruslar tarafından muhafaza edilecek ise ve şayet ileride, Ruslar tarafından, Muhteşem İmparator Sultan’nın, Barış Anlaşmasında belirtilen Asyadaki topraklarından daha fazla toprak almaya teşebbüs edilmesi durumunda, İngiltere, bu toprakların korunması için Muhteşem İmparator Sultan’a askeri yönden katılarak destek vermeyi taahüt eder.

İngiltere’nin bu anlaşmanın şartlarının yerine getirilmesi için gerekli hazırlıklara başlaması için, Muhteşem İmparator Sultan, Kıbrıs’ın, İngiltere’ye devredilmesine ve işgal edilmesine rıza gösterir.

Masrafların üzerinde elde edilecek olan vergi gelirlerden, İngiltere tarafından Türkiye’ye ödenmesi şartı:

Mad: III: İngiltere, adada masrafların üzerinde elde edilecek vergi gelirlerden arta kalanı Porte’ye ödeyecektir. (bu fazlalık geçmiş beş senelik hesaplardan ortalama olarak hesaplanacaktır ki bu 22,336 kese parayı ifade etmektedir ki bu bundan sonra teyit edilecektir. Bu paranın hesaplanmasında, devlet mallarının kiralanması veya satılmasından elde edilen paralar bu hesaplamanın dışındadır).

Ottoman's wars with the Russians from 1853 until 1918. The Ottomans rented Cyprus to Great Britain in 1878

 

——————————————————————————————————————————————

Osmanlılar ile Ruslar arasında 1853 den 1918 kadar devam eden  savaşlarda, Büyük Britanya tarafından Osmanlılara Ruslar ile yaptıkları savaşlarda askeri yönden yardımda bulunmalarına karşılık, Osmanlılar 1878 senesinde Kıbrıs’ı İngilizlere kiraladı.

Mad. VI: Eğer Rusya Kars kasabasını ve son Ermeni savaşında aldığı toprakları Türkiye’ye geri verirse, Kıbrıs adası İngiltere tarafından boşaltılacaktır ve 4 Haziran 1878 tarihinde imzalanan Konvansiyon sona erecektir.

1 Temmuz 1878 tarihinde İstanbulda imzalandı.

http://en.wikipedia.org/wiki/Cyprus_Convention

1878 Konvansiyonundan sonra, Osmalı İmparatorluğu ile Ermeni ve Ruslar arasında yapılan savaşlardan sonra, Kars, Ardahan ve çevre toprakları Osmanlılar tarafından ve daha sonra yeni kurulan Türk İdaresi tarafından geri alındı.ve sonunda 23.10.1921 tarihinde imzalanan Kars Anlaşması ile Kars, Ardahan, Iğdır ve çevre toprakları Türkiye’ye verildi.

O zamandan bu yana Ruslar tarafından Kars ve çevre topraklarının Türklerden alınması için herhangi bir teşebbüste

1- OTTOMANS SULTAN II ABDÜLHAMİT HAN RENTED CYPRUS TO GREAT BRITAIN IN 1878

 

——————————————————————————————————————————————

Osmanlı İmparatorluğu Sultanı II Abdülhamit Han 1878 tarihinde Kıbrıs’ı Büyük Britanya’ya kiraladı.

bulunulmadı. Fakat, Osmanlı İmparatorluğunun, 1. Dünya savaşında Almanların tarafında yer almasından ve mağlup telakki edilmesinden sonra, müttefik kuvvetleri tarafında yer alan İngiltere ve Fransa 1918 senesinde İstanbulu işgal etti. Bu defa da, Rusların politikasına uygun olduğundan dolayı, Bolşeviklerin başında olan Rus Hükümeti (Lenin) Türklere Kurtuluş savaşında önemli miktarda silah ve para yardımında bulundu.

Buna rağmen Büyük Britanya, Kıbrıs Konvansiyonunun VI maddesinde belirtilen taahütlerini yerine getirerek Kıbrısı boşaltarak Türklere geri vermedi ve tam aksine, Lozan Anlaşmasınn 20. Maddesi altında, Kıbrıs’ın Hükümranlık hakkını eline geçirerek 1960 senesine kadar Kıbrıs’ı Koloni olarak idare etti

Aşağıda yazılı olan bilgiler, Türkiye ile Büyük Britanya, Fransa. İtalya ve diğer altı ülke arasında, imzalanan Lozan Barış Anlaşmasından alınmıştır.

Lozan Barış Anlaşması – 24 Temmuz 1923

Madde 20: Türkiye, İngiliz Hükümetinin 5 Kasım 1914 tarihli Kıbrıs İlhak Kararı İlanını kabul eder.

Madde 21: Kıbrısta, 4 Kasım 1914 tarihinde ikamet eden Türk vatandaşları, mahalli kanunda konan şartlar altında İngiliz vatandaşlığını alacaktır ve bu vesileyle Türk vatandaşlığını kaybedeceklerdir. Bu anlaşmanın yürürlüğe girmesinden sonra iki sene içerisinde tekrar Türk vatandaşlığına dönme hakları vardır, şu şartla ki geri dönüşten on iki ay içerisinde Kıbrısı terk etmek zorundadırlar.

Bu anlaşmanın yürürlüğe girdiği tarihte Kıbrısta ikamet eden Türk vatandaşları, ki o tarihte İngiliz vatandaşlığını aldılar veya almak üzeredirler, Mahalli Kanunların şartlarına uygun olarak Türk vatandaşlıkları kaybedeceklerdir. Kıbrıs Hükümeti, daha önce Türk vatandaşı olup, Türk Hükümetinin müsaadesini almadan başka vatandaşlığa geçen Türk vatandaşlarının, İngiliz vatandaşlığına alınmasını red edebilir.

http://wwi.lib.byu.edu/index.php/Treaty_of_Lausanne – 25/08/2011

Sonuç olarak Büyük Britanya, Kıbrıs’ın Hükümranlık hakkını, 1960 senesinde Kıbrıs Türklerine ve Rumlarına, Kıbrıs Cumhuriyetini kurdurarak iki topluma teslim etti, fakat, iki tane Dhekelia, Larnaka’da ve Akrotiri,
Limasol’da egemen üs kendine ayırdı.

16 Ağustos 1960 tarihinde Kıbrıs Türkleri ve Kıbrıs Rumları tarafından kurulan Kıbrıs ortaklık Cumhuriyeti ancak 3 sene ayakta kalabildi. Kıbrıs Cumhuriyetinin birinci Rum Cumhurbaşkanı Archbishop Makarios III ve Türk Cumhurbaşkanı

Adsız4

 

——————————————————————————————————————————————

Kıbrıs Cumhuriyeti’nin Kuruluş ve Garanti Andlaşmaları Kıbrıslı Türklerin lideri Dr. Fazıl Küçük ve Kıbrıslı Rumların lideri Archbishop Macarios III tarafından ve İngiliz Valisi Sir. Hugh Foot tarafından imzalandı.

Muavini Dr. Fazıl Küçük idi. Çok ani bir şekilde kurulan Kıbrıs Cumhuriyeti, Kıbrıs Rumlarının gayelerini ve Enosis (Kıbrıs’ı Yünanistanla Bağlama) hayallerini yıktı. 1963 senesinde Kıbrıs Rumları tarafından Kıbrıs Türklerine sunulan 13 Maddelik Plan (13 Points Plan), Kıbrıs Türklerinin Siyasal eşitliğini sağlayan temel Anayasal haklarını imha etmeye yönelikti.

Bu plan Kıbrıslı Türkler tarafından kabul edilmeyince, Kıbrıs Rumları, 21 Aralık 1963 senesinde Kıbrıs Türklerine saldırarak kendilerini yok etmeye çalıştı ve yeni kurulan bu ortaklık Cumhuriyetini de yıktı. Kıbrıs Cumhuriyetinin eşit ortağı olan Kıbrıs Türklerini kanun dışı ve isyancı olarak ilan ederek, Kıbrıs’ın %3’de Rumlar tarafından kuşatılmış bölgelerde yaşamaya mecbur bırakıldı. 1963 den 1967 senesine kadar birçok Kıbrıslı Türk öldürüldü ve birçok Türk köyü de imha edildi.

1967 senesinde Kıbrıslı General Digenis diye bilinen Georgios Grivas komutasındaki Rum Milli Muhafız ordusu ile 10,000 üzerinde Yunan askerleri, Köfünye – Geçitkale (Kofinou) ve Aytotoro- Boğaziçi (Ayios Thedoros) köylerinde yaşayan Kıbrıslı Türklere saldırarak çocuk, yaşlı birçok Türk’ü öldürdü ve evleri de yakıp yıktı.

Bu felaket ve vahşet karşısında Türkiye, Kıbrıs Rumlarına ve Yunanistan’a bir nota vererek Kıbrıs Türklerini öldürmekten vazgeçmelerini, Yunanistanın Kıbrısta askerlerini derhal geri çekmelerini ve Kıbrıs’ın her tarafında kurdukları Türkleri Yoklama Barikatlarını kaldırmalarını istedi ve aksi halde Kıbrısa müdahale ederek gerekli her türlü askeri tedbirlerini alacağını bildirdi.

Türkiyenin sert ültümatonundan sonra, Rumlar, Türklere saldırılarını durdurdular ve General Georgias Grivas ve 10,000 üzerinde Yunan askeri Kıbrıs’ı terketmek zorunda kaldı ve Kıbrıs’ın her tarafında kurdukları utanç barikatlarını da kaldırdılar. Kıbrıs normale döndükten sonra Kıbrıs Türkleri ile Kıbrıs Rumları arasında ilk Toplumlararası görüşmeler 1968 senesinde Beyrut’ta başladı. Bu görüşmelerde Kıbrıs Türklerini Rauf Raif Denktaş ve Kıbrıs Rumlarını da Glafkos Klerides temsil ediyordu.

İşte o zamandan beri, Kıbrıs sorununa adil ve yaşayabilir bir çözüm bulunabilmesi için, bazen kesilerek ve bazen de aralıklar ile Kıbrıs’ta ve bazen de New York’ta, Birleşmiş Milletlerde veya başka yerlerde Kıbrıs Türkleri ve Kıbrıs Rumları arasında 43 seneden buyana görüşmeler devam etmektedir.

Kıbrıs Türklerinin bu görüşmelerde varmak istediği çözüm şekli, iki Toplumlu ve iki Bölgeli, iki kurucu devlet arasında, iki toplumun siyasi eşitliğine dayanan ve Kıbrıs Türkleri için, Türkiyenin etkin ve fiili garantörlüğünü içerden Federal bir çözüm şeklindedir.

Kıbrıs Türkleri tarafından gözetilmesi gereken en asgari düzeyde kırmızı çizgi, 1960 Kıbrıs Cumhuriyeti Anayasasındaki haklarımızın gerisine düşülmemesine çok dikkat edilmesi gerekmektedir. Bunun için 1960 Kıbrıs Cumhuriyeti Anayasasındaki Kıbrıs Türklerinin haklarının ne olduğuna bakmamızda fayda vardır. 1960 Kuruluş ve Garanti Anlaşmaları altında kurulan Kıbrıs Cumhuriyeti Anayasasındaki düzenlemelere göre Kıbrıs, Cumhurbaşkanı Rum ve Cumhurbaşkan Muavini bir Türk olan bağımsız bir devlet haline idi.

Bakanlar Kurulu yedi Rum ve üç Türk üyeden teşekkül edip, Elli üyeli Temsilciler Meclisi de ayni yedi’ye üç oran ile ve ülke genelinde her iki toplumun ayrı ayrı yapmakta oldukları seçimler ile oluşturulmuştu. Anayasal konullar üzerinde ihtilaflar bağımsız bir ülkeden seçilen bir yanacı başkan ve bir Türk ve bir Rum’dan teşekkül eden Yüksek Anayasa Mahkemesi tarafından karara bağlanmaktaydı..

kibris-gercekleri

——————————————————————————————————————————————

1963 senesinde Kıbrıs Rum EOKA çeteleri tarafından köylerinden kovulan yaşlı Türk erkekleri, kadınlar ve çocuklar üzerindeki elbiseler ve ellerindeki çuvallar ile evlerini terketmek zorunda bırakıldılar.

(Gör: Kıbrıs Cumhuriyeti Anayasası, Madde. 133, 139, 149, (a), (b). Ayrıca, her iki toplumda, din, kültür ve eğitim üzerinde kontrol ve düzenlemelerde bulunmak üzere, her iki toplum tarafından ayrı ayrı seçimi yapılan Cemaat Meclisleri kurulmuştu.

Devlet ve hükümetin tüm yapısı, ağırlıklı bir şekilde iki ayrı toplumun varlığı üzerine kurulmuştu. Kıbrıs Rumlarının sayıca fazlalıklarını suistimal etmelerinin önlenmesi gayesiyle, Başkanlık, Meclis ve Bakanlar Kurulunda alınan kararlar mutlak ekseriyet ile alınıp, ayrıca bu kararların Cumhurbaşkanı ve Cumhurbaşkan Muavini tarafından onaylandıktan sonra Türkçe ve Rumca olarak Resmi Gazete’ de yayımlanması gerekmekte idi. (Gör: Kıbrıs Cumhuriyeti Anayasası, Madde 46, 47, 57).

Cumhurbaşkanı ve Cumhurbaşkan Muavininin SON VETO hakkına sahip olup ayrıca, Temsilciler Meclisinde kabul edilen yasaları Meclise geri gönderme usullerinde olduğu gibi, Bakanlar Kurulu kararlarını da geri gönderme haklarına haiz idiler. Cumhurbaşkanı ve Cumhurbaşkan Muavini, tüm kanunları ve dış ilişkileri ilgilendiren kararları ve daha bir çok durumları, Temsilciler Meclisine geri göndermedeki usullere uygun olarak müştereken ve ayrı ayrı yine VETO etme ve geri gönderme yetkilerine haiz idiler. (Gör: K.C.A, Madde 50, 51). Cumhuriyetin resmi dili Rumca ve Türkçe idi. (Gör: K.C.A, Madde, 47, 52 ve 3.(1), (2), (3), (4). Tüm kanunlar ve idari kararlar her iki resmi dilde yazılıp Resmi Gazete’de yayımlanması gerekmekte idi.

Ayni topluma ait fertler arasında çıkan hukuki ihtilaflara yine ayni topluma ait hakimler tarafından görülüp, iki ayrı toplum fertlerine ait hukuki ihtilaflarda iki ayrı toplumdan gelen Türk ve Rum hakimlerden teşekkül eden mahkemeler tarafından görülüp karara bağlanması gerekmekte idi.

Gör: Kıbrıs Cumhuriyeti Anayasası, Madde 159, (1), (2), (3), Davacısı ve davalısı ayrı Cemaatlara mensup olan bir hukuk davasına, Yüksek Mahkemece tayin edilen her iki Cemaata mensup hakimlerden mürekkep bir mahkeme bakar.  (4),  Suçlusu  ve  zarar  gören  şahsı ayrı Cemaatlara mensup olan bir ceza davasına, Yüksek Mahkemece tayin edilen her iki Cemaata mensup hakimlerden mürekkep bir mahkeme bakar. Madde: (5), (6).

Kısacası, Kıbrıs Cumhuriyetinin şekline bir tanımlama getirecek olursak, Kıbrıs Cumhuriyeti, coğrafi temele dayanmayan ve Fonksiyonel bir Federal Devlet yapısına sahip bir Cumhuriyet modeli idi.,

Fakat Anayasal bakımdan eğer Kıbrıs Cumhuriyeti Anayasası üzerinde iki toplum arasında yorum yapmada görüş ayrılığı çıkarsa idi, yukarıda belirttiğimiz gibi, bu hukuki mesele yabancı ve bağımsız bir hakimin başkanlığında ve bir Türk ve bir Rum’dan teşekkül etmiş olan Yüksek Anayasa Mahkemesi tarafından çözümlenmesi gerekirdi. Ayrıca diğer yargı işlerine bakacak olan Yüksek Mahkeme de yine, bağımsız bir ülkeden olan ve iki oyu bulunan bir yabancının başkanlığında, iki Rum ve bir de Türk Hakimden teşekkül etmekteydi.

( Gör: K.C.A. Madde, 152, 153, (1), (2).  

Adsız6

——————————————————————————————————————————————

Kıbrıs Rumları tarafından Muratağa (Marata) köyünde katledilen Türk kadın, erkek ve çocukların mezarları 20 Temmuz 1974 tarihinden sonra açılırken Birleşmiş Milletler askerleri tarafın gözlemlendi.

Kıbrıs Rumları 1963 senesinden sonra ve yalnız  başlarına ve  kendilerin yaratmış oldukları  Zorunluluk Doktrini  (the  Doctrine  of  Neccessity  (Cyprus  Law  Reports  195,  Attorney  –  General  v.  Mustafa  İbrahım, Criminal Appeals No: 2729, 2734, 2735) gereğince ve Kıbrıs Cumhuriyeti Anayasası Hükümlerine aykırı olarak, idari  ve  mahkeme  duruşmalarında  Anayasaya  aykırı  bir  şekilde  sadece  Rumca  dilinin  kullanılmasına  müsaade ettiler ve ayrıca iki ayrı topluma ait Türk ve Rum fertleri arasındaki hukuki ihtilaflara da sadece Rum hakiminin bakmasına yine imkan tanıdılar. Belirtilmesi gerekir ki, Anayasa hükümleri yine Anayasada belirtien kaidelere uygun olarak değiştirilmediği müddetçe her zaman yürürlükte kalır ve hiçbir Karar veya Kanun Anayasaya aykırı olamaz ve yorumlanamaz. (Gör: K.C.A. Madde 179, (1)- İfade: Bu Anayasa Cumhuriyetin en yüksek kanunudur.

(2)- Temsilciler Meclisinin veya Cemaat Meclislerinden herhangi birinin hiçbir kanun veya kararı ve Cumhuriyet dahilinde icra kuvvetini kullanan veya herhangi bir idarî görev gören herhangi bir organ, makam veya şahsın hiçbir muamele veya kararı hiçbir suretle, bu Anayasa hükümlerinden herhangi birine aykırı veya uyuşmaz olamaz . Kıbrıs Cumhuriyeti Anayasası altındaki kaide, bu Anayasanın herhangi bir maddesinin değiştirilmesi için Temsilciler Meclisinde bulunan Rum ve Türk üyelerin ayrı ayrı ve   üçde ikisinin olumlu oy vermelerini gerektirir ve bu demektir ki; Kıbrıs Rumları 1963 senesinden bu yana Kıbrıs Cumhuriyeti Anayasasında yalnız başlarına kanuni değişiklik yapma imkanları yoktur.

( Gör: K.C.A, Madde, 182, (1), (2), (3). Bu demektir ki, Kıbrıs Cumhuriyeti Anayasasında, Kıbrıs Türklerinin yer almadığı hiç bir değişiklik yapılamaz bu günkü Kıbrıs Cumhuriyeti, 1960 senesine Türkler ve Rumlar arasında kurulan bir ortaklık Cumhuriyeti değil de bir Kıbrıs Rum Yönetimidir.

Şimdi, Archbishop Makarios tarafından, 1963 senesinde sunulan ve Kıbrıs Türk Toplumunun her türlü toplumsal ve siyasal eşitliklerini sağlayan temel anayasal haklarının garantilerin ortadan kaldırılmasını hedefleyen 13 Maddelik Planın ne olduğuna bakalım.

MAKARİOUS’UN 13 MADDELİK PLANI

  1. Cumhurbaşkanı ve Cumhurbaşkan Muavininin veto hakları kaldırılsın;
  2. Cumhurbaşkan Muavini, Cumhurbaşkanının yokluğunda veya görevini ifa edemeyecek durumda olduğunda, Cumhurbaşkanının görevlerine vekalet etsin;
  3. Temsilciler Meclisinin Rum Başkanı ve Türk Başkan Yardımcısı, Meclisteki kendi Rum ve Türk üye temsilcileri tarafından ayrı ayrı değil de, tüm Meclis üyeleri tarafından seçilsin;
  4. Temsilciler Meclisi Başkan Yardımcısı, Meclis Başkanının yokluğunda veya görevini ifa edemeyecek durumda olduğunda, Meclis Başkanının görevine vekalet etsin;
  5. Temsilciler Meclisinde, Anayasal konularda bazı maddelerin değiştirilmesinde her iki toplumun temsilcilerinden ayrı ayrı çoğunluk istemesi hükmünün iptal edilmesi;
  6. Müşterek Belediyelerin kurulmasına;
  7. Adalet Siteminin birleştirilmesine;
  8. Güvenlik güçlerinin Polis ve Jandarma olarak ayrılmasının ortadan kaldırılmasına;
  9. Emniyet Güçlerinin (Polis ve Jandarma) ve Muhafız Ordusunda sayısal rakamlarının kanunla düzenlenmesine;
  10. Kamu hizmetinde ve Cumhuriyet Kuvvetlerinin terkibinde mevcut olan rakamsal oran değiştirilerek bu terkibin Kıbrıs Rumlarının ve Türklerinin sayısal nufus oranına göre terkip etmesine;
  11. Kamu Hizmeti Komisyonu üyelerinin sayısı On’dan, Beş’e indirilmesine;
  12. Kamu Hizmeti Komisyonundaki kararlar basit çoğunluk ile alınmasına,
  13. Rum Cemaat Meclisinin iptal edilmesine,

kibris-gorusmeleri

 

——————————————————————————————————————————————

Nüfus Mübadelesi Andlaşması   02.08.1975 tarihinde Viyana’da Kıbrıs Türklerinin lideri Rauf R. Denktaş ve Kıbrıs Rumlarının lideri Glafkos Kleridis tarafından imzalandı. Resimde ayrıca Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri  Kurt Waldheim görülmektedir.

Adsız8

——————————————————————————————————————————————

1977 Doruk Andlaşması, Kıbrıslı Türklerin Lideri Rauf R. Denktaş ve Kıbrıslı Rumların Lideri Archbishop Makarios tarafından imzalandı. Resimde Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Kurt Waldheim.

http://www.kypros.org/Cyprus_Problem/13_points.html -25/08/2011

Görüleceği gibi bu değişiklik teklifi yapılan maddeler, Kıbrıslı Rum çoğunluğun, Kıbrıslı Türk azınlığa üstünlüğünü ve tahakümünü gerçekleştirmeyi amaçlıyordu.

Tabii ki bu değişiklik teklifleri, Kıbrıs Türk Toplumu tarafından tamamen kabul edilmez teklifler idi. Kıbrıs Türkleri tarafından bu tekliflerin red edilmesinden sonra, Archbishop Makarios ve Kıbrıs Rumları Akritas Planını uygulamaya koydu.

“Bu planın işleyişinin birinci kısmı, Dünya Kamuoyunu, Kıbrıslı Türklere çok fazla Anayasal haklar verildiğini ve Kıbrıs Cumhuriyetinin işler duruma getirebilmek için Kıbrıs Cumhuriyeti Anayasasının tekrar yazılması gerektiğine ikna etmekti. Dünyanın etkin oyuncularından olan Amerika Birleşik Devletleri ve İngiltere, Kıbrıslı Türklerin, Kıbrıslı Rumların Siyasal üstünlüklerinden hiç bir zaman korkmalarının gerekmediğine inandırılmaktı.

Planın ikinci kısmı, Kıbrıs Cumhuriyetinin mevcudiyetini garanti eden milletlerarası anlaşmaları iptal etmekti. Eğer kanuni bir şekilde bu anlaşmaları iptal etme yolu bulunabilinirse, Kıbrıs’ın,  Yunanistana bağlanması mümkün olacaktı. İngiltere, Yunanistan ve Türkiye tarafından uygulamaya konan garantilerin mevcudiyeti, Kıbrıs Cumhuriyeti ve Kıbrıslı Rumların ve Türklerin varlığını korumaktı.

Planın son kısmında ise, Kıbrıslı Türkler eğer bu değişikliklerin gerçekleşmesine engel olup kuvvetle karşı koyarlarsa, yabancı güçlerin müdahalede bulunmasına fırsat verilmeden, Kıbrıslı Türkler kanlı bir şekilde bastırılmalıdır”. http://en.wikipedia.or/wiki/Akritas_plan — 25/08/2011

Kıbrıs Rumları, Akritas Planının son savhasını uygulamaya koyup, Kıbrıslı Türk Bakanları, Hükümetten kovup, Kıbrıs Cumhuriyetini 21 Aralık 1963 tarihinde yıktıktan ve kanlı bir şekilde Kıbrıs Türklerini bastırmaya başladıktan sonra, Kıbrıs Türklerinin Rumlar tarafindan daha fazla öldürmelerini durdurmak için Birleşmiş Milletler tarafından acele olarak Kıbrıs’a Barış Gücü Askerinin gönderilmesini sağlamak gayesiyle, garantör ülkelerden birisi olan Türkiye, Kıbrıs’taki bu anormal şartların bu kadar çok uzun bir süre devam edeceğini tahminde bulunamadığı için, Birleşmiş Milletlerde, 4 Mart 1964 tarihinde geçirilen ve Kıbrıs Cumhuriyetinin Hükümranlık Hakkının devamını teyit eden 186 sayılı Güvenlik Konseyinin kararını bu kabul etmek zorunda kalmıştı.

(Gör: Güvenlik Konseyi Kararı 186 (1964) (1), Tüm üye devletlere çağrıda bulunulur ki, Birleşmiş Milletler Deklarasyonu altındaki sorumluluklarına uygun olarak ve hükümran Kıbrıs Cumhuriyetinde mevcut durumun daha da kötüye gitmesini ve milletler arası barışın bozulmasına sebep olacak her türlü hareketlere girişmekten ve tehditlerden kaçınmalıdırlar.

(2), Kanun ve nizam hakimiyetini korumaya ve sağlamaya sorumlu olan Kıbrıs Cumhuriyetinin, Kıbrısta, şiddet eylemlerinin ve kan akışının durdurulması için gerekli her türlü ek tedbirleri almaya çağrılır. (3), (4), Kıbrıs Cumhuriyetinin rızası ile Kıbrısta, Birleşmiş Milletler tarafından bir Barış Gücü Askeri kurulması tavsiye edilir. v.s (5), (6), (7), (8), 4 Mart 1964 (S/5575). İşte bu 186 sayılı Güvenlik Konseyinin kararı altında, Kıbrıs Rumları, bu güne kadar Kıbrıs Cumhuriyetinin tanınmışlığını ve ünvanını tutmayı başardılar.

Adsız10

——————————————————————————————————————————————

1979 Doruk Andlaşması, Kıbrıslı Türklerin lideri Rauf R. Denktaş ve Kıbrıslı Rumların lideri Spyros Kyprianou tarafından imzalandı. Resimde ayrıca Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Kurt Waldheim görülmektedir. Kyprianou 1981 Birleşmiş Milletler Barış Planı olan “ Waldheim’in Değerlendirmeleri” ve 1986 senesinde “Perez De Cuellar’ın Birleştirilmiş Dökümanları’ nı” red etti.

Kıbrıs Rumları, 1960 senende kurulan Kıbrıs Cumhuriyetini yıkmakla da yetinmeyip, 15 Temmuz 1974 tarihine, Yunanistandaki Askeri Cunta Hükümetinin onayı ile Kıbrısta Yunan askerleri ile birlikte Kıbrıs Cumhuriyeti, Cumhurbaşkanı Makariosu ve Kıbrıs Rum idaresini devirerek ilk önce binlerce Kıbrıslı Rumlarını öldürdüler ve sonra öldürmelerini Kıbrıs Türklerine çevirdiler. Türkiye 20 Temmuz 1974 tarihinde, Kıbrıs’ta öldürmeleri durdurmak, Kıbrıs Türklerini korumak, kanun ve nizam hakimiyetini sağlamak için 16 Ağustos 1960 tarihli Garanti ve İttifak Anlaşmasındaki haklarına dayanarak, Kıbrısa müdahalede bulunmaya mecbur bırakmışlardır.

Madde: 2. Yunanistan, İngiltere ve Türkiye, Kıbrıs Cumhuriyeti’nin 1’nci maddede belirtilen taahhütlerini kaydederek, Kıbrıs Cumhuriyeti’nin bağımsızlığını, ülke bütünlüğünü, güvenliğini ve anayasanın temel maddeleri ile oluşan durumu (state of affairs) tanırlar ve garanti ederler.

Yunanistan, İngiltere ve Türkiye, Kıbrıs Cumhuriyeti’nin diğer herhangi bir devlet ile gerek birleşmesini. gerekse Ada’nın taksimini doğrudan doğruya, veya dolaylı olarak gerçekleştirmeye yardım ve teşvik edici bir amacı olan tüm hareketleri kendi yetki ve ilgileri oranında önlemeyi üstlenirler.

Madde: 3. Bu andlaşmanın hehangi bir maddesinin ihlali halinde, Yunanistan, Birleşik Kırallık ve Türkiye, birbirlerine konu üzerindeki görüşlerini ortaya koymak veya bu anlaşmanın hükümlerine uymayı sağlamak maksadiyle gerekli tedbirleri almak için birlerine danışmayı taahüt ederler.

Bu anlaşmanın şartlarına uymak için Garantör ülkerler tarafından müşterek veya belirli bir gayede müdahalede bulunmak birlikteliğiı sağlanamazsa, Garantör ülkelerden herhangi birisi, sadece bu anlaşma ile kurulan devlet işlerinin tekrar yoluna koymayı sağlamak gayesiyle tek başına müdahale etme hakkını saklı tutar.

www.cypnet.co.uk/ncyprus/history/republic/try-huarantee.html  — 19/07/2011

Türkiyenin 1974 senesinde müdahalesinden sonra, ve Kıbrıs Türklerinin lideri Rauf Raif Denktaş ve Kıbrıs Rumlarının lideri Glafkos Kleridis tarafından 2 Ağustos 1975 tarihinde Viyanada, Nüfus Mübadelesi Anlaşması imzalandıktan sonra Kıbrıs Türkleri adanın kuzeyinde ve kıbrıs Rumları da adanın Güneyinde yaşamaktadırlar.

Kıbrıs Rumları her zaman Barış Planlarını red etti

Buna rağmen 1974 öncesi ve sonrasında Kıbrıs Türkleri ve Türkiye, Kıbrısta bir çözüm bulunması için her zaman büyük çaba gösterdi fakat çözüme ne zaman yaklaşılsa Kıbrıs Rumları çözümü red etti.

Bunların en güzel örnekleri, Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Kurd Waldheim’in “1981 Waldheim’in Değerlendirmeleri – Ara Anlaşma” ki bu anlaşmanın yürürlüğe konulabilmesi, müteveffa eski Rum Lideri Spyros Kyprianou’nun, Türk Toplumu Lideri Rauf Raif Denkaş’la yüz yüze görüşmeyi, Denktaş’ı eşit konuma getireceği iddiası red etmesinden dolayı bozuldu. Yine geçmiş Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Perez de Cuellar’ın Birleştirilmiş Belgelerinin 1985 – 86 senelerinde Kıbrıs Rum Lideri müteveffa Spyros Kyprianou tarafından ve geçmiş Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Butros Ghali’nin Fikirler Dizisinin de  Kıbrıs  Rum  lideri  George  Vasilliou  tarafından 1992 senesinde red edildi. Son olarak da Birleşmiş Milletler Barış Planının (Annan Plan) 24 Nisan 2004 tarihinde referandumda, Rum Siyasi liderleri Tassos Papadopoulos, Dimitis Christophias ve %75 Rum Halkı red edilmesi, Kıbrıs Rumlarının uzlaşmaz tutumlarının ve Kıbrıs Türkleriyle bir anlaşmaya varmak istememelerinin en sağlam örnekleridir. Yukarıdaki bilgi, eski Kıbrıs Rum Dışişleri bakanı Nicos Rolandis’in The Bridge Magazin – Kıbrıs Rumlarına bir Çağrı isimli internette yayınlanan makalesinden alınmıştır. (http://www.bridge-mag.com/magazine/index.php?option=com_ content)

Kıbrıs Rumları, Kıbrıs Kıbrıs Cumhuriyetinin tanınmışlık ve devlet imkanlarını elerinde tutmalarından dolayı ve ayrıca büyük bir lobi gücüne sahip olmaları sebebiyle, Kıbrısta barış ve çözüm istemeyen Kıbrıs Türkleri ve Türkiye ve çözüm isteyen taraf da 24 Nisan 2004 Referandumuna kadar Kıbrıs Rumları olarak görülmekte idi. Bu yanlış intiba Birleşmiş Milletler Planını (Annan Plan) %65 evet oyu ile Türkler tarafından kabul edilmesine ve bu Barış Planınıı %75 Rumları tarafindan red edilmesine kadar devam etti.

Bu Kıbrıs Rumlarının gerçek yüzünü ortaya çıkardı. Fakat maalesef, bu referandumdan sonra, Kıbrıs Türkleri leyhine Dünyada hüküm süren sempatiye rağmen ve 26 Nisan 2004 tarinde Avrupa Komisyonunda alınan karar gereğince, Kıbrıs Türkleri üzerinde uygulanmakta olan izalosyanların kaldırılacağına, Kıbrıs Türklerine verilen bu sözler tutulmadı ve aksine Kıbrıs Rumları, 16 Ağustos 1960 Kıbrıs Cumhuriyeti Garanti Anlaşmasının hilafına, Avrupa Birliğine 1 Mayıs 2004 tarihinde üye olarak alındı Kıbrıs Türkleri üzerinden de bu izalosyanlar da kaldırılmadı.

Madde 1. Kıbrıs Cumhuriyeti, kendi bağımsızlığını, toprak bütünlüğünü ve güvenliğini devam ettirmeyi ve anayasaya saygıyı güven altına almayı üstlenir. (taahhüt eder)  Kıbrıs Cumhuriyeti, ayrıca tümüyle veya bir bölümüyle herhangi bir devlet ile hiçbir şekilde siyasi veya ekonomik bütünleşmeye girmeyeceğini taahhüt eder. (sorumluluğunu yüklenir)

Kıbrıs Cumhuriyeti, bu maksatla adanın gerek birleşmesini, gerekse taksimini doğuracak doğrudan doğruya (direkt olarak) veya dolaylı olarak gerçekleştirmeye yardımcı ve teşvik edici tüm hareketleri yasaklar.

Ne kadar gülünç ve acıdır ki, Kıbrıs Rumları Avrupa Birliği içerisinde üyeliklerinin keyfini çıkarırken bir zamanlar Kıbrıs Cumhuriyetinin eşit ve kurucu ortağı olan Kıbrıs Türklerine Avrupa Birliği ve diğer ülkeler ambargolar ve izolasyonlar uygulamaktadır. Kıbrıs Rumları, aradan geçen 47 yıllık Kıbrıstaki gerçekleri de nazarı itibare alarak, Kıbrıs Türkleri ile adil ve kalıcı bir çözüme ulaşmak yerine, Birleşmiş Milletler gözetimine 24 Nisan 2004 de yapılan referandumda, Bileşmiş Milletler Barış Planını (Annan Plan) da red etti ve Kıbrıs Türklerini ekonomik bakımdan da çökertmeyi hedef seçtiler.

Ekonomik bakımdan zayıf Kıbrıs Türklerinin görüşmelerde Kıbrıs Rumlarının şartlarında bir anlaşmayı kabul edeceklerine inandılar. Bu gayelerine ulaşmak için Avrupa Birliği içindeki baskılarını artırarak, Avrupa Birliğinin Komisyonunun 26 Nisan 2004 tarihli Kıbrıs Türkleri üzerindeki izolasyanların kaldırılması yönündeki kararın uygulanmaması için veto haklarını kullandılar.

Ayrıca, toprak ve mülkiyet konularında Avrupa İnsan Hakları Mahkemelerinde Türkiye aleyhine hukuki davalarla saldırılarını artırmaya başladılar.Bu saldırıları arasında, 28 Kasım 1996 tarihinde 40/1993/435/514 sayılı Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinde Titina Loizidou v. Turkey davasında ve 22 Aralık 2005 tarihinde kazandıkları 46341/99 sayılı yine Avrupa İnsan Hakları Mahkemelerinde, Mayra Xenides Arestis v. Turkey davalarında elde etmiş oldukları başarılar sonucunda Kıbrıs Türklerinin ve Türkiyenin pes edeceğine dair ümitlenen Kıbrıs Rumlarını, Kıbrıs Türkleri ile Kıbrıs’ta bir çözüm bulma yolundaki yapmış oldukları görüşmelerde çok daha uzlaşmaz tavırlar içerisine koydu.

Demepoulos davasında verilen karardan sonra, Kıbrıs Rumlarının KKTC’de bıraktıkları tüm mallarını geri alabileceklerine dair hukuki argumanları ve bu mallarla ilgi Toplumlararası görüşmelerdeki stratejileri çöktü.

22 Ocak 1990 tarihinde Avrupa İnsan Haklarını Mahkemesinin Yargı Yetkisini kabul eden Türkiye, Kıbrıs Rumlarının açtığı Loizidou ve diğer dava konularının, 1974 senesinde meydana geldiğini, ve bu dava sebebinin Türkiyenin Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin yargı yetkisini kabul ettikten önce meydana geldiğinden dolayı ve ayni dava mevzuu hadiselerin ayrıca Türkiyenin kendi yargı alanı dışında meydana geldiği cihetle, Türkiye. Avrupa İnsan Hakları Konvansiyonunun 46’ıncı maddesine göre bu Loizidou davasının kendisi bağlamayacağını iddi etti. Fakat, Türkiye, bu davanın Avrupa

Komisyonu savhasında ratione temporis itirazında bulunmuşsa da, bu davanın 4 Mart 1991 tarihli Kabul Edilebilirlik (Admisibility) savhasında, bu mahkemenin yargı yetkisizliği iddiası yani dava konusu hadise acaba ani bir ihlal ile olup biten bir hadise mi olduğu ve yoksa meydana gelip de devam eden bir hadise mi olduğu hiç analiz edilip tartışılmadı.

İnsan Hakları Mahkemesi Türkiyenin Kıbrıs’ta devamlı olarak asker bulundurduğu ve KKTC’ nin, de Türkiye’nin bir Alt Birimi ve Mahalli idaresi olarak kabul edilmesi gerektiği ve bu dava mevzuu hadisenin geçmişte olup biten bir hadise olmayıp geçmişte başlayıp halen devam eden bir hadise olduğu cihetle, Loizidiou’nun haklarını, Türkiye’nin, Madde 1 ve Protokol 1 altında ihlal ettiğine karar verdi. Gör: “Yüksek Sözleşmeci taraflar kendi yetki alanları içinde bulunan herkese, bu Sözleşmenin birinci bölümünde açıklanan hak ve özgürlükleri yararlandırmayı garanti ederler”. Sonuç olarak Titina Loidiou ve Kıbrıs Rumları bu davayı kazandı.

Kıbrıs Rumlarının mal davalarında bu başarılarını 18 Mart 2010 tarihine kadar İnsan Hakları Mahkemesinin Demopoulas kararına kadar devam ettirdi. Kıbrıs Rumları için Loizidou davasındaki başarısına Myra Xenides Arestis davası ve daha sonra da, Brüksel’de David – Linda Orams davası ile devam etti. Bu davada, Kıbrıs Güney Kıbrıs Rum Mahkemesinin bir kararının, Birleşik Kırallıkta Tanınma ve Tenfiz edilmesi için, Avrupa Birliği Meclisinin (EC) No: 44/2001 sayılı nizamı altında, Queens Bench Bölümü Mahkemesinde, Master Eyre tarafından İngiltere’de kayıt edilmesine 25 Ekim 2005 tarihinde karar verdi. Fakat kayıt bu kararına karşı David – Linda Orams temyize balvurdu ve 6 Eylül 2006 tarihinde Justice Jack Rum Mahkemesi kararının Birleşik kırallıkta kayıt edilmesi kararının iptal edilmesine karar verdi ve bu yolda Hukuki mücadelenin 1’inci raundunu David – Linda Orams çifti kazanmış oldu.

Fakat bu davada Meletios Apostolidies isimli davacı Rum, Justice Jack’ın kararına karşı A2/2006/2114 dava numarası ile İngiliz İstinaf Mahkemesine başvurdu. İngiliz İstinaf Mahkemesi de 26 Haziran 2007 tarihli bir emir ile 5 soruya cevap vermesini için konuyu Avrupa Adalet Divanına havale etti. İngiliz İstinaf Mahkemesi tarafından, Avrupa Adalet Divanından sorular sorular genel olarak şuydu.

Kıbrıs’ın Avrupa Birliğine üye olması kanunun 10’uncu Protokol altında, Avrupa Birliği kanunlarının, Kıbrıs’ın Kuzeyinde geçici olarak uygulanmaktan durdurulması; Güney Kıbrıs Rum Mahkemesinin Kuzey Kıbrıstaki bir gayrimenkul mal ile ilgili kararının başka bir Avrupa Birliği ülkesinde Tanınma ve Tenfizini engeller mi? Bu meselede Kıbrıs Rumları, Avrupa Birliğide üye olmanın menfaatını elde ettiler.

Çünkü, Avrupa Birliği Meclisi (EC) No: 44/2001 nizamları altında ve Jullian Kokott isimli Advocate General’ın Melitios Appostolides leyhine Avrupa Birliği Adalet Divanına verdiği kuvvetli tavsiyeye dayanarak, Vasillios Sokouris ismili bir Rumun başkanı olduğu Adalet Divanı 2 Mayıs 2009 tarihinde İngiliz İstinaf mahkemesine Melitios Apposdolides ve Kıbrıs Rumları lehine cevap vererek görüş bildirdi. Lord Justice Pill, Lord Justice Lloyd ve Sir Paul Kennedy’den oluşan İngiliz İstinaf Mahkemesi 19 Ocak 2010 tarihinde Melitios Apostolides ve Kıbrıs Rumları lehine bir karar verdi ki, Kuzey Kıbrıs’ta bir mal ile ilgili Güney Kıbrıs’ta mahkemesinin verdiği bir karar, İngiltere’de kayıt edilerek Tanıma ve Tenfizine gidilebilinir. Netice itibariyle Kıbrıs Rumlarının kazandığı bu Hukuki başarılar toplumlararası görüşmelerde kendilerinin uzlaşmazlıklarını daha da artırdı.

Çünkü, Demepoulos kararına kadar, geçmiş İnsan Hakları Mahkemesi davası kararlarında, Rumlar tarafından kazanılan temel hak, Kıbrıs Rumlarının 1974 öncesi Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinde terk ettikleri gayri menkul malların halen sahibi olarak kabul edilmesi yanında ve en önemlisi, bu topraklarına geri dönmeye ve topraklarının tümünü Kıbrıs Türklerinden geri almaya da hakları olduğu prensibine dayanmaktaydı.

Kıbrıs Rumlarının, bu inançları ve tezleri 18 Mart 2010 tarihinde Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi tarafından verilen 46113/99, 3843/02, 13751/02 ve 13466/03 sayılı Demopoulos ve diğerleri v. Turkey davasına kadar devam etti. Bu dava ve karardan sonra Kıbrıs Rumlarının KKTC’de bıraktıkları gayrimenkul mallar üzerindeki tezleri çöktü.

Bu davadan sonra da Kıbrıs Rumlarının KKTC’de terk ettikleri gayri menkul malların halen sahibi olarak kabul edilmekle beraber, bu mal sahiplerini ne şekilde tatmin edeceğine karar verme hakkı Sozleşmede taraf olan ülkeye yani Türkiye’ye bırakılmıştır. Bu sebeple, bu Demopoulos v. Turkey kararı ile, Kıbrıs Türkleri için ve lehine ne gibi prensipler ve içtihatlar getirdiğine bakalım;

Aşağıda yazılı olan bilgiler, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin Takis Demepoulos ve diğerleri ile Türkiye davasındaki Hükmünden iktibas edilmiştir.

114.-“Mahkeme içtihatları gösteriyor ki, eğer bir İnsan hakları ihlali, geri vermeyi veya eski haline dönmeyi imkan kılıyorsa, sözleşmeye taraf bir devlet bu yolu seçebilir. Fakat eski hale dönülmesi mümkün değilse, Mahkeme genel uygulamada, sözleşmeye taraf devletlere alternatif bir yol ile toprak geri verme yerine toprağın kıymetinde tazminat ödemesine emir verebilir. Çünkü sözleşmeye taraf olan devletler bir insan hakları ihlali durumunda, bu ihlali ne şekilde tamir etme yolunu seçmekte serbesttir. Bir mahkeme hükmünü hangi yol ile yerine getireceklerine dair takdir hakkı, Konvansiyonun 1’inci maddesinde, Sözleşmeye taraf devletlerin bu Konvansiyondaki, hak ve hürriyetleri hangi metot ile garanti altına alabilecekleri seçebilme hürriyetinden kaynaklanmaktadır”.

116. “Mahkeme ayrıca işaret etmelidir ki, 35 sene bir zaman önce müracaatçılar veya atalarının sahibi oldukları ve bıraktıkları malları, müracaatçıların ve müdahil olan devletin (Kıbrıs Cumhuriyetinin) iddia ettikleri gibi tüm meselelerde veya maddi bakımdan imkansız olan dışındaki tüm meselelerde, davalı devleti bu malları sahiplerine geri vermeyi mecbur kılmak keyfi ve tartışılır olup ayni zamanda da mantıksızdır. Davalı devletin böyle bir durumda başka esasları veya üçüncü kişileri hesaba katma hakkından engellenemez.

Bu mahkemenin görevi değildir bu konvansiyon altında hakları ihlal edilenlerin haklarının kendilerine geri verilmesi için, ki bu konvansiyonu yorumlayarak, bir devleti çok büyük bir miktarda kadın çocuk ve adamı zorla tahliye ettirerek tekrar kendilerine evler bulma veya evlere yerleştirme mecburiyetine bırakılsın”.

117. “Mahkeme ifade etmektedir ki, geçmiş yaraların tamir edilmesine çareler getirilmesi gerekirken ayni zamanda orantısız bir şekilde yeni yaralar açılmaması gerekmektedir.‘Nitekim, mahkemelerin dava kanunlarında hiç böyle bir içtihat yoktur ki, Sözleşmeye taraf bir devletin, malın halen tasarruffunda tutan şimdiki kullanıcılarını nazarı dikkate almadan ve çarşaf (genel) bir politika izleyerek malı eski sahiplerine geri vermeye mecbur kılsın”.

118. “Mahkeme bu görüştedir ki, gayrimenkul mal ihlallerinde mağduru ne şekilde tatmin etme yolunu seçme hakkının Sözleşmede taraf olan devlete bırakılması gerekmektedir çünkü, mevcut imkanlar, öncelikler ve o ülkenin içindeki birbiriyle çatıma halinde olan hakları nazarı itibare olarak en iyi karar verme durumunda olan o ülkedir ki bu durum Kıbrıs’ın Kuzeyinde de aynidir.
Bu durum karşısında 67/2005 sayılı kanun altında hangi hallerde malların geri verilebileceğine dair takdir hakkının kullanılmasında bir problem yoktur”.

Sonuç
127. “Mahkeme, 67/2005 sayılı yasanın, Kıbrıslı Rumların mülkiyet haklarını kullanmaların ihlali yönündeki şikayetlerinin giderilmesinde, ulaşılabilinen ve etkin bir çare getirdiği yönünde bulgu yapar. Şikayetçi mal sahiplerinin bu davada, bu etkin mekanizmayı kullanmadıkları görülmekte olup, Konvansiyonun 1’inci maddesi ve Protokolun 1’inci maddesi altında mahalli çarelerin tüketilmemesinden dolayı bu müracaatları red olunur. Mahkeme tatmin olmuştur ki, 67/2005 sayılı bu yasa, bu mahkemenin kontrolü ve etki alanı dışında olan bir bölgede gerçekçi bir çare getirdiğine inanmaktadır”.

128. “Son olarak ısrarla belirtilir ki, bu karar hiç bir şekilde ve mutlaka şikayetçilerin TMK kullanmaları gerektiği yönünde yorumlanmamalıdır. Bu yolu seçmeyerek, bu soruna siyasi bir çözüm getirilmesini bekleyebilirler. Fakat, bu noktada ve şimdi şikayetçiler (müracaatçılar) konvansiyondaki bu haklarını kullanmak istedikleri takdirde, bu müracaatların görüşülmesine Kabul Edilebilirlik (Admisibility) durumları, yukarıda belirtilen yaklaşım ve prensipler çerçevesinde karar verilecektir. Şikayetçiler tarafından mahkemeye yapılan müracaatlarda, tüm mahalli çarelerin tüketildiğine dair mahkemenin her zaman yüksek denetleyici yetkileri devam etmektedir”.

129. “Mahkeme bu sonuca varır ki, müracaatın bu kısmı, Konvansiyonun 35’inci maddesinin 1 ve 4 fıkraları gereğince red olunur”.
Bu Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi davası kararından çıkan sonuç şudur ki, Güzelyurtta (Morphou) toprağı kalan ve/veya toprağını kaybeden Demopoulos ve KKTC’in diğer bölgelerinde toprakları kalan davacılar, KKTC’de kurulan Taşımaz Mal Komisyonuna müracaat etmesi durumunda, ve Komisyon bu kişilere Tazminat veya talep etmeleri halinde Güney Kıbrısta kalan Türk mallarıyla Takas ve uygun olması halinde de İade Yolu ile teklifte bulunmasını etkin bir mahalli çare olarak kabul etmiştir.

Sonuç olarak Kıbrıs Türkleri ve Kıbrıs Rumları arasında yapılan görüşmelerde, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi tarafında Demopoulos kararında ortaya konan bu yeni prensipler karşısında, 1974 öncesi mülk sahibi olan Kıbrıs Rumlarının tümünün topraklarına geri dönmeye hakkı vardır yönündeki taleplerinin haklılık ve hukuki temelini ortadan kaldırmış oldu.

İnsan Hakları Mahkemesi bu kararına yukarıda 128’inci paragrafta belirtildiği veçhile, bundan sonra Kıbrıs Rumların toprak ve Mülkiyet konularında İnsan Hakları Mahkemelerine müracaat hakkını da sınırlandırdı ve halen İnsan Hakları Mahkemelerinde Kabul Edilebilirlik (Admisibility) safhasını geçirmeyen ve Kıbrıs Rumları tarafından İnsan Hakları Mahkemesine Türkiye aleyhine açılan 1400 civarında davalarını da KKTC’de Taşınmaz Mal Komisyonuna yapmalarına yönlendirdi.

Bundan sonra Taşınmaz Mal Komisyonunun kararlarını beğenmeyen Kıbrıs Rumları, bu Komisyon kararı aleyhine, önce KKTC’de Yüksek İdare Mahkemesine dava açacak ve Yüksek İdare Mahkemesinin kararını da beğenmediği takdirde ve iç hukuk yolu bu şekilde tüketildildikten ve ancak bu safhadan sonra, KKTC Yüksek İdare Mahkemesinin kararını, İnsan Hakları Mahkemesine götürebilecektir.
Bir başka ifade ile her ne kadar Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinindeki Yasama, Yürütme ve Yargıyı, Türkiye Cumhuriyetinin bir alt birimi olarak kabul etse bile, yine de KKTC Anayasası altında kurulan ve görev

Adsız14

——————————————————————————————————————————————

KKTC’nin Kurucu Cumhurbaşkanı Rauf R. Denktaş, Kıbrıslı Rumların lideri George Vasiliou ve Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Perez De Cuellar . Vasiliou 1982 senesinde Birleşmiş Milletler Barış Planı olan ‘’Ghali Fikirler Dizisini’’ red etti.

Adsız16

 

——————————————————————————————————————————————

Kurucu Cumhurbaşkanı Rauf R. Denktaş, Kıbrıs Rumlarının lideri Glafkos Kleridis ve U.N Genel Sekreteri Koffi Annan.( Kıbrıs üzerinde Birleşmiş Milletler Barış Planı – Annan Planı’nın mimarıdır). Resimde ayrıca U.N temsilcisi Alvare De Soto görülmektedir.

ifa eden Yüksek İdare Mahkemesinin ve Taşınmaz Mal Komisyonu’nun kararlarının, Avrupa İnsan Hakları Konvansiyonu altında (Mahalli Çareler (Domestic Remedies) olarak kabul edilmesi ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 35 maddesi altında ve bundan sonra bu çareler tüketilmeden Kıbrıs Rumlarının mal ve mülkiyet konusunda Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine müracaat edemeyecekleri yönündeki milad olan bu Büyük Daire (Grand Chamber) kararı, KKTC ve Türkiye Cumhuriyetinin uluslararası ilişkilerinde büyük bir saygınlık getirdi.

Fakat, KKTC  Hükümeti ve Türkiye her zaman hatırlamalıdır ki, Taşınmaz Mal Komisyonunun çalışma yöntemleri, Komisyonu hiç bir zaman Mahalli Çare olmaktan çıkartmamalıdır. Kıbrıs Rumlarının mallarından mahrum edilmeleri ile ilgili yaptıkları şikayetlerine, 67/2005 sayılı kanun, ulaşılabilir ve etkin çare getirme özelliğini devam ettirmelidir. Bu demektir ki, bu Komisyona yapılan müracaatlar üstün niteliklerle ele alınıp sonuçlandırmalı, kararlar adil olarak ve makul bir zamanda verilmeli ve verilen karalarında, tazminat ödemelerini, takas veya iade işlemelerini fazla gecikmeye uğratılmadan yerine getirmelidir.

Aksi takdirde eğer Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi, Taşınmaz Mal Komisyonunu etkin bir Mahalli Çare olarak görmekten vazgeçerse, İnsan Hakları Mahkemesinin, Kıbrıs Rumlarının mal müracaatları ile ilgili şikayetlerini tekrar görmeye başlamamaktan kimse engelleyemez.

denktaş

Yüzündeki gülücüklere ve tokalaşmasına rağmen Kıbrıs Rumlarının lideri Tassos Papadopoulos, B.M Genel Sekreteri Kofi Annan’nın Barış Planını, 24.04.2004 tarihinde yapılan referandumda %75 Hayır oyu ile Kıbrıs Rumları ile birlikte red etti. (Resimde, KKTC Kurucu Cumhurbaşkanı Rauf R. Denktaş, Kıbrıs Rumların lideri Tassos Papadopoulos ve B.M Genel Sekreteri Kofi Annan)

Şimdi, herkesin öğrenmek istediği sorunun cevabı, Kıbrıs Türklerinin ve Kıbrıs Rumlarının aralarında Kıbrıs’ta adil ve kalıcı bir anlaşmaya varma şanslar nedir?
Netice itibariyle, Kıbrıs Türk toplumu lideri Rauf Raif Denktaş ve Kıbrıs Rum Toplumu lideri Glafkos Klerides arasında 1968 senesinde başlayan toplumlar arası görüşmeler, 1970 yılları içerisinde Denktaş ve Kıprıs Rum Toplumu liderleri Makarios III ve Spyros kyrianou ile devam etti ve bu görüşmeler sonucunda 1977 ve 1978 Doruk Anlaşmalarına varıldı. Her iki Doruk Anlaşmasının ortaya koyduğu temel prensip, Kıbrısta bulunacak olan bir çözüm şeklinin iki toplumlu ve iki bölgeli Federal bir devlet prensibidir.

O zamandan bu yana Birleşmiş Milletler gözetiminde sürdürülen görüşmeler bu prensip üzerinden yapılmaktadır. Bu sürdürülen görüşmelerde, Birleşmiş Milletlerde yaratılan parametrelere göre Kıbrısta bulunacak olan bir çözüm şekli her iki toplumun siyasi eşitliğine dayanmalıdır.

12 Mart 1990 Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi kararı 649, Madde 3: Güvenlik Konseyi, toplum liderlerine çabaları ortaya koyarak, bu karar doğrultusunda ve 1977 ve 1979 Doruk Anlaşmalarındaki prensipleri esas alarak, iki toplum arasında ve hür iradelerine dayanarak, Kıbrıs’ta anayasal bakımdan iki toplumlu ve toprak bakımından da iki bölgeli bir Federal çözüme ulaşmalarını ve bu sonuca varmak için derhal ve acil olarak, Haziran 1989 tarihli anlaşma gereğince Kıbrısta bütünlüklü bir anlaşmaya varmak için Genel Sekretere eşitlik temelinde yardımcı olmalarına çağrıda bulunulur.

Bu görüşmelerde, Kıbrıs Türk tarafı, Türkiye’nin, Kıbrıs Türklerine etkin garantisini sağlayan 1960 Garanti Anlaşmasının devamını savunurken, Kıbrıs Rumları, Birleşmiş Milletler veya Avrupa Birliğinin garantisinin dahil edilmesini istemektedirler.
Halen iki toplum arasında yapılmakta olan görüşmeler, KKTC Cumhurbaşkanı Derviş Eroğlu ve Rum Toplumu lideri Dimitris Hristofias tarafından sürdürülmektedir.

İki toplum arasında yapılmakta olan bu görüşmeler, KKTC ikinci Cumhurbaşkanı Mehmet Ali Talat ile Rum toplumu lideri Dimitris Hristofias arasında, 23 Mayıs 2008 tarihinde ilan edilen Müşterek Beyan’da (Joint Statement) ifade edilen ve Kıbrıs’ta bulunacak olan çözümün, iki toplumlu ve iki bölgeli ve ilgili Güvenlik Konseyi kararlarında ifade edilen iki toplumun siyasi eşitliğine dayalı bir federasyon temeline dayanacaktır. Bu ortaklığın Federal bir hükümeti milletler arası bir tek kimliğe sahip olacaktır.

Kıbrıs Türkleri ve Türkiye, milletler arası tek bir kimliğe sahip olacak olan Federal Devlet’in, Kıbrıslı Türk ve Rumlara ait yeni iki kurucu devletten teşekkül edeceğini ısrarla ileri sürmektedirler.

Yakın zamanlarda Kıbrıs ile ilgili son gelişmeler, Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Ban Ki-Moon, 7 temmuz 2011 tarihinde Genevre, İsviçre’de, KKTC Cumhurbaşkanı Derviş Eroğlu ve Kıbrıs Rum lideri Dimitris Hristofiyas ile görüştü ve iki liderinden, Ekim 2001 tarihinde NewYork yapılacak olan görüşmeden önce toplumlararası görüşmelerdeki konuşulan tüm ana konular üzerindeki aralarındaki farklılıkları azaltmalarını istedi.

Genel Sekreter, yapılan görüşmelerde ilerlemenin çok az olduğunu ve Ekim ayındaki görüşmeye kadar, aralarındaki görüşmeleri hızlandırmalarını istedi. Ayrıca, görüşmelerde, Kıbrıs inisiyatifi olduğu karakterini bozmandan, Birleşmiş Milletlerin, görüşmelerdeki rolünün seviyesini yükseltmeye hazır olduğunu söyledi.

Ban ki-Moon, teklifinin her iki lider tarafından kabul edildiğini söyledi. Bu görüşmelerde konular, Avrupa Birliği ile ilişkiler, Ekonomi, Yönetim ve Güç Paylaşımı, Mülkiyet, Güvenlik ve Toprak olmak üzere altı başlık altında yapılmaktadır. Genel Sekreter Ban Ki-Moon ayrıca, Ekimde yapılacak olan görüşmelerden sonra, Kıbrıs konusunda Uluslararası bir konferansın önünü açması için liderlerden, Ekim’e kadar konuştukları tüm ana konular üzerinde yakınlaşma beklediğini söylemiştir.

Ban Ki- Moon ayrıca, 2012 başlarında yapılması planlanan referandumda, her iki toplumdan da Evet oyunun çıkması içim liderlerin şimdiden toplumlarını hazırlamaya başlamalarını söyledi.

Ancak belirtmeye değer ki, Kıbrıs’ın Güneyinde yapılan çeşitli kamuoyu yoklamaların raporlarına göre, Kıbrıs Rumlarının büyük bir kısmı, Federal bir hükümette, siyasi eşitlik altında Kıbrıs Türkleri ile birlikte yaşayarak Kıbrıs Hükümetini paylaşmayı kabul etmemektedirler. Kıbrıs’ın Kuzeyindeki durum ise, 2004 senesinde Birleşmiş Milletler Barış Planına (Annan Plan) evet deyen Türkler, ki bu plan Rumlar tarafından red edilmişti, şimdi, Kıbrıs Rumları ile Federal Bir Hükümet altında yaşamaktan korkmakta ve endişe duymaktadırlar. Bu gerçekler altında, iki toplumun Federal Bir Hükümet çatısı altında yaşamalarını kabul etmeleri için çok büyük cesaretlendirmeye ihtiyaçları vardır.

Ban Ki-Moon her iki toplum liderlerini ve halkını da uyararak, Kıbrıs’ta bir çözüme ulaşılması için Birleşmiş Milletlerin yapmakta olduğu yardımların sonsuza kadar devam ettiremeyeceklerini, ve Birleşmiş Milletlerin bu yönde yaptığı yardımları geri çekebileceğini söyledi. Cenevre’de yapılan görüşme sonrasında, Türk tarafında ihtiyatlı ve Rum tarafında da daha az bir iyimserlik varki, yapılacak olan yoğunlaştırılmış görüşmeler sonucunda, Ekim 2011 içinde New York’ta yapılacak olan görüşmelerden önce ve 2012 senesindeki yapılması planlanan referandum ve uluslararası bir konferansta önünü açmak için, her iki toplumda ana konular üzerinde yakınlaşma olabileceğini beklemekteydiler.

Fakat, 11 Temmuz 2001 tarihinde Güney Kıbrıs’ta, Evangelos Florakis deniz üssünde meydana gelen patlamada, deniz üssü komutanı Andreas Ioannides ile birlikte 13 kişinin ölümüne ve 60 kişinin üzerinde insanın yaralanmasına yol açan çok şiddetli patlamadan sonra, Kıbrıs Rumlarının, bu patlamanın sorumluluğunu Kıbrıs Rum lideri Dimitdis Hristofiya’a yüklediklerinden dolayı, Dimitris Hristofiyas’ın görüşmelerde pazarlık gücünü zayıflayacağını düşünülmektedir. Bu şiddetli patlama Güney Kıbrıs’ta %60 elektrik üretimi yapan Vasilikos Elektik santralını ve patlamanın çevre bölgesine büyük bir hasar yaptı. Bu patlamanın Kıbrıs Rumlarının ekonomisine 3 Miyar Sterlin’in üzerinde bir zarar verdiği tahmin edilmektedir.

Bilhassa, turizm sektörünün en büyük noktada yaz ayında zirvede olduğu bir devirde, turizm endüstrisi elektrik kesintileri ile karşı karşıyadır. KKTC Cumhurbaşkanı Derviş Eroğlu, en çabuk bir şekilde Kıbrıs Türklerinin elektrik enerjisini, Kıbrıs Rumları ile paylaşmayı teklif etti ve bazı görüşmeler sonucu, patlamadan bir hafta sonra, Kıbrıs Türkleri, elektik üretimlerini Kıbrıs Rumları ile paylaşmaya başladı. Bu da açıkça gösteriyor ki, Kıbrıs Türkleri ve Kıbrıs Rumları, birbirlerine karşı nefret ve düşmanlık besleyeceklerine, Kıbrıs’ın Kuzeyine bir kaç sene içerisinde Türkiyeden getirilecek olan su dahil aralarında daha birçok iyi şeyleri de başlayabilirler.

Politik çevreler, bu facia ve patlamanın, Kıbrıs görüşmelerine nasıl etkide bulunabileceğini değerlendirmeye ve ölçmeye çalışmaktadırlar.Dünya politikasındaki ve Birleşmiş Milletlerdeki bazı siyasi gözlemciler, 11 Temmuz patlamasından sonra Dimitris Hristofiyasın itibarını ve kendi halkından gelen saygısını azaltmış olabileceğini ve bu durum karşısında kendisinin görüşmelerde karar alma gücünü zayıflatabileceğini düşünmektedirler. Böyle bir durum karşısında devam eden toplumlararası görüşmelerde hiç bir yere varılamaz.

Belki tam zamanıdır ki, dünyanın önde lider ülkelerinden A.B.D. Rusya Federasyonu, Avrupa Birliği ve Kıbrıs Rumlarının ana vatanı olan Yunanistan, Kıbrıs Rumlarını, Kıbrıs Türkleri ile Türkiye’ye karşı düşmanlık duymamalarını ve her iki toplumun birlikteliğine, yararına ve aralarında paylaşabilecekleri çok büyük ortak menfaatler olduğunu görmelerini teşvik etmelidirler. Çok yakın geçmişteki tarihe bakıp göreceklerdir ki, Yunanistandaki Rumlar ve Türkiyedeki Türkler, nasıl aralarındaki yüz senelik düşmanlıklarını, 17 Ağustos 1999 senesinde Türkiyede ve 7 Eylül 1999 senesinde Yunanistanda meydana gelen depremlerden sonra birbirlerine yardım ederek ortadan kaldırdılar ve aralarında çok yakın olmasa bile dostluk kurdular.

Kıbrıs Rumlarının son zamanlarda uygunsuz ve olumsuz davranışları, yine toplumlararası görüşmeleri rayından çıkarabilir ve Türkiye ile Yunanistan arasındaki ilişkilerin bozulmasına sebep olabilir.
Üzülerek görülmektedir ki, Kıbrıs Rumlarının son zamanda takındıkları tavırları, yapılan görüşmelere hiç bir şekilde yardımcı değildir. Toplumlararası ilişkilere zarar veren en son gelişme, Kıbrıs Türkleri ve Türkiye aleyhine yürütülen mülkiyet ve diğer davaların daha önce alelade Kıbrıs Rumları tarafından açılmakta olduğu iddia edilirken, şimdi açık

Adsız18

——————————————————————————————————————————————

KKTC’ nin 2. Cumhurbaşkanı Mehmet Ali Talat ile Kıbrıslı Rumların lideri Dimitris Christophias, U.N. Genel Sekreteri Ban ki- Moon ile birlikte. Halen görüşmeler, Talat ve Christophias tarafından 23 Mayıs 2008 tarihinde ilan edilen Müşterek Bildiri üzerinden devam etmektedir.

Adsız20

——————————————————————————————————————————————

KKTC Cumhurbaşkanı Derviş Eroğlu ve Kıbrıslı Rumların lideri Dimitris Christophias, B.M Genel Sekreteri Ban ki- Moon ile birlikte. Kıbrıs Türkleri ve Kıbrıs Rumları bu görüşmelerde Kıbrıs’ta bir çözüme ve andlaşmaya varabilecekler mi ?.

bir şekilde görülmektedir ki, 1974 öncesi Rumlar tarafından KKTC’de bırakılan mallar üzerinde binalar inşa eden İngiliz Vatandaşı Garry Robb aleyhine Avrupa Tutuklama Emri çıkartan Kıbrıs Rum İdaresidir. Uyuşturucu suçundan, İngiltere’de hapislik cezasını tamamlayan Garry Robb aleyhine Kıbrıs Rum İdaresi tarafından Avrupa Tutuklama Emri çıkarılmasını müteakip, Ağustos 2011’in birinci haftasında İngiltere Adli Makamları tarafından Kıbrıs Rum İdaresine teslim edildi.

Çok açık bir şekilde ortadadır ki, Kıbrıs Rumlarının gayesi alelade bir suçluyu cezalandırmak olmayıp esas hedefleri KKTC’nin ekonomik bakımdan kalkınmasını engellemektir. Bunu başarabilmek için yabancı yatırımcılara ve bilhassa Avrupalı yatırımcılara korku salmaya çalışmaktadırlar ki, 1974 öncesi adanın Kuzeyinde Rumlar tarafından bırakılan mallar üzerinde yatırım yapmasınlar ve şayet yaparlarsa aleyhlerine cezai kovuşturma açılarak Güney Kıbrıs’a getirtecekler ve bu suçlardan cezalandıracaklardır. Kıbrıs Rumları, Avrupa Birliğindeki üyeliklerinden yine istifade etmektedirler. Çünkü, 1 Ocak 2004 tarihinde Avrupa Birliğinde yürürlüğe giren kanuna göre, üye devletleri aşağıda tafsilatı verilen bu kanunun hükümlerine uymayı mecbur kılmaktadır.

“Avrupa Tutuklama Emri, (ATE) tüm Avrupa Birliği Ülkelerinde (AB) geçerli olan bir tutuklama emridir. Üye bir devlet tarafından isdar edildikten sonra, muhatap üye devletlerini, bir suç zanlısının yargılanmasını veya mahkumiyetin geriye kalan süresini çekmesi sağlamak için, tutuklayıp talep eden üye devlete teslim etme mükellefiyeti getirir. İade, tutuklama tarihinden itibaren 90 gün içerisinde veya tutuklamaya itiraz olmaması halinde ise 10 gün içinde talep eden üye devlete teslim edilmesi gerekir”.

“Bir (ATE), ancak bir cezai suçtan itham edilmek için veya bir hapislik emrinin yerine getirilmesi için isdar edilebilinir. (bir soruşturma yapmak için değil) Böyle bir emir ancak 12 ay veya daha fazla hapislik cezasını gerektiren suçlar için isdar edilebilir. Eğer daha önce verilmiş olan bir hapislik emrinin yerine getirilmesi için (ATE) isdar edilecekse, geriye kalan hapislik süresi en az 4 aydan daha az olmaması gerekir”.
http://en.wikipedia.org/wiki/European_Arrest_Warrant 25/08/2011
Burada hatırlatmakta yarar vardır ki, yukarıda Avrupa İnsan Hakları Mahkemesini Demepoulos davasındaki karada ilgili paragraflarda atıfta bulunulduğu üzere, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi tarafından bile kabul edilmiştir ki, Kıbrıs Türkleri ve Rumları arasındaki problemler ve mal meseleleri siyasi ve tarihi bir sorundur ve bu sorunlar mahkemeler yolu ile değilde iki toplum arasında yapılan görüşmeler yoluyla çözümlenmesi gerekmektedir. Fakat Kıbrıs Rumları, Demepoulos kararına kadar kendi menfaatlarına olduğu için her zaman Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin kararlarına alkış tuttular fakat şimdi bu saygın mahkemenin Demepoulos kararı işlerine gelmediği için bu mahkemeye ve mahkemenin kararına arkalarını dönüyorlar ve aksini yapıyorlar.

Kıbrıs Rumlarının Avrupa Tutuklama Emri silahını kullanmaları, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin, Demopoulos davasında ortaya koyduğu prensiplere ve kararın ruhuna aykırıdır.
Kıbrıs Rumlarının son Avrupa Tutuklama Emrinin kendilerine bahşettiği imkanları kullanmaları bir işe yaramayacak ve KKTC Hükümetinin Kıbrıs Rumlarının haksız taleplerine boyun eğdiremeyecektir. Kıbrıs’ın Kuzeyinde yatırım yapmak isteyen bazı Avrupalı yatırımcıları biraz korkutmaktan öteye, kendilerine Titina Loizidou, Xenides Arestis ve David- Linda Orams davalarında olduğu gibi fazla bir menfaat getirmeyecektir.

Öyle görülüyor ki, Kıbrıs Rumları, Kıbrısta Federal bir çözüme ulaşmaya çaba harcayacağına, toplumlar arası görüşmeleri rayından çıkartarak suçu Kıbrıs Türkleri ve Türkiye üzerine atmaya çalışmaktadırlar. Bu şekilde milletlerarası tanınmış olan Kıbrıs Cumhuriyetini Türkler ile paylaşacaklarına yalnız ve kendi başlarına kullanmaya devam edeceklerdir. Fakat Kıbrıs Rumlarının beklentilerinin aksine, KKTC’ye yapılan yatırımlar durmayacak, Türkiye ve Avrupa Birliği ülkeleri dışındaki yatırımcılar bu boşluğu dolduracaklardır. Nitekim geçen 3-4 sene içerisinde böyle olduğunu görmekteyiz. Eğer, Kıbrıs Rum İdaresi ellerindeki bu Avrupa Tutuklama Emri politikasını kullanmaya devam ederlerse, bu silahları geri tepecek, ve kendilerinin de zorda olan ekonomilerine zararı verecektir. KKTC’de ev satın alan binerce yabancılar ve yurt dışında yaşayan yüz binin üzerinde Kıbrıslı Türkler, Rum uçaklarını kullanmaktan vazgeçeceklerdir.

KKTC’de yaşayan Kıbrıslı Türkler de bu Avrupa Tutuklama Emri meselesinden korktuğu takdirde, Kıbrıs’ın Güneyine geçerek milyonlarca Avroluk alış veriş yapmaktan vazgeçebilirler.

Fakat, Kıbrıs Rumların uyguladığı son taktiklerin ekonomik sonucu ne olursa olsun, KKTC Devleti, 1974 öncesi Rum mallarını kullanan veya bu mallar üzerinde inkişaf ettiren kendi vatandaşlarını veya yabancı vatandaşları, Rumların bu saldırılarına karşı korumak görevidir.

Bu sebep ile Cumhurbaşkanı sayın Derviş Eroğlu ve KKTC Hükümeti, Kıbrıs Rum idaresini, bu saldırılarından vazgeçmeye çağırmalıdır. Dahada ileri gidilerek, Cumhurbaşkanı Derviş Eroğlu, KKTC Hükümeti, Siyasi Partiler ve Sivil Toplum Örgütleri bir araya gelerek, B.M, Güvenlik Konseyi Üye Devletleri, Avrupa Birliği ve İslam Ülkelerine bir bilgilendirme kampanyası açarak, Kıbrıs Rumlarının yaptığının yanlış ve iki toplum arasında gerginlik yaratarak tehlikeli durumlara yol açabileceğini söylemelidirler. Kıbrıs Rumları ve Dünya Milletlerine hatırlatılmalıdır ki, 1977 ve 1979 Doruk Anlaşmalarından başlayarak, Kıbrıs Türkleri ve Kıbrıs Rumları arasında bulunacak olan çözüm şeklinin iki bölgeli, iki toplumlu ve iki toplumun siyasi eşitliğine dayanan bir Federasyon temelinde olacağı ve Kıbrıslı Türklerin Güneyde kalan mallarının Kıbrıs Rumlarına ve Kuzeyde kalan Kıbrıs Rumlarının Mallarının da belirli ölçüde (1992 B.M Genel Sekretesi Boutros Ghali Fikirler Dizisinde – 28.2% veya 29% + teklifleri) Kıbrıs Türklerine kalacağı prensibi kabul edildi ve karalaştırıldı.

Şimdi, 37 sene sonra yapılan nüfus mübadelesinden, yürütülmekte olan siyasal ve mallar üzerinde konuşmalardan ve pazarlıklardan sonra, Kıbrıs Rum İdaresinin, 1974 öncesi Kıbrıs Rum mallarını kullanan veya üzerinde inkişaf yapan KKTC vatandaşları ve yabancılar aleyhinde cezai kovuşturma başlatması ve Avrupa Tutuklama Emri ile tehdit etmesi hem gülünç ve hem de çok yanlıştır.

Kıbrıs Rumlarının bu hareketleri Kıbrıs’ta iki toplumlu, iki bölgeli ve iki toplumun siyasi eşitliğine dayanan bir Federal çözüm şeklini hedef olan Güvenlik Konseyinin 12 Mart 1990 tarih ve 649 sayılı kararına da aykırıdır.

Yine Kıbrıs Rum İdaresinin bu saldırıları, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi tarafından Demepoulos Davası ve kararında konan prensiplere de aykırıdır. Ayrıca ve kesin olarak, Kıbrısta bir çözüm bulunması yönünde iki toplum arasında sürdürülmekte olan görüşmelerin ruhuna da aykırıdır.

Eğer, Kıbrıs Türkleri ve yabancı vatandaşlarına karşı böyle düşmana ve intikamcı saldırılarına devam ederlerse, iki toplumu birbirinde daha da fazla ayıracaklar ve iki toplum arasında yapılmakta olan görüşmelerin bozularak rayından çıkartılmasına ve ayrıca daha tehlikeli durumların meydana gelmesine sebep olacaklardır.

Maalesef, Kıbrıs Rumlarının en son olumsuz ve tehlikeli hareketlerinden birisi de Kıbrıs’ın Güney Doğu sahillerinde yabancı şirketlere petrol ve gas arama ve kuyuları kazma izni vermesidir. Bu Kıbrıs Türkleri ve Türkiye tarafından asla kabul edilmez bir durumdur. Kıbrıs Rumları iddia eder ki milletlerarası topluluk ve Avrupa Birliği tarafından Kıbrıs Hükümetinin tanınmışlığını kendi ellerinde tutarlar ve sebeple Kıbrıs adasının tüm tabii zenginliklerinin de sahibidirler

kibris-sorunlari

 

——————————————————————————————————————————————

KKTC Cumhurbaşkanı Derviş Eroğlu (resimde eşi Meral Eroğlu) ile Rum Yönetimi lideri Demetris Christophias ( resimde eşi Elise Christophias) ve B.M. Genel Sekreteri Ban ki-Moon (resimde eşi Yoo (Ban) Soon – Taek) arasında 23 – 24 Ocak 2012 tarihine New York’ta, Greentree Malikanesinde gerçekleşen 5’inci üçlü görüşmede Kıbrıs sorununun halledilmesinde başarılı sonuç getirmedi. Şimdi, Kıbrıs Türkleri ve Rumları arasındaki görüşmeler, Şubat 2013 içerisinde gerçekleşecek olan Kıbrıs Rumların başkanlık seçimleri sonrasına ertelendi.

Kıbrıs Türklerinin, Kıbrıs Cumhuriyetinin müşterek ve eşit kurucusu olduğunu ve Kıbrıs’ın tabii zenginliklerininde yine eşit otağı olduğunu gözardı ediyorlar. Bu da gösteriyor ki, Kıbrıs Rumları, tüm Kıbrıs’ın (hava, deniz ve kara sahasının) ve tabii zenginliklerinin tek başlarına sahibi değildir.

Kıbrıs Türklerinin her her şey üzerinde eşit hakları vardır. Bu sebeple, Kıbrıs Türkleri ile bir anlaşmaya varmadan Kıbrıs’ın sularında yabancı şirketlerin petrol ve gaz aramalarına izin vermekten kaçınmalıdırlar. Yabancı şirketler de daha fazla problemler çıkmasına sebep olarak, Kıbrıs Türkleri ile Rumları arasında 50 seneye yakın biz zaman çözüm bulma çabalarını bozmaya sebep olmamalıdırlar.

EROGLU and CHRISTOPHIAS HOLDING HAND WITH BAN KI MOON

KKTC Cumhurbaşkanı Derviş Eroğlu ve Kıbrıslı Rumların lideri Dimitris Christophias, B.M Genel Sekreteri Ban ki- Moon ile birlikte.
Görüşmeler Eroğlu ve Christophias arasında yapılmakta idi. Fakat maalesef Kıbrıs problemini nihai bir çözüme ulaştıramadılar.

Eroglu - Anastasiades aras¦-nda d+-zenlenen yemek

24 Şubat 2013 tarihinde yapılan Kıbrıs Rumlarının Cumhurbaşkanlığı seçimlerinden sonra KKTC Cumhurbaşkanı Dr. Derviş Eroğlu uzun zaman duraklayan toplumlararası görüşmeleri başlatmak ve Federal bir Devlet çatısı altında Kıbrıs’ı tekrar birleştirmek gayesi ile Birleşmiş Milletler Kıbrıs temsilcisi Alexander Downer’in himayelerinde, Lefkoşa’da ara bölgede bulunan B.M Genel Sekreteri Kıbrıs Özel Temsilcisi Lisa Buttenheim’in evinde 30 Mayıs 2013 tarihinde düzenlenen yemekte yeni seçilen Kıbrıs Rumlarının lideri Nikos Anastasiades ile biraraya geldi. Fakat Kıbrıs Rum Toplumu lideri Anastasiades ekonomik problemlerini düzeltene kadar , toplumlararası görüşmeleri başlatmamak için mazeret olarak ortaya koydu ki, görüşmeler belki kasım 2013 içinde başlayabilir.

Eğer, Kıbrıs Türkleri ve yabancı vatandaşlarına karşı böyle düşmanca ve intikamcı saldırılarına devam ederlerse, iki toplumu birbirinden daha da fazla ayıracaklar ve iki toplum arasında yapılmakta olan görüşmelerin bozularak rayından çıkartılmasına ve ayrıca daha tehlikeli durumların meydana gelmesine sebep olacaklardır. Maalesef, Kıbrıs Rumlarının en son olumsuz ve tehlikeli hareketlerinden birisi de Kıbrıs’ın Güney Doğu sahillerinde yabancı şirketlere petrol ve gaz arama ve kuyuları kazma
izni vermesidir. Bu Kıbrıs Türkleri ve Türkiye tarafından asla kabul edilmez bir durumdur.

Kıbrıs Rumları iddia eder ki milletlerarası topluluk ve Avrupa Birliği tarafından Kıbrıs Hükümetinin tanınmışlığını kendi ellerinde tutarlar ve bu sebeple Kıbrıs adasının tüm tabii zenginliklerinin de sahibidirler. Kıbrıs Türklerinin, Kıbrıs Cumhuriyetinin müşterek ve eşit kurucusu olduğunu ve Kıbrıs’ın tabii zenginliklerininde yine eşit otağı olduğunu gözardı ediyorlar. Bu da gösteriyor
ki, Kıbrıs Rumları, tüm Kıbrıs’ın (hava, deniz ve kara sahasının) ve tabii zenginliklerinin tek başlarına sahibi değildir. Kıbrıs Türklerinin her şey üzerinde eşit hakları vardır. Bu sebeple, Kıbrıs Türkleri ile bir anlaşmaya varmadan Kıbrıs’ın sularında yabancı şirketlerin petrol ve gaz aramalarına izin vermekten kaçınmalıdırlar.

Yabancı şirketler de daha fazla problemler çıkmasına sebep olarak, Kıbrıs Türkleri ile Rumları arasında çözüm bulma çabalarını bozmaya sebep olmamalıdırlar. Ümit edilir Kıbrıs Rumları yanlış hesap yapmaktan kaçınırlar. Ümit edilir ki, Kıbrıs Rumları, çözüme kavuşmamış olan Kıbrıs meselesini daha fazla kötüye gitmesine sebep olmazlar ve her iki toplum da Birleşmiş Milletler ve Genel Sekreter Ban Ki-Moon ile işbirliği yaparak Kıbrısta adil ve kalıcı bir çözüm bulurlar.

U.S Diplomat Victoria Noland and TRNC President Dervis Eroglu

Amerika Birleşik Devletleri, Avrupa ve Avrasya işlerinden sorumlu Devlet Bakanı Yardımcısı Victoria Nuland, 4 Şubat 2014 tarihinde KKTC Cumhurbaşkanı Derviş Eroğlu ile görüştü.

Turkish & Greek Cypriots Meeting for Joint Declaration 11.02.14

KKTC Cumhurbaşkanı Derviş Eroğlu’nun başkanlığında Kıbrıs Türk Müzakere Heyeti ve Kıbrıs Rum lideri Nicos Anastasiades başkanlığında Kıbrıs Rum Müzakere Heyeti, Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri’nin Kıbrıs Özel temsilcisi Lisa Buttenheim ile 11 Şubat 2014 tarihinde imzalanan Ortak Deklarasyonu görüştü.

Kıbrıs Türkleri ve Kıbrıs Rumları arasında kurulacak olan barış muhakkak ki, Doğu Akdenizde istikrara yardımcı olacaktır. Güçlenen Türk ekonomisi ile Yunanistan, Kıbrıs Türkleri ve Kıbrıs Rumları arasında yapılacak olan işbirliği
ile mutlaka her iki topluma da zenginlik, refah ve komşu ülkelere de istikrar ve Birleşmiş Milletletlere başarı ve
Avrupa Birliğine de dayanışma ve birliktelik getirecektir.

KKTC Cumhurbaşkanı Derviş Eroğlu ile yeni seçilen Kıbrıs Rum lideri Nicos Anastasiades arasında Birleşmiş Milletler Kıbrıs temsilcisi Aleksander Downer’in konukluğunda, Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri’nin Kıbrıs Özel temsilcisi Lisa Buttenheim’in Lefkoşa ara bölgesinde evinde, 30 Mayıs 2013 tarihinde geçekleştirilen yemekli görüşmeden sonra Kıbrıs Rumları mevcut
ekonomik sıkıntılarının maskesi altında ve mazeret göstererek toplumlararası görüşmeleri uzun bir süre tehir ettiler.

Tabii ki, 1963 senesinde kanunsuz ve silahlı saldırlar ile iki toplumlu Kıbrıs Cumhuriyetini, Kıbrıs Rumları gasp ettikten sonra izolasyonlar altında Kıbrıs Türkleri yıllarca cefa çekerken, tanınmış devlet imkanlarını kullanan Kıbrıs Rumları niye Kıbrıs probleminin halledilmesine acele etsinler?

Turkish and Greek Cypriots Joint Declaration 11.02.2014]

KKTC Cumhurbaşkanı Derviş Eroğlu ve Kıbrıs Rum Toplumu lideri Nicos Anastasiades 11 Şubat 2014 tarihinde Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Kıbrıs Özel Temsilcisi Lisa Buttennheim ile birlikte Ortak Deklerasyon’u ilan etti.

Kıbrıs’ın Münhasır Ekonomik Bölgesi içinde olduğu iddia edilen Doğu Akdeniz bölgesinde bulunan zengin Hidro Karbon Gaz yatakları sebebiyle ve bu gazların Avrupa Birliğine getirilerek, Avrupa ülkelerinin Rus gazına bağımlılıktan kurtarılması maksadıyla Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa Birliği, Kıbrıs Türkleri ile Kıbrıs Rumları arasında uzun zaman devam eden Kıbrıs Problemini çözmeye kuvvetle ihtiyaç duydu. Amerika Birleşik Devletleri iki tarafı görüşme masasına getirebilmek için Avrupa ve Avrasya işlerinden sorumlu Devlet Bakanı Yardımcısı Bayan Victoria Nuland’ı Şubat 2014’de Kıbrıs’a gönderdi ve Bayan Victoria Nuland, 4 Şubat 2014 tarihinde KKTC Cumhurbaşkanı Derviş Eroğlu ve Rum toplumu lideri Nicos Anastasiades ile görüştü.

Yapılan görüşmeden sonra A.B.D. Devlet Bakanı Yardımcısı, ‘‘Bir anlaşmaya varmak ve sonuç getirici görüşmelerin yeniden başlatılmasını sağlamak ve bu görüşmelerin anahtar prensiplerinin ortaya konulması maksadı ile iki lider, bir Müşterek Deklarasyon üzerinde anlaşmada kararlı olduklarına dair bana teminat verdiler’’ dedi. Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa Birliği uzun zaman tıkanan görüşmelerin tekrar başlatılması için gayretler gösterip iki toplumu cesaretlendirmeye devam ederken,
Birleşmiş Milletler Genel Sekrter’inin Kıbrıs Özel Temsilcisi Lisa Buttenheim, 11 Şubat 2014 tarihinde iki toplum liderini bir araya getirdi ve iki lider, bundan sonra yapılacak olan görüşmelerin zemin ve prensiplerini ihtiva eden bir Ortak Deklarasyon imzaladı.

Ortak Deklerasyon’un ilan edilmesinden hemen sonra Amerika Birleşik Devletleri, Avrupa Birliği, Birleşmiş Milletler ve diğer önde gelen devletler bu Ortak Deklarasyon ve görüşmelerin başlamasına en kuvvetli desteklerini belirttiler. Beyaz Saray sözcüsü Jay Carney, ‘‘Kıbrıs Rum lideri Nicos Anastasiades ve karşıtı Kıbıs Türk lideri Derviş Eroğlu’nun; bundan sonra yapılacak olan işlerin temel prensiplerini oluşturacak olan ‘‘Ortak Deklarasyon’’ üzerinde anlaşma cesaretini gösteren vizyonlarından dolayı kendilerini kutladı.

Avrupa Komisyonu Başkanı Jose Manual Barroso, ve Avrupa Konseyi Başkanı Herman Van Rompuy, da ayni gün aşağıda yazılı olan duyuruyu yayınladılar. ‘‘Avrupa Birliği, Kıbrıs Rum lideri Nikos Anastasiades ve Kıbrıs Türk lideri Derviş Eroğlu arasında anlaşmaya varılarak bu gün imzalanan ve gelecekte yapılacak olan görüşmelerin temelini oluşturacak olan ve uzun zaman devam eden Kıbrıs Probleminin adil, kapsamlı ve kalıcı bir çözüme ulaştıracak Ortak Deklerasyon’u memnuniyetle karşılar’’ dedi.

İKİ TOPLUM LİDERİ TARAFINDAN İMZALANAN AŞAĞIDA YAZILI OLAN ORTAK METİN / DEKLARASYON; İLERİDE YAPILACAK OLAN TOPLUMLARARASI GÖRÜŞMELERİN (PAZARLIKLARIN) PRENSİPLERİNİ VE TEMELİNİ OLUŞTURMAKTADIR.

1. Mevcut statüko kabul edilemez ve uzaması halinde hem Kıbrıslı Rumların hem de Kıbrıslı Türkler için olumsuz sonuçları olur. İki lider, öncelikle Kıbrıslı Türklere ve Kıbrıslı Rumlara demokratik ilkeler, insan hakları ve temel özgürlüklere, iki toplumun farklı kimliklerine ve bütünlüğüne saygı gösteren ve iki toplumun farklı kimlikleri ile bütünlüğünü, AB içinde birleşik bir Kıbrıs’ta ortak geleceğini sağlayan bir anlaşmanın tüm bölgeye olumlu etkisi olacağını teyit etti.

2. İki lider sonuç odaklı yapısal müzakerelerin başlamasında kararlılıklarını ifade etti. Bu müzakerelerde tüm uzlaşılmayan ana konular masada olacak ve bağlantılı olarak görüşülecektir. Liderler en kısa sürede anlaşmaya varmayı amaçlayacak ve ardından bu anlaşma ayrı ayrı ve eş zamanlı referanduma götürülecektir.

3. Anlaşma, ilgili Güvenlik Konseyi Kararları ve üst düzey anlaşmalarda yer aldığı şekilde siyasi eşitlik temelinde iki toplumlu, iki bölgeli federasyona dayalı olacaktır. Birleşik Kıbrıs, Birleşmiş Milletler’in ve Avrupa Birliği’nin üyesi olarak tek uluslararası hukuki kimliğe ve BM kuruluş anlaşmasına uygun olarak BM’ye üye tüm ülkelerin sahip olduğu, Kıbrıslı Rumlar ve Kıbrıslı Türklerden eşit olarak kaynaklanan tek egemenliğe sahip olacaktır.

Federal yasa tarafından düzenlenmiş tek birleşik Kıbrıs vatandaşlığı olacaktır. Birleşik Kıbrıs’ın tüm vatandaşları ayrıca, Kıbrıslı Rum kurucu devleti veya Kıbrıslı Türk kurucu devleti vatandaşları olacaktır. Bu statü, Birleşik Kıbrıs vatandaşlığını tamamlayıcı olacak, yerine geçmeyecektir. Federal hükümeti’nin yetkileri ve belirlenmiş
yetkilerine açıkça ilgili olan konular,

TRNC President meet Ban Ki Moon on 21.04.14 at U.N

Ortak Deklarasyon imzalandıktan sonra KKTC Cumhurbaşkanı Derviş Eroğlu New York’a bir ziyaret gerçekleştirdi ve 21 Nisan 2014 tarihinde B.M Genel Sekreteri Ban Ki Moon’a Kıbrıs’ta yürütülen müzakerelere desteğini teyit etti.

anayasa tarafından verilecektir. Artık yetkilerin kurucu devletler tarafından kullanılacağı federal anayasada yer alacaktır. Kurucu devletler tüm yetkilerini bütünüyle ve geri döndürülemez şekilde federal hükümetin müdahalesinden özgür olarak kullanabilecektir. Federal yasalar, kurucu devletler içerisindeki kurucu devletlerin yasalarının sağladığı yetkilerin alanına girmeyecektir aynı zamanda kurucu devletlerin yasaları da federal devletin yasalarına müdahale etmeyecektir. Bundan dolayı ortaya çıkacak herhangi bir ihtilafın son kararı Federal Yüksek Mahkeme tarafından karara bağlanacaktır. Hiç bir taraf, diğer taraf üzerinde otorite ve idari yetkiye sahip olmayacaktır.

4. Birleşik Kıbrıs Federasyonu, iki tarafta eş zamanlı yer alacak referandumda anlaşmanın onaylanması sonucu ortaya çıkacaktır. Federal anayasa, Birleşik Kıbrıs’ın iki eşit statüye sahip, iki kurucu devletten oluşacağını belirtecektir. Federasyonun, iki bölgeli, iki toplumlu yapısı ve Avrupa Birliği’nin üzerinde kurulu olduğu ilkeler güvence altına alınacak, bu ilkeler tüm adada korunacak ve saygı duyulacaktır. Federal anayasa adada en üst yasa olacaktır ve federasyonun ve kurucu devletlerinin tüm yetkilerinde bağlayıcı olacaktır. Başka bir ülke ile herhangi bir şekilde kısmi veya bütünlüklü birleşme veya herhangi bir bölünme, ayrılma veya kurulu düzenin tek taraflı değişimi yasaklanacaktır.

5. Müzakereler, ‘her konuda uzlaşı sağlanmadan, hiçbir konuda uzlaşı yoktur’ prensibine dayalıdır.
6. Atanmış temsilciler her konuyu, diledikleri zaman, tüm ilgili taraflarla görüşme yetkisine sahiptir ve gerektiğinde ilgili taraf ve paydaşlara paralel ulaşma imkanına sahip olmalıdır. İki toplumun liderleri gerektiği kadar sık bir araya gelmelidir. İki lider nihai karar verme yetkisine sahiptir. Sadece liderler tarafından özgürce varılan bir anlaşma ayrı ayrı eş zamanlı referandumlara götürülecektir. Herhangi bir hakemlik olmayacaktır.

7. Görüşmelerin başarılı olması için taraflar olumlu bir ortam yaratmak için çaba harcayacaktır. Liderler müzakereler süresince, diğer tarafı suçlayıcı oyunlar, olumsuz kamuoyu açıklamaları yapmaktan sakınacaktır. Liderler Birleşik Kıbrıs’ın geleceğine katkı sağlayacak güven artırıcı önlemler için çaba göstereceklerini vaat ederler.”

PICTURE - Joe Biden, Eroglu Anastasiades Meeting 22. 5.14

Amerika Birleşik Devletleri Cumhurbaşkan Yardımcısı Joe Biden ile Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Kıbrıs Özel Temsilcisi Lisa
Buttrenheim, Kıbrıs Türk Toplumu lideri Derviş Eroğlu ve Rum Toplumu lideri Nicos Anastasiades’i, 22 Mayıs 2014 tarihinde bir araya getirdi.

Ortak Metin / Deklarasyon imzalandıktan sonra ve Toplumlararası görüşmeler halen Türk tarafından müzakereci bay Kudret Özersay ve Rum tarafından da bay Andreas Mavroyannis tarafından yapılmaktadır. Türk tarafı, Kıbrıs’ta acil ve kapsamlı bir çözüme ulaşılarak varılan anlaşmayı iki toplum tarafından referanduma götürülmesi için her türlü dikkat ve gayretlerini ortaya koyarken, Kıbrıs Rum tarafı dikkatlerini ve önceliklerini Güven Yaratıcı Önlemlere ve bunun içinde Kapalı Maraş’ın kendilerine geri verilmesine odakladılar.

Kıbrıs Türk tarafı, Kapalı Maraş konusunu kapsamlı çözümün bir parçası olarak görmektedirler ve Maraş konusunun önceden çözülmesi halinde görüşmelerin teşvik ve hızını keserek nihai çözüme varılmasını
uzatacak veya imkansız kılacaktır, görüşündedir.

İki toplum, Ortak Deklarasyondaki maddelere değişik tercüme ve anlam vermeye çalışırken, Amerika Birleşik Devletleri Kıbrıs konusun çözümüne dikkatlerini artırarak ve en yüksek seviyede öncelikleri arasına koyarak, Amerikan Cumhurbaşkan Yardımcısı Joe Biden, Mayıs 2014 içinde Kıbrıs’ı ziyarete geldi ve 22 Mayıs 2014 tarihinde iki toplum lideri Derviş Eroglu ve Nicos Anastasiades’i bir araya getirdi.

Amerika Birleşik Devletleri, Avrupa Birliği, Birleşmiş Milletler ve diğer önde gelen ülkeler ile Kıbrıs’ın garantörü
olan ülkelerden Birleşik Krallık ve bilhassa Türkiye, tüm gayretlerini çözüm için ortaya koyarken, halen iki toplumun Kıbrıs’ta kalıcı bir çözüme ulaşmaktan uzak oldukları görülmektedir. Kıbrıs’ta bir çözüme ulaşılması halinde iki toplumun ekonomilerinin ilerlemesine katkıda bulunacağı, adaya barış ve zenginlik geleceği, zengin gaz rezervlerinin çıkartılmasının önünü açarak en ucuz yoldan, Türkiye üzerinden Avrupa ülkelerine ihraç edilmesinin yolunun açılacağının ve Doğu Akdeniz’e istikrar geleceğinin söylenmiş olmasına rağmen; Filhakika, Kıbrıs Türk tarafı eskiden üzerinde anlaşılan konuları kabul ederek, görüşmelerin üzerinde anlaşılmayan konular üzerinde devam etmesini ileri sürerken;

Kıbrıs Rum tarafı geçmişte KKTC’ 2’inci Cumhurbaşkanı Mehmetali Talat, şimdiki KKTC Cuhurbaşkanı Derviş Eroğlu ve Rum Toplumu lideri Demitris Christophias arasında yapılan görüşmelerde üzerinde anlaşılan konuları kabul etmeyerek ve Ortak Metin’nin 2’inci maddesinde ‘‘üzerinde anlaşılmayan tüm ana konular müzakerelerde masada olacaktır ve birbirine bağlı bir şekilde müzakere edilecektir’’, (yani üzerinde anlaşılan konular üzerinde tekrar müzakere edilmeyecek) kuralına aykırı bir şekilde
tüm diğer konular ile üzerinde anlaşılan konularında da müzakerelere açık olması üzerinde ısrar etmektedir.

Bu durum karşısında Kıbrıs Rum lideri açık bir şekilde kendi imzasını ve Ortak Deklerasyon’u ihlal etmektedir. Bu sebeple Kıbrıs’ta bir çözüme ulaşabilmek için bu müzakereler Allah bilir daha ne kadar zaman alacak tamamlanabilsin ve biz müzakerelerin son bulduğunu görebilecekmiyiz ?

Ben, gerçekten görüşmelerin başarılı bir şekilde sona ermesini görmeyi isterim.

Gerçek olan odur ki, geçmiş 45 sene zarfında görüşmelerin biri biter ve diğeri başlar veya durur veya değişik toplum liderleri arasında değişik plan veya gündemle yeni görüşmeler tekrar başlar ve hepsinin gayesi Kıbrıs problemini çözmektir. Şimdiki zamanda mevcut olan politik durum, Kıbrıs’ta bir anlaşmaya varabilmek için ve bundan sonra yapılacak olan görüşmelerde uygulanmak üzere, KKTC Cumhurbaşkanı Derviş Eroğlu 7 Temmuz 2014 tarihinde Kıbrıs Rumlarına, 5 Basamaklı Yol Haritası
sundu ve varılacak olan bir anlaşmayı iki toplum tarafından referanduma sunulmasını teklif etti.

Fakat bunun akside Kıbrıs Rumları, Rum Toplumu lideri Nicos Anastasiades, yakın geçmişte Yunanistan ziyaretinde, Yunanistan Başbakanı Andonis Samaras ile birlikte kendi eski planları ve stratejileri olan, ‘‘Kıbrıs problemi Kıbrıslıların meselesidir ve kendi aralarında çözümleri gerekir’’ söylemlerini terkederek, Kıbrıs probleminin bir Avrupa Birliği meselesi olduğunu öne sürerek, Avrupa Birliğine, Türkiye’nin katılım başlıklarının dondurulmasına devam edilmesi istiyor. Kıbrıs Türklerinin 24.04.2004 tarihinde yapılan Referandum ile Birleşmiş Milletler çözüm planını kabul edince Avrupa Komisyonu 26.04.2004 tarihinde Kıbrıs Türkleri üzerinde uygulanan izolasyonları/ambargoları kaldırmaya karar vermişti.

Türkiye, Avrupa Birliği tarafından Kıbrıs Türklerine uygulanan izolasyon /Ambargolar kaldırılmadığı için, 1 Mayıs 2004 tarihinde aldığı karar gereğince, Kıbrıs Cumhuriyetinin, Avrupa Birliği üyeliğini tanımamaya ve Kıbrıs Rumlarının Gemilerinin ve Uçaklarının Türkiye limanlarını ve hava sahasını kullanmasına müsaade etmeyeceği yönünde kararını uygulamaya devam etti.

Bunun üzerine Avrupa Birliği da, Türkiye’nin, Kıbrıs Cumhuriyetini tanıyana kadar ve limanlarını ve hava sahasını Kıbrıs Rumlarının gemilerine ve uçaklarının kullanımına açana kadar, 11 Aralık, 2006 tarihinde, Türkiyenin Avrupa Birliğine 8 katılım başlıklarını dondurdu. Daha sonra Kıbrıs Rumları da Avrupa Birliği üyesi almasından doğan üyelik imkanlarını kullanarak,
Türkiye’nin, Kıbrıs Cumhuriyetini tanıyana ve ilişkilerini normalleştirene kadar Avrupa Birliğine 6 Başlık altındaki katılım müzakerelerini bloke etti.

Fakat, Kıbrıs Rumları ve Avrupa Birliği, bu makale kitabının 15 ve 16’ıncı sayfalarında yazıldığı üzere, Kıbrıs Cumhuriyeti Anayasası’nın EK: B, Garanti Anlaşmasının 1 maddesine aykırı olarak, Kıbrıs Cumhuriyeti’nin Avrupa Birliğine katılmasının veya Avrupa Birliği tarafından Kıbrıs Rumlarının, Kıbrıs Türklerinden ayrı ve yalnız başına Avrupa Birliğine üye kabul edilmesinin kanunsuz olduğu şartını unutuyorlar.

Bu makalenin sonuna gelirken, iyimser olmak isterim ve Kıbrıs probleminin de bu senenin sonuna veya gelecek senenin ortalarına kadar adil ve kalıcı bir çözüm ile sonuçlanmasının ihtimal olduğunu ve ayrıca temennide bulunmak isterim. Görülen odur ki, 2003 senesinde Kuzey ve Güney Kıbrıs arasında sınırlar açılarak halkın her iki tarafa ziyareti için geçiş kapıları kurulduktan sonra, iki toplum arasında ciddi hiç bir kötü hadise olmadı.

Halk her bir taraftan diğer tarafa engelsiz bir şekilde gidip, gelmekte ve alış veriş ile her yere ziyaretler yapmaktadırlar. Yakın geçmiş aylarda her iki taraftan din başkanları bir araya gelerek Kıbrıs’ta barışa katkıda bulunmaya çalışmaktadırlar. Güney Kıbrıstan halk Kuzeydeki tarihi Kiliselerde dini ayinler yapmaktadırlar.

Kuzey Kıbrıstan 21 otobüs dolusu halk 28 Temmuz tarihinde Güney Kıbrıs’ta Hala Sultan Tekkesini Ramazan Bayramında ziyarete gittiler. Sosyal ilerlemelere ilave olarak, Kıbrıs’ın M.E.B olarak iddia edilen Doğu Akdeniz Deniz sahasında geçmiş birkaç sene içinde bulunan zengin Hidro Karbom yataklarından gazlar çıkartılarak, Avrupa’ya en ucuz Türkiye yoluyla ihraç edilebilirse, hem Güney
Kıbrıs’ın ekonomik sıkıntılarının giderilmesine ve hemde Kuzey Kıbrıs’ta ekonominin iyileştirilmesine yardımı olacak ve neticede tüm adaya zenginlik getirecektir.

Yukarıda belirtilen olumlu unsurlara ilaveten eğer iki toplumdaki siyasi liderler ve sivil toplum örgüt temsilcileri halka olumsuz propaganda sunmalarını durdururlarsa ve Kıbrıs’ta varılacak olan bir anlaşmanın; 23 Mayıs ve 2 Haziran tarihinde bir araya gelen her iki tarafın İnşaat Müteahitleri Birliği / Federasyonu ve Türkiye ve Yunanistan dahil iki tarafın Ticaret Odalarının yaptığı ve bildirilerinde belirtildiği görüşmelere destek verip, anlaşmaya varmanın iyi taraflarını halka anlatmaya başlarlarsa, iki tarafın liderleri ve müzakerecileri da kendilerini daha iyi bir atmosfer içerisinde bularak anlaşma yolunda daha rahat karar verebileceklerdir.

Rahatlıkla söyleyebilirim ki, bu mesuliyet daha fazla Rum Politik Liderleri ve Sivil Örgüt temsilcilerinin omuzlarındadır. Çünkü, yapılan statistiklere göre, Kıbrısta adil bir çözüme varılmasına Kıbrıs Türkleri, Kıbrıs Rumlarından daha fazla hazırdır ve istemektedirler. Kıbrıs Türkleri akıllarında ve kalplerinde Kıbrıs’ın iki topluma ve elbette azınlıklara ait olduğunu kabul etmektedirler. Problemin esası Kıbrıs Rumlarındadir ki, Kıbrıs adasının sadece kendilerine değil eşit bir şekilde Kıbrıs Türklerine da ait olduğunu akıllarında ve kalplerinde kabul etmelidirler.

Kıbrıs’ta bir çözüme ulaşılacaksa, bu çözümün temeli, 12 Mart 1990 tarihli 649 sayılı Güvenlik Konseyinin ve 11 Şubat 2014 tarihinde imzalanan Ortak Deklarasyon’nun 3 maddesinde belirtildiği gibi, ‘‘Anlaşma, ilgili Güvenlik Konseyi Kararları ve üst düzey anlaşmalarda yer aldığı şekilde siyasi eşitlik temelinde iki toplumlu, iki bölgeli federasyona dayalı olacaktır’’ ve yine Ortak Deklarasyon’nun 4 maddesinde belirtildiği gibi, ‘‘Birleşik Kıbrıs Federasyonu, iki tarafta eşzamanlı yer alacak referandumda anlaşmanın onaylanması sonucu ortaya çıkacaktır.

“Federal anayasa, Birleşik Kıbrıs’ın iki eşit statüye sahip, iki kurucu devletten oluşacağını belirtecektir’’ denilmektedir.

YİNE BÜYÜK SORU ORTADA DURMAKTADIR.

Kıbrıs Türkleri ve Kıbrıs Rumları yukarıda belirtilen prensipleri kucaklayan bir çözüme ulaşabilecekler mi, yoksa her bir taraf kendi kaderlerini tayin yolunda mı yürüyecektir???

Pekala, bekleyip de göreceğiz.

Fakat öyle görülüyor ki, ya bir çözüme ulaşılmasında veya görüşmelerin hiç olmazsa şimdiki görüşmelerin sona etmesine çok uzun bir zaman kalmadı.

Güncelleştirilmiş 4’üncü Baskı 29/08/14

                                           

                                         MAKALE ÜZERINDE YAPILAN BAZI YAZILI DEĞERLENDIRMELER
                                                     SOME WRITTEN EVALUATIONS MADE ON THE ARTICLE

Ahmet Tolgay: “Arif Bey; çok etkileyici ve bilimsel bir çalışma gönülden kutlarım”. Kıbrıs Gazetesi Köşe Yazarı.

Osman Ertuğ: “Kıymetli çabalarınız için teşekkür ederim, çalışmalarınızda başarılar dilerim. KKTC Cumhurbaşkanlığı Sözcüsü ve Özel Temsilcisi

Taner Erginel: (Adalet Dergisinin son sayısında “ Kıbrıs Cumhuriyeti Anayasası Altında, Kıbrıs Türklerinin
Toplumsal ve Siyasal Hakları” başlıklı yazınızı büyük bir takdir ile okudum. Ciddi bir çalışma sonucu
hazırladığınız, halkımızın geçmişi ve geleceğini aydınlatan bu araştırma yazısında anlattıklarınız her Kıbrıslı
Türkün öğrenmesi gereken ve okullarda okutulması gereken gerçeklerdir. Bu çalışma, tüm hukukçuların
yararlanabileceği ve referans olarak kullanabileceği bir eserdir). KKTC Yüksek Mahkeme Eski Başkanı.

Doctor Miles Waver: “It was a good article and I learnt a lot from it. Read it twice and changed my mindset so had an impact. Keep up the good work and involve me if you like”. United Kingdom.

Kudret Özersay: “Tarihsel perspektif içerisinde Kıbrıs Sorununu ele alan makalenizi okudum ve telefonda da söylediğim üzere sorunu bilmeyen yabancıların olayın ortaya çıkışı ve evrimi konusunda perspektifinizi hukuksal bakış açısıyla anlamalarına yardımcı olabilecek bir metin, elinize sağlık. Mülkiyet konusunda özellikle Taşınmaz Mal Komisyonunun AIHM tarafından artık kabul edildiği ve başka birşey yapılmasına ihtiyaç olmadığı yönündeki yaklaşımın doğru olmayacağı yönündeki değerlendirmenize katılmamak elde değil”
Merhum Kurucu Cumhurbaşkanı Rauf R. Denktaş ve
2. Cumhurbaskanı sayın Mehmet Ali Talat’ın Müzakere Heyeti Üyesi
3. Cumhurbaskanı sayın Derviş Eroğlu’nun eski Özel Temsilcisi

Russian : Alla Basina “I am very impressed by your profound article on the history of Turkish and Greek
cypriot relations, documents you refer to and the scientific layout which helps to better understand the
contemporary situation on the basis of your deep analysis. Tatlısu – Gazimağusa

Teksen Köroğlu, Arif bey yazılarınız için teşekkürler .Çok güzel olmuş . Arkadaş ve gerekli yerlere gönderdim. Selamlar vede başarılar dilerim.  Tabibler Birliği Asbaşkanı.

Profesor Ata Atun: Eline sağlık Tahir bey, Güzel bir yazı olmuş. Sağolasın

 Teşekkürler Arif dostum.
Çalışmanız çok değerli. İlgi duyacaklarını düşündüğüm arkadaşlara aktardım.
Başarı dileklerimle,
Romans Mapolar
Taşınmaz Mal Komisyonu Üyesi

Serkan Güzel: Tüm arkadaşlarımıza gönderdim. Yapabileceğim bir şey olursa seve seve. Star Kıbrıs Gazetesi Yazarı.

Hasan Sözmener: Arif Bey, Kıbrıs sorunu ile ilgili yazınızı ve değerlendirmelerinizi okumaya başladıktan sonra, işlediğiniz konular o kadar ilgimi çekti ki, yazınızı bitirmeden bırakırsam başka işlerime odaklaşamıyacağımı farkettim ve yazınızı sonuna kadar okumaktan kendimi alamadım. Bu yazınız için bilindik beğeni sözlerinin yetersiz kalacağını, tüm samimiyetimle ifade etmek istiyorum. Sizi canı gönülden kutlarım ve size teşekkürlerimi sunarım. Kıbrıs sorununun tarihi, siyasi ve hukuki yönleri ancak bu kadar güzel bir şekilde özetlenebilirdi.

Saygı ve sevgilerimi iletirim.
KKTC Barolar Birliği ve Baro Konseyi eski başkanı

Kablosuz İnterneti Şifreleme – Wireless Şifre Koyma

Büyük çoğunlukla evde kablosuz bağlantı kullanarak internete giriyoruz. Peki Wireless hattınıza şifre koyma veya şüphelendiğinizi şifrenizi değiştirmeyi biliyormusunuz?

Size exper adsl modem wireless (kablosuz bağlantı) ağının nasıl şifrelendiğini gösterceğim.

Not: Piyasada kullanılan hemen hemen tüm modemlerin ayarları aynıdır. Sadece menüler biraz farklılık gösterir. Bu yüzden buradaki mantığı anlamanız yeterlidir.

Şifre değiştirme işlemini yapmadan önce modeminizin ip adresini öğrenmelisiniz.
Bunun için Başlat – Çalıştıra tıklayın “cmd” yazıp entera basın.
Çıkan siyah ekranda “ipconfig” yazıp enter’a basın.
Aşağıda resimde gösterdiğim ekranın benzeri karşınızda olacak. Beyaz okla gösterdiğim “Varsayılan ağ geçidi” yazan yerin karşısındaki numara “192.168.1.1″ modeminizin ip adresidir.

Modem ip

 

kablosuz-interneti-sifreleme-wireless-sifre-koyma-0……………………………………………………………………………………………………………………………..
İp adresimizi öğrendik şimdi modemimizin kontrol paneline girelim.

Bunun için web tarayıcınızın adres kısmına 192.168.1.1 yazıp enter’a basalım. Burada şunu tekrar belirteyim sizin modeminizin ip adresi 10.0.0.1 yada 192.168.2.1 vs. olabilir. Bu dikkat edin.

Tarayıcımıza modemimizin ip adresini yazıp enterledığıiızda şifre ekranı gelecek(Aşağıda resimde göründüğü gibi). Modemizin kullanıcı adı ve şifre bölümlerini doldurup giriş yapınız.

Şifrenizi bilmiyorsanız Modemlere ait Default Şifreler

………………………………………………………………………………………………………………………………….
Şifre bilgilerini girip giriş yaptığımızda modeminizin kontrol paneline girmiş olacaksınız. Modem kontrol panellerinin dizaynları genelde aynıdır. Ana menü sol tarafta oluyor. Bazı modemlerde ana menü yukarda oluyor. Ama dediğim gibi tüm modemlerin panelleri hemen hemen aynıdır.

Şimdi menüden Kablosuz oradan da Güvenlik sekmesine gelip kablosuz ağa şifre veriyorum.


WPA Paylaşımlı Şifre yazan yerin karşısına şifremi yazıp Kaydet diyorum ve ağımı şifrelemiş oluyorum.

kablosuz-interneti-sifreleme-wireless-sifre-koyma-2

…………………………………………………………………………………………………………………………………

Eğer amacımız modemin giriş ekranındaki “Default” şifreyi değiştirmek ise onu da şöyle yapıyoruz.

Menüden Yönetim-Erişim Denetimi-Parolalar kısmına geliyorum

Kullanıcı adımı seçiyorum
Eski şifremi giriyorum
Yeni şifremi giriyorum ve kaydet tuşuna basıyorum.

kablosuz-interneti-sifreleme-wireless-sifre-koyma-3

 

Microsoft, yeni Android uygulamasını yayınladı

Microsoft’ta CEO değişikliğinden sonra meydana gelen rakip platformlara açılma rüzgarı devam ediyor.

Microsoft, Android platformu için iklim uygulaması Climatology’i çıkardı.

Microsoft’un yeni CEO Satya Nadella ile birlikte çeşitli platformlara ürün ve hizmetler sunma konusunda daha hızlı ve aktif görünen

Microsoft, iOS’tan sonra Android platformu için de yeni bir uygulama yayınladı.

Nadella‘nın göreve başlamasından sonra uzun süredir beklenen uygulama kullanıma sundu.

Küresel iklim şartları

Microsoft Research tarafından geliştirilen ve sunulan uygulama, dünya genelinde belli bölgelerin hava durumlarını vermekten çok, global iklim koşullarına odaklanıyor.

Gezegenin farklı bölgelerindeki yağış, sıcaklıklar, güneşlenme süresi gibi bilgiler sağlayan Climatology adlı uygulama, belirli süreler içerisinde bölgelerin iklimsel özelliklerini olduğu gözüküyor.

Güncellemeler yakında geliyor

Şuan “deneysel” bir deneme olarak tanımlanan uygulamanın ileriki zamanda farklı özelliklerle güncelleneceği de Microsoft Research tarafından verilen bilgiler arasında.

Bakalım yakın gelecekte Microsoft Climatology uygulamasında güncel ve kısa süreli hava tahminleri de yer alacak mı?

Kıbrıs’ta Mobil İletişimde Teknik Sorunlar Çözülüyor

Kıbrıs Türk Ticaret Odası (KTTO) ile Kıbrıs Rum Sanayi ve Ticaret Odası (CCCI), iki kesimdeki iş dünyası arasında diyalog, işbirliği ve uzlaşıya destek olma hedefiyle yeni bir çalışma başlattı.

Örnek olmak” adlı proje, yaklaşık 10 ay önce Malta’da bir araya gelen 10 Kıbrıslı Türk ve 10 Kıbrıslı Rum iş insanının oluşturduğu Malta İş Liderleri Grubu’nun, iki taraf arasındaki ticari ilişkilerin geliştirilmesi çabalarına destek olunması için hazırlandı.

Malta İş Liderleri Grubu’na hizmet edecek bir genel sekreterlik oluşturulması, ortak bir pazar yeri belirlenmesi, Türkiye, Yunanistan, KKTC ve Kıbrıs Rum kesimi iş dünyaları arasında iş olanaklarının incelenmesi, ticari araçların dolaşımı, çapraz staj olanakları, toplumu bilgilendirme çalışmaları ve iki kesimden iş adamlarının Türkiye ve Yunanistan’a ziyaretler düzenleme planlanıyor.

İki kesim arasında mobil iletişim ve araç sigortaları da gündemde…

Pilidas: “Var olan teknik sorunların pek çoğunu çözdük. Şimdi ise nihai kararların alınmasını bekliyoruz

Kıbrıs Türk Ticaret Odası (KTTO) ile Kıbrıs Rum Sanayi ve Ticaret Odası (CCCI), iki kesimdeki iş dünyası arasında diyalog, işbirliği ve uzlaşıya destek olma hedefiyle yeni bir çalışma başlattı.

Malta İş Liderleri Grubu
Malta İş Liderleri Grubu

“Örnek olmak” ismindeki proje bugün Lefkoşa ara bölgedeki Chateau Status Restoran’da düzenlenen basın toplantısıyla açıklandı. Proje yaklaşık 10 ay önce Malta’da bir araya gelen 10 Kıbrıslı Türk ve 10 Kıbrıslı Rum iş insanının oluşturduğu Malta İş Liderleri Grubu’nun, iki taraf arasındaki ticari ilişkilerin geliştirilmesi çabalarına destek olunması için hazırlandı.

İki oda tarafından yürütülecek proje, Avrupa Birliği tarafından finanse ediliyor. Proje kapsamında ara bölgede küçük bir pazar yeri kurulması ve işadamlarının Türkiye ve Yunanistan ziyaretleri, ticari araçların dolaşımı gibi konuları da içeriyor.

BUCCI: “DİYALOG, GÜVEN VE İŞBİRLİĞİNİ GELİŞTİRECEĞİNE İNANIYORUM”

Basın toplantısında ilk konuşmayı yapan Avrupa Komisyonu Kıbrıs Türk Masası Şefi Michaela Di Bucci “İki oda tarafından hayata geçirilen projenin, iki kesimdeki iş dünyaları arasında diyalog, güven ve işbirliğini geliştireceğine inanıyorum” dedi.

İki kesimden özelde ticaret kesimleri, geneldeyse sivil toplum örgütlerinin adada sürdürülebilir bir çözüm bulma çalışmalarına güçlü destek verdiğini, bu konuda iki taraftaki Ticaret Odalarının güzel bir emsal teşkil ettiğini kaydeden Bucci, adada bulunacak bir çözümün her iki kesimin ekonomisine yarar getireceğinin yapılan pek çok çalışmada görülebildiğini kaydetti.

Bucci, ”Yapılan çalışmalar Gayri Safi Milli Üretimin (bir ülkenin yıllık olarak ürettiği hizmet ve ürünlerin toplam değeri) iki kat büyüyeceğini gösteriyor” dedi.

Projenin Avrupa Komisyonu’nun Sivil Topluma Hibe Programı çerçevesinde finanse edildiğini kaydeden Di Bucci, program kapsamında yapılan yardımların 7 milyon Euro’ya yanaştığını belirtti.

Bucci, “Yapıcı işbirliği ve iletişim yönündeki çalışmaları ve kapsamlı çözüm için gerekli olan olumlu ortamın yaratılmasına katkılarından dolayı iki örgütü kutluyorum” dedi.

KTTO Başkanı Fikri Toros
KTTO Başkanı Fikri Toros

TOROS: “BAŞARILI İŞ BİRLİĞİNİN YENİ SONUCU”

KTTO Başkanı Fikri Toros, projenin iki odanın adada kapsamlı bir çözüme yardımcı olmak adına yürüttüğü başarılı iş birliğinin yeni bir sonucu olduğunu; projenin iki toplumun yakınlaşmasına yardımcı olmayı amaçladığını kaydetti.

Projede iki kesimden iş insanları arasındaki diyalog, güven ve uzlaşı kültürünün geliştirilmesinin hedeflendiğine işaret eden Toros, Malta İşadamları Grubu’nun oluşmasına yaptığı katkıdan dolayı Amerika Uluslararası Yardım Ajansı ile Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı İşbirliği ve Güven İçin Hareket yetkilileri ile projeye katkıda bulunan tüm kesimlere teşekkürlerini iletti.

Barış ve refah içerisinde bir geleceğin mümkün olduğuna inandığını kaydeden Toros, “Kıbrıs konusu sadece siyasilerin eline bırakılmayacak kadar hassas ve çalışma gerektiren bir konudur.

İş dünyasının bu süreçte yer alması kaçınılmazdır” dedi.

CCCI Başkanı Phidias Pilidas
CCCI Başkanı Phidias Pilidas

PİLİDAS: “HEDEF ÜYE SAYISININ ARTIRILMASINA YARDIMCI OLMAK”

CCCI Başkanı Phidias Pilidas ise yapılan katkıların iki toplum arasında diyalog, güven, işbirliği ve barışın geliştirilmesi çalışmalarının sürdürülmesini sağladığını kaydetti.

Projenin yeni oluşturulan iki kesimden 10’ar iş adamının yer aldığı Malta İş Liderleri Grubu’nu desteklemek amacıyla iki oda tarafından yürütüleceğini kaydeden Pilidias, “Hedef, grubun organizasyon kapasitesinin geliştirilmesine, isminin duyurulmasına, saygınlık kazanmasına ve üye sayısının arttırılmasına yardımcı olmaktır” dedi.

İLK ZİYARET 14 EKİM’DE İSTANBUL’A

Proje kapsamındaki çalışmalarda amacın iki toplum arasında güveni ve işbirliğini arttırmak olduğunu kaydeden Pilidas, Malta İş Liderleri Grubu’na hizmet edecek bir genel sekreterlik oluşturulması, ortak bir pazar yeri belirlenmesi, Türkiye, Yunanistan, KKTC ve Kıbrıs Rum kesimi iş dünyaları arasında iş olanaklarının incelenmesi, ticari araçların dolaşımı, çapraz staj olanakları, toplumu bilgilendirme çalışmaları ve iki kesimden iş adamlarının Türkiye ve Yunanistan’a ziyaretler düzenlemenin planlandığını, ilk ziyaretin de 14 Ekim’de İstanbul’a gerçekleştirileceğini bildirdi.

“ADANIN YENİDEN BİRLEŞMESİNE YARDIMCI OLACAK”

Projenin ortak hedef olan adanın yeniden birleşmesine yardımcı olacağını ümit ettiğini kaydeden Pilidas, proje çerçevesinde öngörülen çalışmaların 2 yılda tamamlanacağını ve 250 bin Euro’ya mal olacağını belirtti

MOBİL İLETİŞİM. “SORUNLARIN PEK ÇOĞUNU ÇÖZDÜK”

KKTC ile Kıbrıs Rum kesiminde faaliyet gösteren mobil telefon operatörleri aboneleri arasında görüşmeleri mümkün kılmak için yapılan çalışmalarla ilgili soruya karşılık ise Pilidas, “Var olan teknik sorunların pek çoğunu çözdük… Şimdi ise nihai kararların alınmasını bekliyoruz” dedi.

“SİYASI KARAR GEREKİYOR”

Roaming antlaşması için her iki kesimdeki şirketlerin de sürece dahil olduğunu ifade eden Pilidas, “Ancak saklamaya gerek yok, günün sonunda siyasi kararların da alınması gerekiyor” dedi.

TOROS: “BENCE RUM YÖNETİMİ’NİN KODU KULLANILAMAZ”

Toplantı sonrası iki kesim arasında mobil iletişimle ilgili gazetecilerin ek sorularını yanıtlayan KTTO Başkanı Fikri Toros, Kıbrıs Rum Yönetimi’nin kullandığı 00357 uluslararası kod numarasıyla ilgili olarak, “Benim düşüncelerime göre, bu numaranın mevcut siyasi yapıda kullanılması mümkün değil” dedi.

“MÜZAKERELERİN GÜNDEMİNDE”

Toros, Kıbrıs Rum kesiminin kullanılmasını istediği 00357 uluslararası kod numarasının “müzakerelerin gündeminde” olduğunu ifade etti.

İki kesim arasındaki hukuksal yapıda farklılıkların bulunduğuna da dikkat çeken Toros, roaming antlaşmasının hangi hukuk çerçevesinde imzalanacağı da kesinlik kazanmadığını ifade etti.

“SİGORTA ŞİRKETLERİNİ BİRARAYA GETİRMEYE ÇALIŞIYORUZ”

Araç sigortaları ile ilgili soruya karşılık ise Toros, her iki odanın görevinin tarafları bir araya getirmek ve işbirliğine teşvik etmek olduğunu, bu yönde de sigorta şirketlerini bir araya getirmeye çalıştıklarını kaydetti.

Apple, Güneş enerjisi tarlaları için 40 hektar arazi daha ayırdı

Yeşil hayatı korumak ve çevreye mümkün olduğunca daha az zarar vermek için en büyük ödev şüphesiz ki büyük şirketlere düşüyor.

Geçtiğimiz aylarda Greenpeace’in Apple’ı en çevreci kuruluş seçmesinin boş yere olmadığını gösterircesine Apple, güneş enerjisi tarlalarını genişletiyor.

Kuzey Karolina’daki güneş enerjisi tarlalarına bir yenisini daha ekliyor.

Evet, “tarlalarına” çünkü güneş enerjisi sensörleri ile dolduracağı yeni 40 hektarlık alan dışında şirketin iki tane daha önceden kurduğu yenilenebilir enerji alanı var.

Apple’ın veri merkezleri artık %100 oranında yenilenebilir enerji ile çalışıyor.

Yeni güneş enerjisi alanlarından Apple 17.5 megavat elektrik üretmeyi planlıyor.

Apple’dan güneş enerjisi tarlaları
Apple’dan güneş enerjisi tarlaları

Yeni Kinect’in Windows versiyonu için tarih belirlendi

Microsoft’un yeni nesil konsolu Xbox One her ne kadar kendi donanımı ile oldukça güçlü olsa da esas büyük özelliği yeni Kinect’in getirdiği güçtü.

İşte bunu fırsat bilen Microsoft tıpkı 360′ta yaptığı gibi One’ın Kinect’ini de PC için hazırlama girişimlerine başladı.

Kinect for Windows version 2 adıyla çıkacak olan yeni hareket algılayıcı bir süredir online mağazadan ön siparişe açıktı şimdi ise ön siparişleri gönderim tarihi açıklandı.

Buna göre 199$’a ön sipariş verilebilen Kinect for Windows version 2 15 Temmuz’da yeni sahiplerine ulaşacak.

Lakin gönderilen Kinect’lerin yanında herhangi bir yazılım bulunmayacak.

Cihaz Kinect for Windows SDK 2.0 ile kullanım için üretildiğinden saece Kinect için geliştirilen uygulamalar ile çalışabilecek.

Kısacası son kullanıcının çok da işine yaramayacak bir yenilik görüyoruz Microsoft’tan.

Kinect for Windows version 2 için gönderimler haftaya başıyor
Kinect for Windows version 2 için gönderimler haftaya başıyor

Nokia ismi “Nokia by Microsoft” mu Olacak

Microsoft‘un Nokia‘nın mobil bölümünü satın almasının ardından en çok merak edilen konulardan biri, bundan sonra Lumia serisi cihazları hangi marka ismiyle göreceğimiz olmuştu.

Bildiğiniz gibi satış anlaşması kapatılalı bir süre oldu ve o zamana kadar çıkan cihazlar Nokia ismiyle çıkmaya devam etti.

Ancak sızdırılan Lumia 830 görseli bunun değişebileceğini gösteriyor.

Sızdırılan fotoğrafta cihazın arka tarafında Nokia logosunun hemen yayında “by Microsoft” yazısını görüyoruz.

Her ne kadar bu henüz kesinleşmemiş bir durum olsa da, yakın gelecekte çıkan Nokia cihazlarında bu “Nokia by Microsoft” ibaresini görmemiz çok olası.

ALİKKO İLE CAHER NİTOVİKLA’DA

1960’LI YILLARIN SONU VE 1970’Lİ YILLARIN BAŞINDA, KIBRIS TÜRK TOPLUMUNUN SEVEREK DİNLEDİĞİ RADYO PİYESİ ALİKKO İLE CAHER, YILLARDAN SONRA YENİDEN HAYAT BULUYOR.

ALİKKO ROLÜ İLE ÖZDEŞLEŞEN KEMAL TUNÇ’UN YİNE KENDİSİNİN YAZIP YÖNETTİĞİ ALİKKO İLE CAHER RADYO SKECİ, BAYRAK RADYOSU’NUN EN ÇOK DİNLENEN RADYO PROGRAMIYDI. YILLAR SONRA, BU TANITIM FİLMİNDE, ALİKKO ROLÜNDE BU KEZ GÜNAY BOZKURT VE CAHER ROLÜNDE İSE, BİRDÖNEM CAHERİ CANLANDIRAN YÜCEL KÖSEOĞLU‘NUN OĞLU KÜRŞAT KÖSEOĞLU BULUNUYOR. BİR TANITIM FİLMİNDEN ÇOK, USTALARA SAYGI DURUŞU ÖZELLİĞİNİ DE TAŞIYAN BU KISA FİLM, 2012 BLUEPLATFORM YAPIMI.
YÖNETMEN: CEMAL YILDIRIM
YÖNETMEN YARDIMCISI: ÇAĞLAR YILDIZ
KAMERA: METEHAN AZİZOĞLU
SES: DOĞUŞ BOZKURT
KURGU: CEMAL YILDIRIM

LG G3 Türkiye’de Satışa Çıktı

LG firması tarafından geçtiğimiz aylarda tanıtımı yapılan ve ilk olarak avrupa ve kore‘de satışa sunulan LG G3 Akıllı Telefon’u Türkiye‘de satışa çıktı.

Son zamanlarda diğer firmalar tarafından çıkarılan ve amiral gemi olarak nitlendirilen telefon modellerinden çok daha güçlü özelliklere sahip olan LG G3 hem tasarım yönünden hemde performans yönünden rakiplerini geride bırakıyor.

Bugün küresel pazarda satışa sunulan LG G3 telefonun Türkiye‘de satışa başladığını açıklayan LG Electronics Türkiye Genel Müdürü Calvin Cho, “LG G3‘ün Kore’de ve tüm dünya piyasalarında yakaladığı başarı Türkiye’de de aynı çizgide gideceğini haber veren önemli bir işaret.

Bizim de buna inancımız tam. LG G3‘ün akıllı telefon endüstrisinin standartlarını belirleyen bir üst eşik olarak değerlendirilmesi bizi onurlandırıyor” dedi.

Tasarım konusunda “Akıllı Sadelik” konsepti ile tasarlanan telefon kullanım açısından oldukça iyi bir tasarıma sahip.

İçerik olarakta yeniden tasarlanan LG G3 bir çok yenilik ile akıllı telefon deneyimini bir adım daha ileri taşımış görünüyor.

Aynı zamanda kablosuz şarj özelliğide bulunan LG G3 bu telefona özel kablosuz şarj cihazını’da telefon ile birlikte kutuda kullanıcılara verecek.

LG G3 Türkiye satış fiyatı ise 16 GB modeller için 1.999tl 32 GB Modeller için ise 2.199 tl olarak belirlendi.